Τροφές που κόβουν την όρεξη

Τροφές που κόβουν την όρεξη και βοηθάνε στην απώλεια κιλών

Eνα πρόγραμμα υγιεινής διατροφής είναι απαραίτητο για όποιον στοχεύει στην απώλεια κιλών. Αν θέλετε να περιορίσετε την όρεξή σας και να πάψετε να υποκύπτετε σε πειρασμούς, απλά στραφείτε στα φυσικά κατασταλτικά που ακολουθούν.
Αμύγδαλα: Σύμφωνα με έρευνες τα αμύγδαλα είναι απαραίτητα στο διατροφικό σας πρόγραμμα εφόσον θέλετε να περιορίσετε την όρεξη και να κρατήσετε το σωματικό βάρος σε φυσιολογικά επίπεδα. Είναι πλούσια σε βιταμίνη C, μαγνήσιο και διάφορα αντιοξειδωτικά που έχει αποδειχθεί ότι ρυθμίζουν αποτελεσματικά την διαχείριση των κιλών.
Μήλα: Φάτε ένα μήλο ώστε να νιώσετε χορτάτοι για αρκετή ώρα. Τα μήλα έχει αποδειχθεί πως μειώνουν το αίσθημα της πείνας, ενώ λόγω των φυτικών ινών που περιέχουν, ελέγχουν τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα.
Αβοκάντο: Aν και είναι πλούσια σε λιπαρά, δεν θα πρέπει να λείπουν από την διατροφή σας. Αποτελούν πλούσια πηγή φυτικών ινών και καλίου. Επίσης περιέχουν ελαϊκό οξύ- ένα από τα μονοακόρεστα ωμέγα-3 λιπαρά οξέα μέσω των οποίων στέλνει ο εγκέφαλος το μήνυμα πως το στομάχι είναι άδειο.
Ορός γάλακτος: Bοηθά στην προσπάθεια απώλειας βάρους ενώ παράλληλα ρυθμίζει τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα. Αν τον καταναλώσετε 30 λεπτά πριν το γεύμα, βοηθά στην μείωση της όρεξης, ενώ μειώνει την ποσότητα θερμίδων που καταναλώνονται.
Νερό: Πίνοντας ένα ποτήρι νερό πριν το γεύμα, βοηθά ώστε να καταναλώσετε λιγότερο φαγητό. Επίσης αν πιείτε νερό όταν πεινάτε, σίγουρα θα σας κόψει κάπως την όρεξη καθώς γεμίζει γρήγορα το στομάχι σας.
Μπαχαρικά: Σύμφωνα με έρευνες, ορισμένα βότανα και μπαχαρικά βοηθούν ώστε να διατηρήσετε ένα σωστό σωματικό βάρος, αυξάνοντας τον μεταβολισμό και συρρικνώνοντας τον λιπώδη ιστό. Η κανέλα, ο κουρκουμάς και το πιπέρι καγιέν, ανήκουν στην παραπάνω κατηγορία.
Σολoμός: Περιέχει ωμέγα-3 λιπαρά οξέα και λεπτίνη- ένα κατασταλτικό της όρεξης που παράγεται στα λιποκύτταρα και απελευθερώνονται στον εγκέφαλο.
Καφές: H καφεΐνη βοηθά στο κάψιμο των θερμίδων και ενισχύει την θερμογένεση μέσω της οποίας καταναλώνετε περισσότερες θερμίδες μέσα στην ημέρα.
Πλιγούρι βρώμης: Ξεκινήστε την μέρα σας με πλιγούρι βρώμης, αφού καταστέλλει την όρεξη καθώς περιέχει διαλυτές φυτικές ίνες και β-γλυκάνες.
Μέντα: Πιείτε ένα τσάι μέντας ή κάψτε στη φωτιά λίγη μέντα προκειμένου να περιορίσετε την όρεξή σας. Σύμφωνα με έρευνες άτομα που εισπνέουν το άρωμα της μέντας κάθε 2 ώρες νιώθουν λιγότερο πεινασμένοι και καταναλώνουν μικρότερες μερίδες.
Μηλόξυδο: Δημιουργεί αίσθημα πληρότητας για μεγάλο διάστημα, ενώ παράλληλα βοηθά στην χώνεψη και μειώνει τον χρόνο που το λίπος παραμένει στο πεπτικό σύστημα.
stogiatro

Categories: iatrika

LDL

LDL is causal to atherosclerosis, John M. Chapman, Paris, France.

• EAS Snapshots
• Τρίτη 21 Νοεμβρίου 2017

Author finds strong evidence for the causality of LDL for CVD

Professor John M. Chapman from Paris, France is a leading scientist in the field of lipoproteins and atherosclerosis. In a presentation given by Professor Chapman entitled: LDL is causal to Atherosclerosis , available on EAS Academy, Professor Chapman summarizes the very large amount of evidence that has accumulated over the years showing, convincingly, that LDL is the major factor causing atherosclerosis.
His lecture is based on a consensus document published by the European Atherosclerosis Society (EAS) summarising current evidence on the causality of LDL for atherosclerotic vascular disease.¹ This publication analyses and summarises more than 200 publications including 20 million patients and 150 000 cases of CardioVascular Disease (CVD). The evidence comes from a variety of different fields of science. A large number of animal models have shown that making animals hypercholesterolaemic, increases the presence of atherosclerosis. A lot of data have accumulated in human epidemiology. Meta-analyses show the consistent relationship between LDL and vascular disease in all ages, in both sexes and in subpopulations.
More recently data from molecular genetics have strongly supported the role of LDL. In Mendelian randomization studies, the association between genetic variations associated with low LDL have shown to be associated with lower risk for CVD. Furthermore, this association is dose dependent; degree of LDL reduction is correlated with degree of CVD reduction. The genetic variation is caused by variation in different genes, coding for proteins in the cholesterol metabolism such as: LDL receptor, HMG-CoA reductase, PCSK9, NPC1L and apoB.
Some of the most convincing evidence comes from the genetic disease familial hypercholesterolaemia, a genetic disorder associated with very high level of LDL and a very high risk for CVD. Other convincing evidence results from a large number of randomized controlled studies showing how reduction of LDL prevents CVD. Many of the studies are using statins for LDL reduction. However, importantly, results from interventions with other drugs, such as ezetimibe or PCSK9 inhibitors, are very consistent with the statin trials.
In his conclusion Professor Chapman refers to the Bradford-Hill criteria for causality.  These criteria look at causality in terms of:  Plausibility, Strength, Biological gradient, Temporal sequence, Specificity, Consistence, Coherence, and/or reduction in risk with intervention. In all these aspects Professor Chapman finds that evidence is strong and the causality of LDL for CVD can be regarded as finally proven.
TO THE PRESENTATATION ONLINE: https://academy.eas-society.org/eas/2017/85th/175505

Categories: iatrika

Thoracic extra-coronary calcification for the prediction of stroke

Thoracic extra-coronary calcification for the prediction of stroke

• Atherosclerosis

By Ruth Frikke-Schmidt, Chief Physician, Clinical Research Associate Professor, MD, DMSc, PhD, Rigshospitalet, University of Copenhagen, Copenhagen, Denmark.
Sina Kianoush and co-workers report in the December 2017 issue of Atherosclerosis that multisite thoracic extra-coronary calcification (ECC) is independently associated with ischemic stroke, total stroke, and TIA. The first-author Sina Kianoush is from the Ciccarone Center for the Prevention of Heart Disease, John Hopkins Medical Institutions, Baltimore, MD, USA.
Background:  Because atherosclerosis is a systemic disease, it is of interest to evaluate whether thoracic extra-coronary calcification (ECC) improves prediction of stroke and transient ischemic attack (TIA) beyond traditional risk factors and coronary artery calcium (CAC).
Results: Using data from the Multi-Ethnic Study of Atherosclerosis (MESA), 6805 participants were followed over a median of 12.1 years. The presence of calcification at four thoracic ECC sites (mitral valve annulus, aortic valve, aortic root, and thoracic aorta) was determined from baseline CT scans. With an increasing number of thoracic ECC sites, risk of ischemic stroke, total stroke, and TIA increased. ECC did not increase risk prediction beyond traditional risk factors and CAC.
Conclusion and discussion:  Although, the multisite thoracic ECC is independently associated with ischemic stroke, total stroke, and TIA, the incremental predictive value beyond traditional risk factors and CAC appears to be minimal. More studies with larger number of stroke events are needed to show if particular subgroups defined by age, sex, race, or comorbid conditions might benefit from thoracic ECC-based stroke risk prediction.

Categories: iatrika

υπερταση 4

Οδηγίες για τη μη φαρμακευτική αντιμετώπιση της αρτηριακής υπέρτασης

Η αρτηριακή πίεση μπορεί να μειωθεί σε πολλά άτομα χωρίς τη χρήση φαρμάκων: με την απώλεια βάρους, με την ελάττωση της πρόσληψης αλατιού ή με τον έλεγχο του άγχους. Αν έχουμε ήπια υπέρταση, μόνο με τα παραπάνω μπορεί να επαναφέρουμε την πίεσή μας σε φυσιολογικά επίπεδα, χωρίς να χρειαστούν φάρμακα. Στη χειρότερη περίπτωση μπορεί να χρειάζονται λιγότερα φάρμακα και σε μικρότερη δόση. Η διατήρηση ενός τρόπου υγιεινής ζωής αναγνωρίζεται ως ο ακρογωνιαίος λίθος στην αντιμετώπιση της υπέρτασης.

Αν είμαστε υπέρβαροι

Η παχυσαρκία υποβάλλει την καρδιά μας σε ένα επιπλέον φορτίο. Ακόμη και κατά την ανάπαυση ένα υπέρβαρο σώμα επιβαρύνει κατά πολύ την καρδιακή λειτουργία, γιατί χρειάζεται περισσότερο οξυγόνο.
Σύμφωνα με στατιστικές:
Η πιθανότητα καρδιακής προσβολής και θανάτου από καρδιακές παθήσεις είναι πολύ μεγαλύτερη ανάμεσα σε ανθρώπους παχύσαρκους, σε σχέση με ανθρώπους που έχουν  φυσιολογικό βάρος.
Οι υπέρβαροι είναι πιο πιθανό να πάσχουν από υπέρταση και συχνά έχουν υψηλά επίπεδα χοληστερόλης, καταστάσεις που αυξάνουν τον κίνδυνο για καρδιακές παθήσεις.
Οι στατιστικές δείχνουν ότι έχουμε πτώση της αρτηριακής πίεσης με την απώλεια βάρους, ακόμη και λίγων κιλών, και ότι η πίεση παραμένει φυσιολογική, εφόσον δεν ξαναπάρουμε τα πρόσθετα κιλά. Επί πλέον, η απώλεια βάρους ενισχύει τη δράση των αντιϋπερτασικών φαρμάκων και διευκολύνει τον έλεγχο των άλλων παραγόντων κινδύνου, όπως ο σακχαρώδης διαβήτης και η δυσλιπιδαιμία.
Μερικές φορές η απώλεια βάρους μπορεί να είναι η μόνη απαιτούμενη θεραπεία για την πτώση της πίεσης. Τα ανορεκτικά φάρμακα πρέπει να χρησιμοποιούνται με προσοχή, γιατί πολλά από αυτά αυξάνουν την αρτηριακή πίεση. Οι κακές διατροφικές συνήθειες αποτελούν την πιο συνηθισμένη αιτία της παχυσαρκίας. Οι συνήθειες αυτές δύσκολα μπορούν να αλλάξουν, ιδίως αν δεν υπάρξει βοήθεια από γιατρούς και διαιτολόγους.
Οι ειδικοί διαιτολόγοι μπορούν να μας βοηθήσουν:
Θέτοντας ρεαλιστικούς στόχους για το πόσα κιλά πρέπει να χάνουμε από εβδομάδα σε εβδομάδα και από μήνα σε μήνα.
Συνιστώντας τις τροφές που πρέπει να προτιμάμε και υποδεικνύοντας αυτές που πρέπει να αποφεύγουμε.
Προτείνοντας φαγητά υγιεινά, χαμηλής θερμιδικής αξίας, που διατηρούν τη νοστιμιά τους.
Εξηγώντας τους λόγους για τους οποίους πολλές επιθετικές και πολλά υποσχόμενες δίαιτες σπάνια βοηθούν.
Ο ασφαλέστερος και ευκολότερος τρόπος για να χάσουμε βάρος και να μην το ξαναπάρουμε είναι η αυτοσυγκράτηση, η σωστή καθοδήγηση και η αλλαγή των διατροφικών μας συνηθειών.

Αν χρειάζεται να περιορίσουμε την πρόσληψη αλατιού (χλωριούχου νατρίου)

Το νάτριο είναι σημαντικό μέταλλο για το σώμα μας, αφού το βοηθά να διατηρεί την ισορροπία των υγρών του. Ο οργανισμός μας χρειάζεται περίπου 0,3 gr νατρίου την ημέρα, αλλά οι περισσότεροι σήμερα καταναλώνουμε 3 – 6 gr. Η κύρια πηγή νατρίου είναι το μαγειρικό αλάτι και υπολογίζεται ότι μια κουταλιά του γλυκού αλάτι περιέχει 2 gr νατρίου.
Η θεραπεία της υπέρτασης περιλαμβάνει και τον περιορισμό του αλατιού. Μερικοί άνθρωποι ανταποκρίνονται αμέσως στον έλεγχο της πίεσης με τον περιορισμό του αλατιού. Αν απαιτούνται φάρμακα, η μείωση του αλατιού ενισχύει τη δράση τους.
Η μείωση της ημερήσιας πρόσληψης αλατιού μπορεί να επιτευχθεί:

• Τρώγοντας φαγητά φρέσκα και όχι διατηρημένα. Σημειώνεται ότι το 75% του προσλαμβανόμενου αλατιού προέρχεται από αυτά τα τρόφιμα.
• Προσέχοντας πάντα τις ενδείξεις στις συσκευασίες των συντηρημένων τροφίμων και αποφεύγοντας αυτά που έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε αλάτι.
• Αποφεύγοντας την προσθήκη αλατιού στα φαγητά μας.
• Αποφεύγοντας τα πολύ αλατισμένα τρόφιμα, όπως είναι το ψωμί, οι σάλτσες, τα λουκάνικα και μερικά τυριά.

Ο γιατρός ή ο διαιτολόγος μπορούν να μας ενημερώσουν για την ποσότητα του αλατιού που περιέχουν τα διάφορα τρόφιμα και για τα φαγητά που πρέπει να αποφεύγουμε.
Στην αρχή τα φαγητά θα μας φαίνονται άνοστα. Σιγά σιγά όμως θα συνηθίσουμε τη γεύση τους, χωρίς να προσθέτουμε αλάτι. Σκευάσματα αλατιού που δεν περιέχουν νάτριο μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε με την άδεια του γιατρού.

Η αύξηση του καλίου

Η υψηλή περιεκτικότητα των τροφών σε κάλιο μπορεί να προστατέψει από την ανάπτυξη υπέρτασης και να βοηθήσει την προσπάθεια θεραπείας της. Τροφές πλούσιες σε κάλιο είναι τα φρέσκα φρούτα και λαχανικά, καθώς και τα φασόλια.

Αν πίνουμε

Η μεγάλη κατανάλωση οινοπνεύματος είναι αιτία αύξησης της αρτηριακής πίεσης, αλλά και αιτία ανεπιτυχούς θεραπείας. Συστήνεται η μείωση της κατανάλωσης σε λιγότερο από 30 ml οινοπνεύματος την ημέρα (π.χ. 300 ml κρασιού, 700 ml μπύρας). Σε βαρείς πότες δεν συστήνεται απότομη διακοπή του οινοπνεύματος, γιατί μπορεί να παρατηρηθεί απότομη αύξηση της πίεσης, η οποία όμως σε λίγες ημέρες αποκαθίσταται.

Αν καπνίζουμε

Στη μακρά λίστα των παθήσεωνπου προκαλεί το κάπνισμα ιδιαίτερη θέση κατέχουν οι  βλάβες της καρδιάς και των αγγείων. Το κάπνισμα δεν προκαλεί υπέρταση, παρά μικρή αύξηση της πίεσης για λίγο, ιδιαίτερα αν συνοδεύεται από ένα φλιτζάνι καφέ, γεγονός που συνηθίζεται. Αποδεδειγμένα όμως:

• Επηρεάζει την καρδιά, κάνοντάς την να χτυπά πιο γρήγορα και μακροχρόνια τραυματίζει και στενεύει τα αγγεία, αυξάνοντας έμμεσα την πίεση.
• Μειώνει την παροχή οξυγόνου στην καρδιά και σε άλλους ιστούς του σώματος.
• Αυξάνει την πηκτικότητα του αίματος.
• Προκαλεί καρδιακές αρρυθμίες.
• Προκαλεί επιβλαβείς αλλαγές στα λιπίδια που κυκλοφορούν στο αίμα.

Ιατρικές στατιστικές δείχνουν ότι η στεφανιαία νόσος προσβάλλει συχνότερα τους καπνιστές οι οποίοι παρουσιάζουν πολύ δυσκολότερη ανάρρωση μετά από καρδιακά επεισόδια. Με τη διακοπή του καπνίσματος η καρδιά και οι πνεύμονες θα δουλεύουν καλύτερα και το κέρδος για τον οργανισμό θα είναι μεγάλο.
Πολλοί χρόνιοι καπνιστές πιστεύουν ότι δεν βοηθά σε τίποτα η διακοπή του καπνίσματος, γιατί η ζημιά έχει ήδη γίνει. Η άποψη αυτή όμως είναι λανθασμένη. Μόλις ένα χρόνο μετά τη διακοπή του καπνίσματος ο επιπλέον κίνδυνος για καρδιακή προσβολή μειώνεται κατά 50%. Επίσης μειώνεται και ο κίνδυνος θανάτου από άλλες αιτίες. Δεν έχει σημασία η ηλικία μας ή το διάστημα που καπνίζουμε. Διακόπτοντας το κάπνισμα βελτιώνουμε την κατάσταση της υγείας μας και αυξάνουμε τα χρόνια της ζωής μας. Πρέπει τέλος να τονισθεί ότι και εκείνοι που ζουν μαζί μας και εισπνέουν τον καπνό του τσιγάρου μας, κινδυνεύουν.

Αν πίνουμε καφέ

Η καφεΐνη μπορεί απότομα αλλά παροδικά να αυξήσει την αρτηριακή πίεση, αν και συνήθως αναπτύσσεται ανοχή του οργανισμού σ’ αυτό το φαινόμενο. Πάντως δεν φαίνεται να υπάρχει σχέση μεταξύ της χρόνιας λογικής κατανάλωσης καφέ και της υπέρτασης.

Αν έχουμε υπερβολικό άγχος

Το άγχος πηγάζει συνήθως από πίεση που ασκείται από εξωτερικούς παράγοντες, όπως είναι η δουλειά και η οικογένεια ή από εσωτερικούς παράγοντες, όπως είναι η κατάθλιψη. Σε περιόδους έντονου άγχους η καρδιά χτυπά σε πιο γρήγορους ρυθμούς και η αρτηριακή πίεση αυξάνεται.
Βρίσκοντας τρόπους να ελαττώσουμε το υπερβολικό άγχος έχουμε σημαντικό όφελος στη μείωση της αρτηριακής πίεσης, αλλά και μεγάλη βελτίωση τόσο στη φυσική, όσο και στη συναισθηματική μας κατάσταση. Παρ’ όλο που φαίνεται πολύ δύσκολο έως αδύνατο να αποφύγουμε εντελώς το άγχος, πρέπει να προσπαθήσουμε να το ελέγξουμε, αντιδρώντας σε κάθε περίσταση ρεαλιστικά και με μέτρο. Τόσο η υπερδιέγερση, όσο και η απάθεια στις διάφορες αγχογόνες καταστάσεις οδηγούν σε περισσότερο άγχος. Είναι απαραίτητο λοιπόν να ακολουθούμε τις οδηγίες ειδικών, που θα μας βοηθήσουν σ’ αυτόν τον κρίσιμο τομέα.

Είναι η σωματική άσκηση σημαντική;

Η διατήρηση του σώματός μας σε καλή φυσική κατάσταση είναι από τα σημαντικότερα εφόδια για την πρόληψη και τη θεραπεία της υπέρτασης. Είναι επίσης γνωστό ότι η μη ανταγωνιστική άσκηση (βάδισμα, ελαφρύ τρέξιμο, κολύμπι) για την αποτροπή καρδιακών παθήσεων και θανάτου από αυτές είναι καθοριστική. Η πλειοψηφία των γιατρών πιστεύει ότι άνθρωποι που δεν γυμνάζονται έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες για καρδιακή προσβολή και δυσκολότερη ανάνηψη μετά από αυτήν.
Έτσι, με το να γυμναζόμαστε τακτικά και προγραμματισμένα, σύμφωνα πάντα με τις οδηγίες των ειδικών, πετυχαίνουμε:
Η καρδιά να αντλεί το αίμα πιο αποδοτικά, η κυκλοφορία να βελτιώνεται και η αρτηριακή πίεση να πέφτει.
Τα επίπεδα της χοληστερόλης και των άλλων λιπιδίων να μειώνονται και έτσι να επιβραδύνεται η ανάπτυξη αρτηριοσκλήρυνσης.
Η μυϊκή δύναμη και ο μυϊκός τόνος να αυξάνονται, με αποτέλεσμα μεγαλύτερη αντοχή και καλύτερη φυσική δραστηριότητα.
Το σωματικό βάρος να ελέγχεται καλύτερα, σε συνδυασμό πάντα με την κατάλληλη δίαιτα.
Μεγάλη βελτίωση στη συναισθηματική κατάσταση, λιγότερο άγχος και καλύτερο ύπνο.

Παράγοντες κινδύνου

Αφού ο στόχος της θεραπείας της υπέρτασης είναι η μείωση του όλου καρδιαγγειακού κινδύνου, είναι τουλάχιστον το ίδιο σημαντικό να θεραπευθούν και οι άλλοι παράγοντες που συνυπάρχουν και είναι συνυπαίτιοι (παράγοντες κινδύνου).
Υπάρχουν δύο τύποι παραγόντων κινδύνου. Αυτοί που είναι μόνιμοι και δεν αλλάζουν, όπως η κληρονομική προδιάθεση για εμφάνιση υπέρτασης και καρδιακών παθήσεων και η ηλικία και αυτοί που μπορούν να τροποποιηθούν, όπως τα υψηλά επίπεδα χοληστερόλης στο αίμα, ο σακχαρώδης διαβήτης, το κάπνισμα κ.λπ. Οι περισσότερες από τις αλλαγές του τρόπου ζωής που θα βοηθήσουν στη μείωση της αρτηριακής υπέρτασης, θα δράσουν ευνοϊκά και στους άλλους παράγοντες κινδύνου.
Πρέπει να γίνει κατανοητό βέβαια ότι αν έχουμε μερικούς ή ακόμη και όλους τους παραπάνω παράγοντες κινδύνου, δεν σημαίνει ότι θα προσβληθούμε οπωσδήποτε από κάποια καρδιαγγειακή πάθηση. Οι πιθανότητες όμως είναι σαφώς μεγαλύτερες.

Ποιος από τους παράγοντες κινδύνου είναι σημαντικότερος;

Όλοι θα πρέπει να θεωρηθούν σημαντικοί, γιατί βρίσκονται σε αλληλεξάρτηση μεταξύ τους και επομένως η παρουσία του ενός επιδεινώνει κάποιον άλλο. Βέβαια ισχύει το ότι όσο περισσότερους συγκεντρώνουμε, τόσο πιο πολύ κινδυνεύουμε.

Αν έχουμε υψηλή χοληστερόλη στο αίμα μας.

Διάφορα είδη λιπαρών ουσιών παράγονται στο σώμα και μεταφέρονται με τη ροή του αίματος. Ονομάζονται λιπίδια και ένα από αυτά είναι η χοληστερόλη, που βρίσκεται επίσης σε πολλές τροφές. Καταναλώνοντας τροφές με υψηλή περιεκτικότητα σε χοληστερόλη, ανεβάζουμε τα επίπεδά της στο αίμα.
Παρ’ όλο που η πρόσληψη κάποιας ποσότητας χοληστερόλης και άλλων λιπιδίων με το φαγητό είναι απαραίτητη για τις ενεργειακές ανάγκες του σώματος, οι στατιστικές δείχνουν ότι η συνεχής και  υπερβολική ποσότητα αυτών των ουσιών στο αίμα είναι η κυριότερη αιτία της αρτηριοσκλήρυνσης, αφού μπορούν να ‘‘κολλήσουν’’ και να διεισδύσουν στα τοιχώματα των αρτηριών, αρχίζοντας ή και συνεχίζοντας τη διαδικασία της νόσου. Όσο υψηλότερα είναι τα επίπεδα της χοληστερόλης, τόσο μεγαλύτερη είναι η πιθανότητα προσβολής από καρδιαγγειακές παθήσεις. Τα λίπη δεν επηρεάζουν τις τιμές της αρτηριακής πίεσης, αλλά η ποσότητα και το είδος τους  στη διατροφή πρέπει να ελέγχονται, γιατί επηρεάζουν το σωματικό βάρος και τις τιμές της χοληστερόλης και των άλλων λιπιδίων. Για να ελαττώσουμε το βάρος μας και για να βελτιώσουμε τις τιμές της χοληστερόλης, πρέπει να ακολουθούμε τις συστάσεις του γιατρού μας.

Μερικές χρήσιμες οδηγίες είναι:

• Να αποφεύγουμε φαγητά πλούσια σε χοληστερόλη, όπως είναι τα αυγά, το συκώτι και τα λιπαρά κρέατα.
• Να αποφεύγουμε φαγητά που είναι πλούσια στα λεγόμενα κορεσμένα λιπαρά, όπως είναι τα ζωικά και τα γαλακτοκομικά προϊόντα (κρέμες, τυριά και βούτυρα).
• Η διατροφή μας να περιλαμβάνει ψάρια, πουλερικά, λαχανικά και φρούτα.
• Να μαγειρεύουμε με μικρές ποσότητες φυτικών ελαίων, κυρίως με ελαιόλαδο. 
   incardiology.gr

Categories: iatrika

Καρδιακή Ανεπάρκεια»

«Δώσε Ζωή στην Καρδιά σου. Μάθε για την Καρδιακή Ανεπάρκεια»

Εκστρατεία Ενημέρωσης του κοινού για την Καρδιακή Ανεπάρκειαμε την αιγίδα της Ελληνικής Καρδιολογικής Εταιρείας και της Εταιρείας Μελέτης και Έρευνας για την Καρδιακή Ανεπάρκεια
Με κεντρικό μήνυμα «Δώσε ζωή στην καρδιά σου. Μάθε για την καρδιακή ανεπάρκεια»η Novartis Hellasανακοίνωσε τηνΕκστρατεία Ενημέρωσης Κοινού για την Καρδιακή Ανεπάρκεια, η οποία υλοποιείται υπό την αιγίδα της Ελληνικής Καρδιολογικής Εταιρείας (ΕΚΕ) και της Εταιρείας Μελέτης και Έρευνας για την Καρδιακή Ανεπάρκεια (ΕΜΕΚΑ). Στόχος της εκστρατείαςείναι η ενημέρωση του κοινούγύρω από την ασθένεια και τα συμπτώματά της, αλλά και η ενθάρρυνση του κοινούνα προστατεύσει την καρδιά του,ώστε να συνεχίσει να απολαμβάνει όσα αγαπάει.
Η καρδιακή ανεπάρκεια είναι μία εκφυλιστική και δυνητικά απειλητική για τη ζωή κατάσταση όπου η καρδιά δεν μπορεί να αντλήσει αρκετό αίμαγια τις ανάγκες του  σώματος. Αυτό τις περισσότερες φορές συμβαίνει γιατί ο καρδιακός μυς, που είναι η αντλία υπεύθυνη για να στέλνει αίμα και οξυγόνο σε όλο τον οργανισμό, εξασθενεί ή παρουσιάζει δυσκαμψία με την πάροδο του χρόνου.
Η καρδιακή ανεπάρκεια δεν οφείλεται σε ένα μόνο αίτιο. Ο καρδιακός μυς μπορεί να υποστεί βλάβη μετά από καρδιακή προσβολή (έμφραγμα του μυοκαρδίου) ή άλλες ασθένειες που επηρεάζουν την καρδιά, ή ακόμα και βλάβη που δημιουργείται σταδιακά λόγω της παρουσίας διαβήτη, υψηλής αρτηριακής πίεσης, στεφανιαίας νόσου, υψηλής χοληστερόλης, υπερβολικής κατανάλωσης οινοπνεύματος κλπ.
Η νόσος επηρεάζει περισσότερα από 60 εκατομμύρια άτομα παγκοσμίως, ενώ αποτελεί τη νούμερο ένα αιτία νοσηλείας στα άτομα ηλικίας άνω των 65 ετών. Περίπου ένα στα πέντε άτομα (20%) ηλικίας άνω των 40 ετών θα εμφανίσει καρδιακή ανεπάρκεια κατά τη διάρκεια της ζωής του. Ο κίνδυνος εμφάνισης της νόσου αυξάνεται με την ηλικία και είναι συχνότερη στους άντρες συγκριτικά με τις γυναίκες.
Τα συμπτώματα της καρδιακής ανεπάρκειας, τα οποίαοφείλονται στην αδυναμία της καρδιάς ως αντλία να στείλει αρκετό αίμα στα όργανα του σώματος, περιλαμβάνουν σοβαρή δύσπνοια, οιδήματα (πρήξιμο) στα πόδια, ταχεία αύξηση τουσωματικού βάρους και μεγάλη καταβολή.Αξίζει να σημειωθεί πως λιγότερα από1 στα 10άτομα μπορούν να διακρίνουν τασυμπτώματα της καρδιακής ανεπάρκειας, ενώ 1 στα 3 άτομα ερμηνεύει λανθασμένα τα συμπτώματα της καρδιακής ανεπάρκειας ως φυσιολογικά συμπτώματα της γήρανσης.
Σύμφωνα με τον πρόεδρο της Ελληνικής Καρδιολογικής Εταιρείας, κο Κωνσταντίνο Τσιούφη:
«Η αλματώδης πρόοδος της Καρδιολογίας και ευρύτερα της καρδιαγγειακής ιατρικής τόσο στον διαγνωστικό όσο και κυρίως στον θεραπευτικό τομέα οδήγησε στη πολύ θετική εξέλιξη που είναι η αύξηση του μέσου όρου ζωής. Όμως, η επιτυχία αυτή έχει και το τίμημά της. Αυξήθηκε παράλληλα και το ποσοστό των ατόμων που επιβιώνοντας από το έμφραγμα του μυοκαρδίου ή από μία κακοήθη αρρυθμία έχουν μειωμένη λειτουργικότητα της καρδιάς καταλήγοντας σε καρδιακή ανεπάρκεια.  Η ενημέρωση-ευαισθητοποίηση του κοινού τόσο για τη πρόληψη της καρδιακής ανεπάρκειας μέσω έγκαιρης και αποτελεσματικής αντιμετώπισης της υπέρτασης, της υπερλιπιδαιμίας και του σακχαρώδη διαβήτη  όσο και για την αναγνώριση των συμπτωμάτων εκείνων που μπορεί να υποδηλώνουν αρχόμενη καρδιακή ανεπάρκεια, είναι κεφαλαιώδους σημασίας για τη αντιμετώπιση της επιδημικής αυτής νόσου».
Ο καθηγητής κος Γεράσιμος Φιλιππάτος, πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Μελέτης και Έρευνας της Καρδιακής Ανεπάρκειας, τόνισε ότι:
«Η καρδιακή ανεπάρκεια είναι η πάθηση που η καρδιολογία έπεσε «θύμα» της μεγάλης της επιτυχίας, δηλαδή της προοόδου στην αντιμετώπιση του εμφράγματος του μυοκαρδίου, της στεφανιαίας νόσου, της αρτηριακής υπέρτασης αλλά και των περισσοτέρων καρδιαγγειακών παθήσεων. Ασθενείς που πριν μερικά χρόνια θα είχαν πεθάνει είναι σήμερα ζωντανοί, λόγω των εξελίξεων της καρδιολογίας, αλλά με πολύ πιο αδύναμη καρδία, με καρδιακή ανεπάρκεια. Αυτή η εκστρατεία ενημέρωσης είναι ιδιαίτερα σημαντική γιατί όλοι οι Έλληνες πρέπει να ξέρουν ότι η καρδιακή ανεπάρκεια είναι μια θανατηφόρα νόσος που προλαμβάνεται και αντιμετωπίζεται. Η Ελληνική Εταιρεία Μελέτης και Έρευνας της Καρδιακής Ανεπάρκειας (ΕΜΕΚΑ) είναι ιδιαίτερα χαρούμενη που η εκστρατεία ενημέρωσης στην Ελλάδα έρχεται παράλληλα με αυτή της Ευρωπαϊκης Εταιρείας Καρδιακής Ανεπάρκειας που γίνεται σε πάνω από 56 χώρες στον κόσμο».
stogiatro

Categories: iatrika

Υπερταση-3

Πως γίνεται η μέτρηση της αρτηριακής υπέρτασης

Πότε πρέπει να μετράμε την πίεσή μας;

Η πρώτη διάγνωση της αρτηριακής υπέρτασης γίνεται συνήθως σε τυχαία μέτρηση ή μετά από κάποια επιπλοκή της. Άλλες ομάδες ασθενών που πρέπει να υποβληθούν σε εξέταση της αρτηριακής πίεσης ανεξάρτητα αν έχουν ενοχλήματα ή όχι είναι: άτομα τα οποία έχουν γονείς με ιστορικό εμφράγματος, αγγειακών εγκεφαλικών επεισοδίων ή διαταραχών της αιμάτωσης στα κάτω άκρα. Επίσης άτομα των οποίων οι γονείς πάσχουν από υπέρταση, σακχαρώδη διαβήτη, υπερλιπιδαιμία ή είναι παχύσαρκα. Άτομα με συχνές ρινορραγίες. Επίσης αυτά που κάνουν χρήση φαρμάκων όπως είναι τα αντισυλληπτικά η κορτιζόνη ή τα αναλγητικά.

Πως γίνεται η μέτρηση της αρτηριακής πίεσης;

Η μέτρηση της αρτηριακής πίεσης μπορεί να γίνει είτε απ' το γιατρό είτε ακόμα και απ' ίδιο τον ασθενή. Μπορεί να γίνει σε καθιστική θέση είτε σε ύπτια θέση. Ο χώρος τον οποίο γίνεται η μέτρηση της αρτηριακής πίεσης πρέπει να είναι ήσυχος και να έχει κανονική θερμοκρασία. Ο ασθενής πρέπει να είναι τελείως ήρεμος.
Η περιχειρίδα τοποθετείται στο σημείο της ώσης της βραχιονίου αρτηρίας δηλαδή λίγο πιο πάνω απ' τον αγκώνα 2-3cm. Ο αεροθάλαμος πρέπει να φουσκώσει τόσο ώστε η στήλη του υδραργύρου ή ο δείκτης του πιεσόμετρου να δείχνει 30 χιλιοστά πιο πάνω από την πίεση που έχει ψηλαφηθεί. Εν συνεχεία τοποθετείται το στηθοσκόπιο πάνω από τον αγκώνα στο σημείο που ψηλαφάτε η ώση της βραχιονίου αρτηρίας. Μετά ξεφουσκώνεται ο αεροθάλαμος με αργό ρυθμό και σημειώνεται η τιμή του πρώτου καθαρού ακουστικού ήχου που αποτελεί τη λεγόμενη συστολική πίεση. Εν συνεχεία ξεφουσκώνεται ο αεροθάλαμος μέχρι που να σταματήσουν να ακούγονται εντελώς οι ήχοι. Το σημείο αυτό αντιστοιχεί η διαστολική πίεση.
Την πρώτη φορά θα πρέπει η μέτρηση της αρτηριακής πίεσης να γίνεται και στα δύο άκρα και να σημειώνεται η τυχόν διαφορά μεταξύ των δυο άκρων η οποία δεν πρέπει να είναι περισσότερη από 20 χιλιοστά.
Στους ηλικιωμένους ή σε άτομα που βρίσκονται υπό θεραπεία θα πρέπει να γίνεται η μέτρηση της πίεσης και σε όρθια θέση για τυχόν διαπίστωση ορθοστατικής υπότασης.
Στα παιδιά που εμφανίζουν αρτηριακή υπέρταση η πίεση πρέπει να γίνεται και στα πόδια για την διαπίστωση της πιο συχνής αιτίας υπερτάσεως δηλαδή της στενώσεως του ισθμού της αορτής.
Η πίεση στα πόδια συνήθως είναι μεγαλύτερη απ' τα χέρια κατά 20-40 χιλιοστά. Η μέτρηση της πίεσης θα πρέπει να επαναλαμβάνεται 2-3 φορές και να λαμβάνεται υπόψιν η 2η ή 3η φορά.

Ένα άλλο σημείο που πρέπει να προσεχθεί είναι η θέση της περιχειρίδος η οποία πρέπει να βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο με την καρδιά, διότι εάν είναι πιο πάνω μπορεί να μας δώσει χαμηλότερες πιέσεις ενώ αν είναι πιο κάτω μπορεί να μας δώσει υψηλότερες πιέσεις. 

Γιατί η πίεση δεν είναι πάντα σταθερή;

Η πίεση δεν είναι σταθερή όλο το 24ωρο, συνήθως είναι υψηλότερη τις πρώτες πρωινές ώρες και μειώνεται προοδευτικά κατά τη διάρκεια του 24ώρου για να φτάσει στο χαμηλότερο σημείο που αντιστοιχεί στο βαθύτερο ύπνο δηλαδή στην 3η ή 4η πρωινή ώρα. Επομένως η πίεση ακολουθεί τον δικό της βιολογικό κύκλο.

Υπέρταση της λευκής μπλούζας Πολλές φορές η επίσκεψη στο γιατρό προκαλεί κάποιον εκνευρισμό και ανησυχία, με αποτέλεσμα, στη θέα και μόνο του πιεσόμετρου, να αυξάνεται η πίεση (Υπέρταση της λευκής μπλούζας). Φυσικά αυτό δεν σημαίνει ότι πάσχετε από υπέρταση. Στην περίπτωση αυτή ο γιατρός μπορεί να περιμένει λίγο να ηρεμήσετε και, αν δεν μπορείτε, τότε προτείνει να μετρήσετε την πίεση μόνοι σας στο ήσυχο περιβάλλον του σπιτιού, οπότε οι τιμές να είναι οι πραγματικές.

Μπορεί να είναι υψηλότερη όταν το άτομο εργάζεται ή όταν βρίσκεται κάτω από ψυχολογική πίεση. Με την βοήθεια των πιεσόμετρων 24ωρης παρακολούθησης μπορεί κανείς να διαπιστώσει αυτές τις διακυμάνσεις της αρτηριακής πίεσης και να αποφανθεί εάν κάποιο άτομο είναι υπερτασικό ή όχι. Σ' αυτές τις μετρήσεις θα πρέπει να λαμβάνονται υπ' όψιν όχι μόνο οι υψηλότερες ή οι χαμηλότερες πιέσεις αλλά η μέση πίεση.
Σε περίπτωση τώρα που διαπιστωθεί υψηλή πίεση θα πρέπει κατ' αρχήν να γίνει μια προσπάθεια διαπίστωσης της αιτίας που προκαλεί την υπέρταση καθώς και η ανίχνευση των επιπτώσεων που μπορεί να έχει είτε στην καρδιά είτε στον εγκέφαλο είτε στους νεφρούς είτε στα μάτια.

Ποια πίεση να φοβάμαι περισσότερο;

Ποια απ' την πίεση έχει μεγαλύτερες επιπτώσεις στα προαναφερθέντα όργανα ή επιπλοκές δηλαδή συστολική ή διαστολική πίεση αυτό δεν έχει τελείως ξεκαθαριστεί. Από στατιστικά δεδομένα μεγαλύτερη επίπτωση και τις περισσότερες επιπλοκές εμφανίζει η συστολική υπέρταση και λιγότερο η διαστολική.
Πρόκειται για άτομα με αυξημένη πίεση στο ιατρείο σε τουλάχιστον 3 επισκέψεις, ενώ εκτός ιατρείου η πίεση είναι φυσιολογική. Το φαινόμενο είναι συχνό και σε υπερτασικά άτομα που υποβάλλονται σε θεραπεία και μπορεί να οδηγήσει σε υπερθεραπεία.

Yπέρταση λευκής μπλούζας

Τα άτομα με υπέρταση λευκής μπλούζας δεν χρειάζονται φαρμακευτική θεραπεία υπό την προϋπόθεση ότι δεν έχουν ενδείξεις προσβολής οργάνων-στόχων και διατρέχουν μικρό καρδιαγγειακό κίνδυνο.
Για τη διάγνωση της υπέρτασης λευκής μπλούζας είναι χρήσιμες οι μετρήσεις στο σπίτι, αλλά η απόφαση για μη χορήγηση θεραπείας λόγω υπέρτασης λευκής μπλούζας πρέπει να βασίζεται σε δύο φυσιολογικές 24ωρες καταγραφές με μεσοδιάστημα μερικών μηνών. Τα άτομα αυτά αντιμετωπίζονται με μη φαρμακολογικά μέσα και παρακολουθούνται 1-2 φορές το χρόνο με μετρήσεις της πίεσης στο ιατρείο και εκτός ιατρείου.
Τα τελευταία χρόνια συζητείται το φαινόμενο της "συγκαλυμμένης" υπέρτασης (masked hypertension), δηλαδή φυσιολογική πίεση στο ιατρείο αλλά αυξημένη εκτός ιατρείου. Πρόσφατες μελέτες έδειξαν ότι η "συγκαλυμμένη" υπέρταση συνδέεται με αυξημένο καρδιαγγειακό κίνδυνο, όπως και η συνήθης υπέρταση. Η διάγνωση χρειάζεται επιβεβαίωση με 24ωρη καταγραφή και, αν οι τιμές της σε δύο καταγραφές με μεσοδιάστημα μερικών εβδομάδων ή μηνών υποδηλώνουν υπέρταση, συνιστάται φαρμακευτική θεραπεία.
Οδηγίες για τη σωστή μέτρηση της αρτηριακής πίεσης

Πιεσόμετρα

Στην αγορά κυκλοφορούν υδραργυρικά, μανόμετρα και ηλεκτρονικά πιεσόμετρα. Αν και τα υδραργυρικά πιεσόμετρα είναι τα πιο αξιόπιστα για τη παρακολούθηση της πίεσης στο σπίτι η χρήση ενός απλού μανομέτρου ή ενός ηλεκτρονικού πιεσομέτρου είναι αποδεκτή υπό την προϋπόθεση οτι η αξιοπιστία τους έχει ελεγχθεί. Η λειτουργική κατάσταση του πιεσόμετρου πρέπει να ελέγχεται μια φορά κάθε χρόνο και όχι μόνον όταν παρουσιάζεται εμφανής βλάβη.

ΠΡΟΣΟΧΗ!! Τα ηλεκτρονικά πιεσόμετρα δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε άτομα που παρουσιάζουν αρρυθμίες, διότι οι μετρήσεις που θα πάρετε θα είναι λανθασμένες.

Πότε μετράμε τη πίεση

Όταν αρχίζετε με κάποιο νέο φάρμακο μετράτε τη πίεση 3 φορές την ημέρα: το πρωί πριν το χάπι, το μεσημέρι πριν το φαγητό και το βράδυ πριν το φαγητό μέχρι να έχετε ικανοποιητικά αποτελέσματα αλλά όχι λιγότερο από δύο εβδομάδες και φυσικά τις καταγράφετε σε ειδικά διαγραμμισμένο έντυπο ώστε να τις δείχνετε στο γιατρό σας όταν τον επισκέπτεστε. Οι μετρήσεις όλες θα πρέπει να γίνονται σε σωματική και ψυχική ηρεμία.

 

• Πώς μετράμε την αρτηριακή πίεση
  
• Οι μετρήσεις γίνονται σε καθιστή θέση
  
• Το χέρι πρέπει να βρίσκεται σε σχεδόν οριζόντια θέση και ο βραχίονας να υποστηρίζεται στο ύψος της καρδιάς (ακουμπισμένο στο τραπέζι)
  
• Η περιχειρίδα τοποθετείται, ώστε να εφαρμόζει καλά κατ' ευθεία στον γυμνό βραχίονα και όχι επάνω σε μανίκι
  
• Το κέντρο του αεροθαλάμου (σημάδι) να βρίσκεται περίπου πάνω από το σημείο που ψηλαφάτε τη βραχιόνια αρτηρία (εσωτερική πλευρά του βραχίονα)
  
• Φοράτε τα ακουστικά και τοποθετείτε την άκρη τους στο σημείο που ψηλαφάτε την αρτηρία
  
• Φουσκώνετε το πιεσόμετρο μέχρι το 200-220. Ξεφουσκώνετε αργά (περίπου 10 χιλιοστά κάθε 5 δευτερόλεπτα)
  
• Το σημείο που ακούτε τον πρώτο σαφή ήχο είναι η μεγάλη πίεση (συστολική) και το σημείο που ο ήχος εξαφανίζεται είναι η μικρή πίεση (διαστολική)
  
• Η πίεση πρέπει να καταγράφεται σε χιλιοστά (mm Hg) (π.χ. 160 και όχι 16)
  
• Παρατηρήσεις
  
• Όταν μετράτε την πίεση σε κάποιον θα πρέπει να κάθεται αναπαυτικά ή να είναι ξαπλωμένος, πάντως το χέρι από το οποίο θα κάνετε τη μέτρηση πρέπει να βρίσκεται στο «επίπεδο της καρδιάς», ούτε πιο πάνω, ούτε πιο κάτω. Συνήθως προτιμάμε το αριστερό χέρι (χωρίς αυτό να είναι απόλυτο).
  
• Ο γιατρός σας ενδέχεται να μετρήσει την αρτηριακή πίεση και στα δύο χέρια, ή ακόμα και σε όρθια στάση. Οι πληροφορίες όμως που λαμβάνονται τότε αφορούν τον ειδικό.
  
• Προσπαθήστε (όσο είναι δυνατό) να απαλλάξετε τον άνθρωπό σας από το «άγχος» που νοιώθει, όπως είναι αναμενόμενο. Μην τον κάνετε να νοιώθει «άρρωστος».
  
• Συνήθως αναδιπλώνουμε τα ρούχα (πουκάμισο, πουλόβερ), αποκαλύπτοντας το χέρι. Το σωστό πάντως είναι να τα βγάζουμε, διότι τα ρούχα δεν πρέπει να «σφίγγουν» το χέρι, όταν μετράμε την πίεση.
  
• Είναι προτιμότερο να μην βάζετε την περιχειρίδα στον αγκώνα και το ακουστικό από κάτω (δείτε την εικόνα).
  
• Ο αεροθάλαμος της περιχειρίδας πρέπει να μην περιέχει αέρα, όταν τοποθετείται στο βραχίονα. Σε αντίθετη περίπτωση, αδειάστε τον (πιέζοντάς την περιχειρίδα με τη βαλβίδα ανοιχτή).
  
• Συχνά φουσκώνουμε τον αεροθάλαμο της περιχειρίδας μέχρι το μανόμετρο να δείξει κάποιο «μεγάλο» νούμερο και κατόπιν ανοίγουμε τη βαλβίδα. Αυτό δεν είναι σωστό. Η σωστή διαδικασία περιγράφεται παραπάνω.
  
• Μην μετράτε την πίεση πολλές φορές ταυτόχρονα. Οι τιμές που θα παίρνετε δεν θα είναι αληθινές. Συνήθως 1-2 μετρήσεις κάθε φορά είναι αρκετές. 
  
• Για κάθε απορία ρωτήστε το γιατρό σας.
  

Categories:

ΥΠΕΡΤΑΣΗ-2

Ορισμός της αρτηριακής υπέρτασης

Τι είναι υπέρταση;

Η καρδιά προωθεί το αίμα στον οργανισμό μέσω των αρτηριών, με αποτέλεσμα οι αρτηρίες να βρίσκονται υπό πίεση. Η πίεση αυξάνει όταν είμαστε αναστατωμένοι, όταν τρομάζουμε, όταν καταβάλουμε κάποια σωματική προσπάθεια. Η πίεση είναι χαμηλή όταν αναπαυόμαστε και όταν κοιμόμαστε.
Υπέρταση έχουμε όταν η πίεση παραμένει υψηλή για μεγάλο χρονικό διάστημα ακόμα και όταν είμαστε ήρεμοι, ακόμη και όταν κοιμόμαστε.
Συχνά ακούμε τους γύρω μας να παραπονιούνται ότι έχουν πίεση. Αυτό το οποίο εννοούν, όμως, είναι ότι πάσχουν από υπέρταση, γιατί πίεση έχουμε όλοι! Πρόκειται για την πίεση που εξασκεί το αίμα πάνω στα αγγεία (αρτηριακή πίεση) και μετριέται σε χιλιοστά στήλης υδραργύρου (mmHg). Διακρίνεται σε:
Συστολική (Μεγάλη): Είναι η πίεση του αίματος όταν η καρδιά συστέλλεται και στέλνει το αίμα σε όλο το σώμα. Το φυσιολογικό όριό της είναι τα 140 mmHg (ή 14).
Διαστολική (Μικρή): Είναι η πίεση του αίματος όταν η καρδιά διαστέλλεται, έτσι ώστε να γεμίσει με αίμα, το οποίο στο επόμενο στάδιο (συστολή) θα το εξωθήσει στα αγγεία. Το φυσιολογικό όριό της είναι τα 90 mmHg (ή 9).

ΠΙΝΑΚΑΣ 1: ΟΡΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΤΑΞΙΝΟΜΗΣΗ ΤΩΝ ΕΠΙΠΕΔΩΝ ΤΗΣ Α.Π. κατά JNC 7 Report 2003 (MMHG)
Κατηγορία	Συστολική πίεση	Διαστολική πίεση
Φυσιολογική	<120	<80
Προυπέρταση	120-139	80-89
Στάδιο 1	140-159	90-100
Στάδιο 2	≥ 160	≥ 100

Categories: iatrika

Υπερταση-1

Υπερταση

Εισαγωγή στην αρτηριακή υπέρταση

Από αρτηριακή υπέρταση, ένα από τους κυριότερους παράγοντες κινδύνου για στεφανιαία νόσο, αγγειοεγκεφαλικές προσβολές, περιφερικής αρτηριοπάθειας, νεφρική ανεπάρκεια και συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια, πάσχει το 20% του πληθυσμού στη Δύση. Η πάθηση αυτή είναι υπεύθυνη για τις πολλές επισκέψεις στα ιατρεία και την αναγραφή περισσότερων συνταγών από κάθε άλλη νόσο και αποτελεί ένα τεράστιο κοινωνικό-οικονομικό πρόβλημα.
Η επίπτωση της νόσου αυξάνεται με την ηλικία. Για παράδειγμα, στην επιδημιολογική μελέτη NHANES III, αναφέρθηκε  ότι το 24% του Αμερικανικού ενήλικου πληθυσμού είχε υπέρταση, ποσοστό που αντιπροσωπεύει 43 εκατομμύρια άτομα. Στις ΗΠΑ μόνο, η υπέρταση ευθύνεται για πάνω από 1,25 εκατομμύρια στεφανιαία επεισόδια και 0,5 εκατομμύρια εγκεφαλικά επεισόδια το χρόνο. Οι καρδιαγγειακές παθήσεις είναι παγκοσμίως η κυριότερη αιτία θανάτου, καθώς υπολογίζεται ότι το ένα τέταρτο των θανάτων οφείλονται στις καρδιοπάθειες.

Αυξήσεις του κινδύνου καρδιαγγειακών συμβαμάτων που σχετίζονται με την υπέρταση σε άτομα ηλικίας 35-64 ετών

Έχει αποδειχθεί επίσης ότι κάθε 1 mmHg αύξησης της συστολικής αρτηριακής πίεσης σχετίζεται με κατά 1% αύξηση του κινδύνου θανάτου.
Ο στόχος της πρόληψης και αντιμετώπισης της υπέρτασης είναι η μείωση της νοσηρότητας και θνησιμότητας με τα λιγότερο δυνατά επεμβατικά μέσα. Αυτό μπορεί να γίνει επιτυγχάνοντας και διατηρώντας τη Συστολική ΑΠ κάτω των 140 mmHg και τη Διαστολική ΑΠ κάτω των 90 mmHg, σε τυχαίες μετρήσεις.
Σύμφωνα με τους ειδικούς η φαρμακευτική θεραπεία δεν μπορεί να έχει ως μοναδικό στόχο τη μείωση της αρτηριακής πίεσης αλλά τη διόρθωση της βλάβης των τελικών οργάνων-στόχων (καρδιά, νεφροί, εγκέφαλος, οφθαλμοί).
Συνεπώς, τα σπουδαιότερα κριτήρια σήμερα για την επιλογή του καλύτερου αντιυπερτασικού φαρμάκου είναι η ευνοϊκή επίδρασή του στα τελικά όργανα-στόχος και στην ελαχιστοποίηση των ανεπιθύμητων ενεργειών.

Οι Έλληνες υπερτασικοί

Η υπέρταση είναι ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες καρδιαγγειακού κινδύνου και το ποσοστό επικράτησης της παραμένει υψηλό, φτάνοντας τα 1,2 δισεκατομμύρια άτομα σε όλο τον κόσμο.
Περίπου 4 στους 10 Έλληνες και 1 στις 4 Ελληνίδες βρέθηκαν με αυξημένες τιμές αρτηριακής πίεσης. Μ' άλλα λόγια στη χώρα μας μπορούν να χαρακτηριστούν υπερτασικοί 2.000.000 άνθρωποι.
Ανεξάρτητα από άλλους επιβαρυντικούς παράγοντες (έλλειψη άσκησης, άγχος, βάρος) διαπιστώθηκε ότι όσοι ακολουθούσαν μεσογειακή διατροφή είχαν 27% καλύτερες πιθανότητες να μπορούν να ρυθμίσουν την πίεσή τους σε φυσιολογικά επίπεδα.
Η μέτρια κατανάλωση αλκοόλ, έως 30 γραμμάρια την ημέρα, φαίνεται να έχει ευεργετικό ρόλο, καθώς μειώνει τα επίπεδα τόσο της συστολικής όσο και της διαστολικής αρτηριακής πίεσης. Η αυξημένη κατανάλωση, όμως, αυξάνει δραματικά την πίεση.
H πλειονότητα των υπερτασικών και συγκεκριμένα το 65% των ανδρών και το 40% των γυναικών δεν ακολουθούσαν φαρμακευτική αγωγή. Αλλά και από αυτούς που ακολουθούσαν αγωγή, μόνο σε ποσοστό 34% ήταν αποτελεσματική, δηλαδή να επανέρχεται η πίεσή τους σε φυσιολογικά επίπεδα.

• Από το σύνολο των υπερτασικών μόνο το 15% φαίνεται να έχει ρυθμίσει την πίεσή του σε φυσιολογικά επίπεδα.
• Η επίπτωση της υπέρτασης αυξάνει με την ηλικία, με μεγαλύτερα ποσοστά για τις γυναίκες ηλικίας 55-64 ετών (23%) και για τους άνδρες 65-74 ετών (22%).
• Τα ευρήματα της πρόσφατης δημοσίευσης συμφωνούν με τα δεδομένα της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας στον αναπτυγμένο κόσμο, όπου οι υπερτασικοί υπολογίζονται σε 600 εκατομμύρια, με μόνο το 12,5% να ρυθμίζει αποτελεσματικά την πίεσή του.

Categories: iatrika

Καρδιακό επίθεμα

Καρδιακό επίθεμα για την επιδιόρθωση της βλάβης μετά την καρδιακή προσβολή 

• Iatronet
• Παρασκευή 01 Δεκεμβρίου 2017

Ερευνητές ανέπτυξαν λειτουργικό τεχνητό, καρδιακό μυ, αρκετά μεγάλο ώστε να τίθεται ως επίθεμα σε βλάβη που εμφανίζεται σε ασθενείς που έχουν υποστεί καρδιακή προσβολή.
Η καρδιά δεν μπορεί να αναγεννηθεί μετά από μια καρδιακή προσβολή. Ο νεκρός μυς συχνά αντικαθίσταται από ουλώδη ιστό, που δεν μπορεί πια να μεταδώσει ηλεκτρικά σήματα ή συσπάσεις τα οποία είναι αναγκαία για ομαλό παλμό.
Το τελικό αποτέλεσμα είναι η καρδιακή ανεπάρκεια, που επηρεάζει πάνω από 12 εκατομμύρια ασθενείς παγκοσμίως.
Το καρδιακό επίθεμα που αναπτύχθηκε από επιστήμονες του Duke University προχωρά ένα βήμα μπροστά προς το στόχο επιδιόρθωσης νέου καρδιακού μυός σε ανθρώπους.
Ο Ilya  Shadrin, πρόσθεσε ότι αυτός είναι ένας τρόπος ενδεχομένως να αντικαθίσταται ο χαμένος μυς με ιστό που έχει αναπτυχθεί εκτός σώματος.
Για να δράσει ένα καρδιακό επίθεμα θα πρέπει να είναι αρκετά μεγάλο ώστε να καλύπτει τον ιστό που έχει προσβληθεί. Θα πρέπει επίσης να είναι το ίδιο ισχυρό και ηλεκτρικά ενεργό με τον εγγενή ιστό, αλλιώς η διαφορά θα μπορούσε να προκαλέσει ακατάλληλους παλμούς.
Τα κύτταρα για το επίθεμα αναπτύχθηκαν από ανθρώπινα πολυδύναμα βλαστοκύτταρα.
Δοκιμές έδειξαν ότι ο καρδιακός μυς στο επίθεμα ήταν πλήρως λειτουργικός, με ηλεκτρικές, μηχανικές και δομικές ιδιότητες που μοιάζουν με αυτές μιας υγιούς, φυσιολογικής καρδιάς.
Αυτό είναι πολύ δύσκολο να γίνει, καθώς όσο μεγαλύτερος είναι ο ιστός που έχει αναπτυχθεί τόσο πιο δύσκολο είναι να διατηρηθούν οι ίδιες ιδιότητες σε αυτόν.
Οι ερευνητές έδειξαν ότι αυτά τα καρδιακά επιθέματα επιζούν, αγγειώνονται και διατηρούν τη λειτουργία τους όταν εμφυτεύονται σε καρδιές ποντικών.
Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο Nature Communications.

Categories: iatrika

Βήματα Καρδιάς

«Βήματα Καρδιάς – Ανάσες Ζωής»

 
Το Περπάτημα σώζει ζωές, καθώς μειώνει τα καρδιαγγειακά και εγκεφαλικά επεισόδια, ρυθμίζει την αρτηριακή πίεση, βοηθά στη ρύθμιση του διαβήτη και του σωματικού βάρους, προλαμβάνει την άνοια, την κατάθλιψη και την απώλεια μνήμης, μειώνει την πιθανότητα εμφάνισης καρκίνων, οστεοπόρωσης, λοιμώξεων και καταπολεμά το stress.
Με 20 λεπτά βάδιση την ημέρα, κερδίζουμε 3-7 χρόνια ζωής.
Άρθρο του Σωτήρη Πράπα, Καρδιοχειρουργού, Προέδρου της Ελληνικής Εταιρείας Χειρουργών Θώρακος, Καρδιάς, Αγγείων
Είχε άραγε ο Ιπποκράτης, 2.400 χρόνια πριν, αναλογιστεί όταν χαρακτήριζε το βάδισμα σαν το καλύτερο φάρμακο για τον άνθρωπο, ότι χρόνια αργότερα η άποψη αυτή θα τεκμηριωνόταν από πλήθος συγκριτικών πληθυσμιακών μελετών έγκριτων ιατρικών σχολών διεθνώς; και γνώριζαν άραγε ο Πυθαγόρας και ο Σωκράτης, εφαρμόζοντας την «περιπατητική», την διδασκαλία δηλαδή των μαθητών τους βαδίζοντας και φιλοσοφώντας, ότι ο τρόπος αυτός καθημερινής άσκησης ευεργετούσε την καρδιά, το αγγειακό σύστημα, τον εγκέφαλο, τον μεταβολισμό και τόσες άλλες ανθρώπινες λειτουργίες;
Η φύση, ανάμεσα στα άλλα θαύματα, προίκισε τον άνθρωπο με δύο ακόμη. Την δυνατότητα ομιλίας και στάσης και κίνησης σε όρθια θέση. Ίσως μαζί μ’ αυτά θα έπρεπε να του δώσει και την οδηγία, σαν συνταγή, του καθημερινού ζωηρού βαδίσματος για κάποια λεπτά της ώρας. Είναι αυτή η οδηγία που «συνταγογραφείται» μαζί με τα υπόλοιπα φάρμακα από εμάς, τους θεράποντες των καρδιολογικών προβλημάτων, κατά την έξοδο των ασθενών μετά από εγχειρήσεις καρδιάς. Γιατί γνωρίζουμε καλά πως η καλή μακροπρόθεσμη πορεία τους θα εξαρτηθεί και από την τροποποίηση των παραγόντων κινδύνου, ένας εκ των οποίων  είναι και ο καθιστικός τρόπος ζωής, η έλλειψη τουτέστιν της καθημερινής άσκησης που θα διεγείρει τον ανθρώπινο οργανισμό να λειτουργήσει καλύτερα και να αποβάλλει τις τοξίνες που τον δηλητηριάζουν. Αυτή η ήπια, λοιπόν, άσκηση, το βάδισμα, που έχει ελάχιστους κινδύνους καταπόνησης ή τραυματισμού και μπορεί να πραγματοποιηθεί οπουδήποτε, ανέξοδα και χωρίς καμία υποδομή ή προετοιμασία, έχει αποδείξει τη συμβολή του στην σημαντική μείωση της πιθανότητας εμφάνισης καρδιαγγειακών επεισοδίων και θανάτου.
Δυστυχώς, η σωματική αδράνεια που χαρακτηρίζει τον σημερινό τρόπο ζωής και η ευμάρεια που διακατέχει τις ανεπτυγμένες κυρίως χώρες του πλανήτη, οδηγούν σε περίπου 2 εκατομμύρια θανάτους παγκοσμίως από παθολογικές και μεταβολικές διαταραχές οφειλόμενες στην απουσία φυσικής δραστηριότητας. Ας δούμε αναλυτικά τι μπορεί να προσφέρει αυτό το πολύτιμο και χωρίς παρενέργειες φάρμακο, το βάδισμα, που είναι ο πιο απλός τρόπος να διατηρήσουμε την υγεία μας και να κερδίσουμε χρόνια ζωής.
Αρχίζοντας από το τελευταίο, πρόσφατη είναι η μελέτη του Πανεπιστημίου St. George του Λονδίνου, που ανέδειξε την επιβράδυνση της γήρανσης του ατόμου μέσα από ένα πρόγραμμα βαδίσματος 20 λεπτών σε καθημερινή βάση. «Ακολούθησε το πρόγραμμα και κέρδισε 3-7 χρόνια ζωής», ήταν το μήνυμα του συγγραφέα της μελέτης S. Sharma, Καθηγητή καρδιολογίας όταν την παρουσίασε στο Πανευρωπαϊκό Συνέδριο. «Δεν γίνεται να μη γεράσουμε, αλλά μπορούμε να επιβραδύνουμε την γήρανση προλαμβάνοντας ταυτόχρονα την γεροντική άνοια και τις διαταραχές αντίληψης».  Αυτό απέδειξε η πολύχρονη μελέτη του σε 69 άτομα ηλικίας 30-60 ετών στο ξεκίνημά της. Εξίσου εντυπωσιακές ήταν και οι μελέτες που δημοσιεύθηκαν το 2015 στο Ann Intern Med και το Clinical Journal of American Society of Nephrology. Η πρώτη, έβγαλε το συμπέρασμα ότι, άτομα που κάθονταν 9-10 ώρες την ημέρα χωρίς ενδιάμεση κίνηση είχαν 90% μεγαλύτερο ρίσκο από άλλους να παρουσιάσουν διαβήτη τύπου II και αυξημένη πιθανότητα καρδιαγγειακών επεισοδίων και καρκίνου. Η δεύτερη, ανέφερε ότι όσοι κινούνται και περπατάνε γύρω από το κάθισμά τους 2-5 λεπτά ανά μια ώρα σε σταθερή βάση, αυξάνουν κατά 33% το προσδόκιμο  επιβίωσης σε σχέση με όσους παραμένουν ακίνητοι για ώρες στην καρέκλα του γραφείου ή όποια άλλη πολυθρόνα.
Η καρδιά είναι ένας «ακάματος εργάτης», που δουλεύει ακατάπαυστα για όλα τα χρόνια της ζωής μας. Η φυσική της υγεία προϋποθέτει καθαρές στεφανιαίες αρτηρίες και όσο το δυνατό μικρότερο φόρτο καρδιακής λειτουργίας, καθώς καταστάσεις όπως η υπέρταση  και η παχυσαρκία απαιτούν πολλαπλάσιο έργο καρδιάς. Το καθημερινό βάδισμα ή τουλάχιστον για 3-4 ημέρες την εβδομάδα, βοηθά την καρδιά με πολλαπλούς τρόπους. Συμβάλλει στη ρύθμιση των λιπιδίων, υπεύθυνων για την αθηρωμάτωση των αγγείων, βοηθά στη μείωση της αρτηριακής πίεσης και έχει ουσιαστικό ρόλο στη ρύθμιση του σωματικού βάρους. Θα πρέπει πρώτα απ΄ όλα να υπενθυμίσουμε ότι η διαδικασία της αθηρωμάτωσης εξελίσσεται δια μέσου των υψηλών επιπέδων της LDL στο αίμα, της κακής δηλαδή χοληστερίνης, που σε συνδυασμό με την υπέρταση, το κάπνισμα και το διαβήτη αλλοιώνει το ενδοθήλιο των στεφανιαίων αγγείων προκαλώντας στενώσεις ή αποφράξεις.
Η βάδιση, είναι ο κυριότερος παράγοντας για την αύξηση των επιπέδων της HDL, δηλαδή της καλής χοληστερίνης, που λειτουργεί σαν «λιπο καθαριστής» των αγγείων ανταγωνιζόμενη την LDL.
Μελέτη της Ιατρικής Σχολής του Harvard ανέδειξε την ωφελιμότητα του βαδίσματος στη μείωση του καρδιαγγειακού κινδύνου κατά 30% με μόνο 20 λεπτά την ημέρα ζωηρής βάδισης.
Παράλληλα, στη μελέτη αυτή που συμπεριέλαβε 4.995 άρθρα, αναφερόμενα σε άτομα που παρακολουθήθηκαν κατά μέσο όρο για 11,5 χρόνια, το ρίσκο πρώιμου θανάτου μειώθηκε κατά 32%. Επιπρόσθετα, μελέτη δημοσιευμένη στο περιοδικό Stroke, το 2013, προσδιορίζει την ελάττωση του κινδύνου εκδήλωσης αγγειακού εγκεφαλικού επεισοδίου με το συστηματικό βάδισμα κατά ένα τρίτο του προβλεπόμενου. Πέραν της προληπτικής αυτής δράσης το βάδισμα έχει και θεραπευτικές θα μπορούσαμε να πούμε ιδιότητες, καθ’ όσον προάγει την νεοαγγειογένεση και δημιουργεί παράπλευρα μικρά αγγεία που τροφοδοτούν τα στενωμένα αγγεία λειτουργώντας σαν ένα «φυσικό bypass», ιδιαίτερα χρήσιμο και συμπληρωματικό σε όλους τους ασθενείς που έχουν υποβληθεί σε αγγειοπλαστική ή εγχείρηση.
Σημαντικότατος είναι ο ρόλος του βαδίσματος και στην ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης, καθώς συμβάλει στη μείωσή της  επιφέροντας ευεργετικά αποτελέσματα. Να σημειωθεί ότι, η μείωση αυτή φθάνει τα 3,8 mmHg για την συστολική πίεση (ο μεγάλος αριθμός στη μέτρηση) και τα 2,8 mmHg, όσον αφορά την διαστολική (ο μικρός αριθμός). Οι μειώσεις αυτές οδηγούν σε 30-40% μικρότερες πιθανότητες καρδιαγγειακών νοσημάτων και σε 63% εγκεφαλικού επεισοδίου. Να σημειωθεί ότι το σωματικό βάρος δεν έπαιξε ρόλο, καθώς η πίεση μειώθηκε σημαντικά σε όλους του συμμετέχοντες, παχύσαρκους και μη. Απλά, απαραίτητη προϋπόθεση, σύμφωνα με μελέτη του Πανεπιστημίου της Arizona, είναι η ζωηρή βάδιση για τουλάχιστον 10 λεπτά  την ημέρα.
Το βάδισμα αποτελεί επίσης όπλο κατά της παχυσαρκίας καθώς μελέτες των Πανεπιστημίων της Utah και του Harvard School, αναφέρουν μείωση της πιθανότητας για παχυσαρκία κατά 5% για κάθε λεπτό ζωηρού βαδίσματος την ημέρα, καθώς και της γονιδιακής τάσης για παχυσαρκία στο μισό. Συγκεκριμένα, αντενεργεί σε 32 γονίδια που μας ωθούν σε αύξηση του βάρους, όπως απέδειξε μελέτη του 2014 σε 14.000 άτομα που βάδιζαν μια ώρα  την ημέρα. Συμπληρωματική μελέτη του Πανεπιστημίου Exeter, απέδειξε την καταστολή της «βουλιμίας» για κατανάλωση σοκολάτας  και γλυκισμάτων με ένα 15λεπτο βάδισμα.
Κατά την Αμερικανική Διαβητολογική Εταιρεία, το βάδισμα επιδρά και στην πρόληψη, πρόγνωση και έλεγχο του σακχαρώδη διαβήτη, με βάση μελέτη που δημοσιεύθηκε στο New England J. Med, όπου ο κίνδυνος ανάπτυξης της νόσου σε προδιαβητικούς ασθενείς, μειώνεται με το βάδισμα σε συνδυασμό με έλεγχο της παχυσαρκίας κατά 58%.  Μάλιστα, μελέτη του Πανεπιστημίου Duke απέδειξε ότι προδιαβητικοί ασθενείς που βάδιζαν 14 μίλια την εβδομάδα για 6 μήνες, είχαν υψηλότερο βαθμό πρόληψης εμφάνισης διαβήτη κατά 6 φορές περισσότερο από εκείνους που έτρεχαν κάνοντας joking την ίδια απόσταση. Τέλος, μελέτη του George Washington University School σε 41 ασθενείς με διαβήτη, ανέδειξε 12% καλύτερη ρύθμιση των επιπέδων γλυκόζης διαβητικών ασθενών με μικρό περίπατο 10 λεπτών αμέσως μετά το γεύμα ή δείπνο, σε σχέση με περίπατο 30 λεπτών σε ανεξάρτητες των γευμάτων περιόδους της ημέρας.
Και τα οφέλη του βαδίσματος δεν σταματούν εδώ. Σειρά μελετών αναδεικνύει τον ευεργετικό του ρόλο σε μεγάλο αριθμό άλλων παθολογιών. Μελέτη του 2012 προερχόμενη από το Harvard, αναφέρει ότι βάδιση 1-3 ωρών την εβδομάδα μειώνει τον κίνδυνο θανάτου από καρκίνο του μαστού και του ενδομητρίου κατά 19%, ενώ για γυναίκες που βαδίζουν 4-5 ώρες εβδομαδιαία η αντίστοιχη μείωση φθάνει το 54%. Ανάλογη ωφελιμότητα κατέγραψε και η Αμερικάνικη Αντικαρκινική Εταιρεία σε δείγμα 73.600 γυναικών που παρακολουθήθηκαν για πάνω από 20 χρόνια.
Αντίστοιχα στους άνδρες, μείωση του καρκίνου του παχέως εντέρου παρατηρήθηκε σε ποσοστό 30-40% για όσους ασκούνταν συστηματικά. Ακόμα και για όσους προσβλήθηκαν από καρκίνο, ηποιότητα ζωής και η μείωση πιθανότητας υποτροπής βελτιώθηκαν.
Το 2011, η Αμερικανική Εταιρεία Επιστημών μετά από μελέτη σε άτομα 60-80 ετών που βάδιζαν 40 λεπτά, 3 φορές την εβδομάδα, παρατήρησαν επιβράδυνση της συρρίκνωσης του εγκεφάλου, αλλά και μεγέθυνση του Ιπποκάμπου, της περιοχής του εγκεφάλου που συνδέεται με τη μνήμη και τη δυνατότητα προγραμματισμού, δίνοντας εξήγηση στην παρατηρούμενη και από άλλες μελέτες βελτίωση της μνήμης γηραιότερων ατόμων. Μεταξύ των άλλων το βάδισμα βοηθά και σε άλλες νευρογνωστικές λειτουργίες του εγκεφάλου προλαμβάνοντας και θεραπεύοντας την κατάθλιψη, μειώνοντας την πιθανότητα εμφάνισης γεροντικής άνοιας και φέρνοντας ευεξία, ειδικά σε μεγαλύτερης ηλικίας άτομα, (Ann Intern Med, 2015). Στα ίδια αυτά άτομα, «μάχεται» την οστεοπόρωση μειώνει την πιθανότητα καταγμάτων, διατηρεί την υγεία των οστών, ανακουφίζει από χρόνιους αρθριτικούς και μυοσκελετικούς πόνους και βελτιώνει την κινητικότητα, την στήριξη και την αυτοεξυπηρέτηση. Σε χρόνιους αναπνευστικούς ασθενείς (ΧΑΠ), το βάδισμα μειώνει στο μισό την πιθανότητα ανάγκης νοσηλείας λόγω οξείας επιβάρυνσης της νόσου (Respirology, 2014).
Ευρύτερα μειώνει το άγχος, βελτιώνει την στυτική δυσλειτουργία, αυξάνει την αντίσταση του οργανισμού σε λοιμώξεις κατά 43% και βελτιώνει τον ύπνο. Ειδικότερα η έκθεση στον ήλιο κατά τη διάρκεια του βαδίσματος και το περπάτημα με γυμνά πόδια στην άμμο, αυξάνουν την αποτελεσματικότητα της άσκησης. Η ηλιακή ακτινοβολία προάγει την παραγωγή βιταμίνης D που μας κάνει ανθεκτικότερους έναντι των ιών και των μικροβίων. Αντίστοιχα η «γείωση» του σώματος μας μέσω των πελμάτων, σύμφωνα με το συμπέρασμα μελέτης δημοσιευμένης στο Journal of Environmental and Public Health, επιτρέπει την απορρόφηση ελεύθερων ηλεκτρονίων από τη γη, που έχουν έντονη αντιοξειδωτική  δράση δεσμεύοντας τις ελεύθερες ρίζες που είναι ο μεγαλύτερος εχθρός των ανθρώπινων ιστών.
Θα μπορούσε να πει κανείς πως για να περπατά κανείς συστηματικά απαιτείται μια έμφυτη γονιδιακή αθλητικότητα και πως τα ευεργετικά αποτελέσματα του βαδίσματος είναι προνόμιο των ατόμων αυτών. Μήπως, λοιπόν, είναι θέμα  γενε-τικό και όχι κινητικό; Θα κλείσω το άρθρο αυτό με τα ευρήματα της εντυ-πωσιακότερης ίσως των μελετών. Προέρχεται από την Φιλανδία και διενεργήθηκε σε 16.000 διδύμους του ίδιου φύλου. Ξεκίνησε το 1975 και διήρκεσε 20 χρόνια. Θεωρώντας ότι τα άτομα είχαν ίδια περίπου γενετικά χαρακτηριστικά, οι ερευνητές επικεντρώθηκαν στη μελέτη εκείνων που βάδιζαν συστηματικά, σε άλλους που βάδιζαν περιοδικά και σε εκείνους που ήταν κυρίαρχα καθιστικοί. Απέδειξαν ότι η ομάδα άσκησης μείωσε την πιθανότητα θανάτου κατά 43% και οι περιοδικοί περπατητές κατά 29%. Το σημαντικότερο, μεταξύ περιπατητών και καθιστικών διδύμων, η μείωση του ρίσκου θανάτου έφτασε το 56%, αποδεικνύοντας ότι η κίνηση και όχι αυτά καθ΄αυτά τα γονίδια πρόσφεραν χρόνια ζωής.

ΠΡΑΠΑΣ ΣΩΤΗΡΙΟΣ, ΚΑΡΔΙΟΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ                                           stogiatro.gr

Categories: iatrika

γνωριμία με τη καρδιά

• Η πρώτη γνωριμία με τη καρδιά σας

Η μέση συχνότητα που χτυπά η καρδιά είναι 72 σφύξεις ανά λεπτό. Έτσι η καρδιά χτυπά 100.000 φορές την ημέρα, 38 εκατομμύρια φορές τον χρόνο, και σε ένα άτομο 75 ετών έχει χτυπήσει 2,7 δισεκατομμύρια φορές. Σε κατάσταση ηρεμίας, η καρδιά διακινεί περίπου 5 λίτρα αίμα το λεπτό. Κατά τη διάρκεια της άσκησης, η ποσότητα αυτή μπορεί να αυξηθεί έως και 25 λίτρα το λεπτό. Ο όγκος του αίματος που διακινεί η καρδιά είναι τεράστιος. Η καρδιά ενός 75χρονου έχει διακινήσει περίπου 250.000 τόνους αίμα μέσα στο χρονικό διάστημα των 75 ετών.

Η καρδιά είναι ένα κοίλο όργανο σχήματος ανεστραμμένης πυραμίδας με την κορυφή προς τα κάτω και αριστερά και την βάση προς τα πάνω. Βρίσκεται τοποθετημένη στο μεσοθωράκιο όπου κάθεται στο διάφραγμα ευρισκόμενη κατά τα 2/3 αριστερά της μέσης γραμμής και κατά το 1/3 δεξιά. Το χρώμα της καρδιάς είναι βαθύ ερυθρό, αλλά η ομοιομορφία του χρώματος διακόπτεται από κίτρινες ραβδώσεις οι οποίες οφείλονται στη συσσώρευση λίπους. Ο όγκος τής καρδιάς ποικίλλει στα διάφορα άτομα. Οι διαστάσεις της στον ενήλικα είναι κατά μέσον όρο οι εξής: μήκος: 98 χιλιοστά, πλάτος: 105 χιλιοστά. Το βάρος της φθάνει τα 275 περίπου γραμμάρια. Η καρδιά της γυναίκας έχει διαστάσεις μικρότερες από του άνδρα κατά 5 - 10 χιλιοστά και ζυγίζει 5-10 γραμμάρια λιγότερο.

Η καρδιά είναι ένα από τα πιο «ευγενικά» όργανα. Η διατήρησή της στη ζωή εξαρτάται από το αίμα που φθάνει σ' αυτήν. Ενώ τα άλλα όργανα κατακρατούν ποσοστό 25% από το οξυγόνο που μεταφέρει το αίμα, η καρδιά χρειάζεται να κατακρατεί το 75%. Αυτό και μόνο δείχνει τη σημασία της σωστής άρδευσης. Όταν τα στεφανιαία αγγεία έχουν προσβληθεί από αρτηριοσκλήρυνση και η αθηρωματική πλάκα που δημιουργείται φράζει πάνω από το 70% του αυλού της αρτηρίας, τότε η ποσότητα αίματος που τροφοδοτεί τον καρδιακό μυ, περιφερειακά της στένωσης, είναι ανεπαρκής και λέμε ότι υπάρχει ισχαιμία. Η μειωμένη προσαγωγή του οξυγόνου σε ορισμένα τμήματα της καρδιάς δημιουργεί τον στηθαγχικό πόνο, που εκφράζει στην ουσία τη «δίψα» του μυοκαρδίου για αίμα.

 incardiology.gr

Categories: iatrika

Ο αργός βηματισμός των ηλικιωμένων

Ο αργός βηματισμός των ηλικιωμένων μπορεί να δείχνει καρδιοπάθεια

• Iatronet
• Τετάρτη 22 Νοεμβρίου 2017

Ηλικιωμένοι με προβλήματα βάδισης έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο εμφάνισης καρδιοπάθειας, αναφέρει νέα έρευνα.
Η έρευνα, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό American Geriatrics Society, αναφέρει ότι η σχέση μεταξύ παραγόντων κινδύνου για καρδιοπάθεια και δυσκολιών στη βάδιση ήταν μεγαλύτερη σε ανθρώπους που ανήκαν στην ομάδα των ηλικιωμένων.
Παράγοντες κινδύνου για καρδιοπάθεια, όπως το κάπνισμα, ο διαβήτης, η παχυσαρκία ή η αδράνεια συνδέονταν με χαμηλότερη ταχύτητα βάδισης.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής την Emerald G. Heiland, του Karolinska University στη Σουηδία, μελέτησαν συμμετέχοντες άνω των 60 ετών.
Οι συμμετέχοντες ούτε είχαν καρδιακή νόσο στην έναρξη της έρευνας ούτε προβλήματα με την ταχύτητα βάδισης, την ισορροπία ή σε ασκήσεις με καρέκλες.
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι όσο περισσότερους παράγοντες κινδύνου είχαν οι άνθρωποι για καρδιοπάθεια τόσο γρηγορότερη ήταν η πτώση στην ταχύτητα βάδισης.
Οι ερευνητές κατέληξαν ότι η μείωση των παραγόντων κινδύνου για καρδιόπαθεια με κατάλληλες αγωγές θα μπορούσε να βοηθήσει νεότερους ηλικιωμένους να διατηρήσουν τη λειτουργικότητά τους

Categories: iatrika

Γιατί οι γυναίκες εμφανίζουν καρδιοπάθεια πιο αργά από τους άντρες;

Γιατί οι γυναίκες εμφανίζουν καρδιοπάθεια πιο αργά από τους άντρες;

• Iatronet
• Δευτέρα 09 Οκτωβρίου 2017

Ερευνώντας γιατί η καρδιοπάθεια γενικά εμφανίζεται αργότερα στις γυναίκες παρά στους άντρες, ερευνητές ανακάλυψαν ότι η αλληλεπίδραση μεταξύ γυναικείων ορμονών και μορίου του βιολογικού ρολογιού προστατεύουν την υγεία της καρδιάς των γυναικών καθώς γερνούν.
Τα ευρήματα, που δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό Cardiovascular Research, θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε νέες αγωγές για την πρόληψη της καρδιοπάθειας καθώς ο άνθρωπος μεγαλώνει.
Η Tami Martino, καθηγήτρια του University of Guelph στο Οντάριο, δήλωσε ότι πρόκειται για την πρώτη έρευνα που δείχνει σχέση μεταξύ γυναικείων ορμονών, του κιρκαδιανού μηχανισμού και της παρατήρησης ότι οι γυναίκες έχουν σημαντική προστασία από την καρδιοπάθεια σε σύγκριση με τους άντρες.
Σε παλαιότερες έρευνες, η συγκεκριμένη ομάδα ανακάλυψε ότι το έμφραγμα είναι χειρότερο στους άντρες έναντι γυναικών παρόμοιας ηλικίας.
Η έρευνα ανακάλυψε επίσης ότι το έμφραγμα στους άντρες ήταν πιο έντονο κατά τη διάρκεια του ύπνου.
Αυτό οδήγησε στην ιδέα ότι ο κιρκαδιανός μηχανισμός θα μπορούσε να εργάζεται διαφορετικά στις καρδιές αντρών και γυναικών.
Οι ερευνητές μελέτησαν ποντικούς μεγάλης ηλικίας με μετάλλαξη στο γενετικό ρολόι που αποσυγχρονίζει τον κιρκαδιανό ρυθμό.
Ανακάλυψαν ότι τα καρδιακά κύτταρα των θηλυκών ποντικών είναι διαφορετικά από αυτά των αρσενικών.
Οι αρσενικές καρδιές είχαν χειρότερα προφίλ γλυκόζης και ενέργειας. Αντίθετα, θηλυκές καρδιές είχαν υγιεινό προφίλ καρδιολιπίνης και καλύτερη ενέργεια.
Ωστόσο, το πλεονέκτημα για τις γυναίκες χάθηκε όταν αφαιρέθηκαν οι ωοθήκες- σαφές σημάδι  ότι οι ορμόνες, όπως τα οιστρογόνα, προστατεύουν την καρδιά ακόμα και όταν ο κιρκαδιανός μηχανισμός διαταράσσεται, δήλωσε η Martino.
Τα ευρήματα θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε κλινικά οφέλη για γυναίκες και άντρες, πρόσθεσε.

Categories:

Ο Σακχαρώδης Διαβήτης σε Υπερτασικούς ασθενείς

Ο Σακχαρώδης Διαβήτης σε Υπερτασικούς ασθενείς

Η αρτηριακή υπέρταση ως παράγων κινδύνου και ο σακχαρώδης διαβήτης ως σύνδρομο το οποίο χαρακτηρίζεται από διαταραχές του μεταβολισμού των υδατανθράκων (γλυκόζη), των λιπιδίων και των λευκωμάτων, αποτελούν μαζί με την δυσλιπιδαιμία τα συχνότερα αίτια καρδιαγγειακών νοσημάτων: της στεφανιαίας νόσου, των αγγειακών εγκεφαλικών επεισοδίων, της νεφρικής ανεπάρκειας, της μίκρο- και μακρο-αγγειοπάθειας και των επιπτώσεων τους.
Σε ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη υπάρχει αυξημένος κίνδυνος για αρτηριακή υπέρταση και υπερλιπιδαιμία (ασθενείς αυξημένου κινδύνου). Η αυξημένη αυτή συχνότητα έχει σχέση με την ενεργοποίηση μηχανισμών οξειδωτικού  stress, συμπαθητικοτονίας, αλατοευαισθησίας και διαταραχών μεταβολισμού των λιπιδίων.
Έτσι, είναι αμέσως κατανοητό ότι ασθενείς που πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη θα πρέπει να ελέγχονται συχνά για την ύπαρξη αρτηριακής υπέρτασης.Οι διαβητικοί ασθενείς τύπου ΙΙ έχουν πιθανότητα να παρουσιάσουν αρτηριακή υπέρταση  60-80%, δηλαδή περισσότερο από δύο φορές πιο συχνή, και οι διαβητικοί ασθενείς τύπου Ι 10-30%.
Από μελέτες που έχουν γίνει έχει αποδειχθεί ότι ο συνδυασμός αρτηριακής υπέρτασης και σακχαρώδη διαβήτη πολλαπλασιάζει τον καρδιαγγειακό κίνδυνο.Η ρύθμιση επίσης  πρέπει να είναι  αυστηρότερη. Τα επίπεδα αρτηριακής πίεσης σε διαβητικούς δεν πρέπει να υπερβαίνουν για την συστολική πίεση τα 130mmHg, και για την διαστολική πίεση τα 80mmHg.
Ακόμα στους διαβητικούς ασθενείς παρατηρήθηκε ότι η ρύθμιση του σακχαρώδη διαβήτη, της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης HbA1c  σε επίπεδα< 6,5% θα έχει ευεργετικό αποτέλεσμα και στα επίπεδα της αρτηριακής πίεσης.
Παρόλα αυτά όμως  τον τελευταίο καιρό υπάρχει μια δεύτερη προσέγγιση όσον αφορά τους διαβητικούς-υπερτασικούς ασθενείς.  Αυτή η προσέγγιση συνίσταται στην πιό προσεκτική μείωση.
Έτσι σε ασθενείς με ηλικία μεγαλύτερη από 65, με εγκατεστημένη μακροαγγειοπάθεια τα επιθυμητά όρια είναι: ΣΑΠ<140 και ΔΑΠ <85 mmHg.
Η άσκηση, η μείωση της πρόσληψης αλατιού και η μείωση του σωματικού βάρους θεωρούνται μέτρα που πρέπει να λαμβάνονται ακόμα και πιο πριν την σκέψη για οποιανδήποτε θεραπευτική-φαρμακευτική αντιμετώπιση. Οι οδηγίες για αλλαγή του τρόπου ζωής, για άσκηση και διατροφή είναι αυτονόητες και αποτελούν τον ακρογωνιαίο λίθο-το πρώτο βήμα για την αντιμετώπιση των ασθενών αυτών.
Η φαρμακευτική αντιμετώπιση έχει όμοια στοιχεία, αλλά και κάποιες διαφορές όσον αφορά την έναρξη και εντέλει την εφαρμογή της με τους ασθενείς χωρίς σακχαρώδη διαβήτη. Έτσι σε υπερτασικό ασθενή με σακχαρώδη διαβήτη τύπου Ι/ΙΙ θα πρέπει να προτείνεται ισχυρά η έναρξη θεραπείας να γίνεται με φάρμακα έναντι του άξονα ρενίνης-αγγειοτασίνης-αλδοστερόνης. Ο λόγος είναι η νεφροπροστασία που παρέχεται στους ασθενείς αυτούς από την κατηγορία των φαρμάκων αυτών, μια και ο νεφρός είναι το πρώτο όργανο στόχος στις περιπτώσεις αυτές, καθώς και η ικανότητα τους να μειώνουν την ινσουλινοαντίσταση μέσω της μείωσης του οξειδωτικού stress. Θα μπορούσαν να παρατεθούν και άλλα στοιχεία αλλά δεν είναι στον σκοπό αυτού του άρθρου.
Τέλος, θα πρέπει να αναφερθεί επίσης, ότι μερικές κατηγορίες φαρμάκων θα πρέπει να χορηγούνται με προσοχή γιατί έχουν αρνητικές μεταβολικές επιπτώσεις, όπως είναι οι β-αποκλειστές και τα διουρητικά. Βέβαια σε περίπτωση ένδειξης η χρήση τους θεωρείται αυτονόητη.
Σαν τελικό συμπέρασμα, και περισσότερο σαν μήνυμα που πρέπει να μεταβιβαστεί  προς τους ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη και αρτηριακή υπέρταση, είναι η ανάγκη για ικανοποιητική ρύθμιση της υπέρτασης και του διαβήτη. Αυτή η ρύθμιση θα έχει σαν αποτέλεσμα την μείωση των επιπλοκών και του καρδιαγγειακού κινδύνου.

ΜΠΑΣΟΥΚΕΑΣ ΣΤΑΥΡΟΣ, ΕΙΔΙΚΟΣ ΠΑΘΟΛΟΓΟΣ - ΔΙΑΒΗΤΟΛΟΓΟΣ

Categories: iatrika

κολπική μαρμαρυγή με αυξημένα επίπεδα ελεύθερης θυροξίνης

Έρευνα συνδέει την κολπική μαρμαρυγή με αυξημένα επίπεδα ελεύθερης θυροξίνης

• Iatronet
• Πέμπτη 26 Οκτωβρίου 2017

Επισκόπηση 11 ερευνών από την Αυστραλία, την Ευρώπη και τις ΗΠΑ, ανακάλυψε ότι ασθενείς με κολπική μαρμαρυγή έχουν υψηλότερα επίπεδα μιας θυρεοειδικής ορμόνης.
Προηγούμενες έρευνες ανακάλυψαν ότι ο κίνδυνος για εμφάνιση κολπικής μαρμαρυγής είναι υψηλότερος σε ανθρώπους με υπερπαραγωγή αυτής της ορμόνης.
Στη νέα έρευνα, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Circulation, ερευνητές ανέλυσαν στοιχεία από 2 βάσεις δεδομένων και ανακάλυψαν ότι συμμετέχοντες με υψηλότερα επίπεδα ελεύθερης θυροξίνης (FT4) ήταν πιο πιθανό να εμφανίσουν αρρυθμία σε σύγκριση με ανθρώπους που είχαν φυσιολογικά επίπεδα της ορμόνης.
Η Dr. Christine Baumgartner, του University Hospital of Bern, στην Ελβετία, δήλωσε ότι τα ευρήματα υποδεικνύουν ότι επίπεδα της ελεύθερης θυροξίνης θα μπορούσαν να αποτελούν επιπλέον παράγοντα κινδύνου για κολπική μαρμαρυγή και πρόσθεσε ότι τα επίπεδα ελεύθερης θυροξίνης θα μπορούσαν να συμβάλλουν στον εντοπισμό των ανθρώπων με τον μεγαλύτερο κίνδυνο.
Οι ερευνητές εξέτασαν την εμφάνιση κολπικής μαρμαρυγής σε ανθρώπους με φυσιολογικά επίπεδα θυρεοειδικής ορμόνης. Όσοι είχαν υψηλότερα επίπεδα FT4, αλλά εντός του φυσιολογικού εύρους στην έναρξη είχαν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης κολπικής μαρμαρυγής σε σύγκριση με όσους είχαν χαμηλότερα επίπεδα της ορμόνης.
Ασθενείς με τα υψηλότερα επίπεδα ελεύθερης θυροξίνης είχαν 45% αυξημένο κίνδυνο για κολπική μαρμαρυγή.

Categories: iatrika

Ισχαιμική καρδιοπάθεια

Ισχαιμική καρδιοπάθεια και δίαιτα

Το περίεργο όμως είναι ότι ενώ μετά από κάθε πτώση ενός αεροπλάνου και τον θάνατο μερικών δεκάδων ή εκατοντάδων ατόμων ακολουθεί μία έντονη προβολή του ατυχήματος τόσο από τον γραπτό όσο και τον ηλεκτρονικό τύπο, δημιουργείται ένα διεθνές κλίμα πένθους και συστήνονται αμέσως επιτροπές που διερευνούν τα αίτια του ατυχήματος για τα πολλαπλάσια άτομα που χάνονται καθημερινά από την ισχαιμική καρδιοπάθεια ο θόρυβος είναι κατά πολύ μικρότερος διότι θεωρείται πλέον μία καθημερινή πραγματικότητα με την οποία οι κοινωνίες έχουν εξοικειωθεί και την ανέχονται.

Η ισχαιμική καρδιοπάθεια (ή στεφανιαία νόσος) αποτελεί σήμερα για τον Δυτικό κόσμο το πιο σοβαρό ιατρικό πρόβλημα. Υπολογίζεται ότι κάθε 3 λεπτά της ώρας πεθαίνει κάποιο άτομο από την πάθηση αυτή. Η τραγική όμως αυτή πραγματικότητα γίνεται πιο αισθητή αν αναγάγει κανείς τις ανθρώπινες απώλειες σε ημερήσια βάση και τις συγκρίνει με κάποια μεγάλη καταστροφή.

Κάνοντας αυτόν τον υπολογισμό βλέπουμε ότι οι ημερήσιες απώλειες π.χ. στην Μεγάλη Βρεταννία από ισχαιμική καρδιοπάθεια αντιστοιχούν στους ανθρώπους που σκοτώνονται από την πτώση ενός αεροπλάνου jumbo κάθε εργάσιμη ημέρα και δύο jumbo κάθε Σάββατο και Κυριακή.

Το περίεργο όμως είναι ότι ενώ μετά από κάθε πτώση ενός αεροπλάνου και τον θάνατο μερικών δεκάδων ή εκατοντάδων ατόμων ακολουθεί μία έντονη προβολή του ατυχήματος τόσο από τον γραπτό όσο και τον ηλεκτρονικό τύπο, δημιουργείται ένα διεθνές κλίμα πένθους και συστήνονται αμέσως επιτροπές που διερευνούν τα αίτια του ατυχήματος, για τα πολλαπλάσια άτομα που χάνονται καθημερινά από την ισχαιμική καρδιοπάθεια ο θόρυβος είναι κατά πολύ μικρότερος, διότι θεωρείται πλέον μία καθημερινή πραγματικότητα με την οποία οι κοινωνίες έχουν εξοικειωθεί και την ανέχονται.

Τα καρδιαγγειακά επεισόδια σήμερα έχουν τέτοια έκταση που θεωρούνται σωστά σαν η μεγαλύτερη θανατηφόρος επιδημία που έχει γνωρίσει η ανθρωπότητα. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο σήμερα η ισχαιμική καρδιοπάθεια καλείται 'πανούκλα του 20ου αιώνα' και για την οποία, τουλάχιστον για το εγγύς μέλλον, δεν υπάρχουν ορατές λυσιτελείς παρεμβάσεις.

Οι θάνατοι από ισχαιμική καρδιοπάθεια παρουσιάζουν ακόμη μια ιδιαιτερότητα, αφού τα άτομα τα οποία χάνονται προέρχονται από ηλικίες άκρως παραγωγικές, καθιστώντας έτσι την ισχαιμική καρδιοπάθεια σαν την σημαντικότερη αιτία πρόωρου θανάτου.

Υπολογίζεται ότι 1 στους 5 άνδρες θα έχει κάποιο καρδιακό επεισόδιο πριν από τα 65 χρόνια του και ότι οι μισοί από αυτούς θα πεθάνουν.

Μια άλλη σύγκριση η οποία μπορεί γλαφυρά να δείξει τον υποτονικό ιατρικό και κοινωνικό τρόπο αντίδρασης στη σύγχρονη αυτή μάστιγα είναι και το κάτωθι παράδειγμα. Αν υποθέσουμε ότι αιφνιδίως εμφανίζονταν ένα μικρόβιο το οποίο θα σκότωνε έναν άνθρωπο κάθε 6 λεπτά, δηλ.

θα είχαμε τους μισούς θανάτους απ΄όσους έχουμε από την ισχαιμική καρδιοπάθεια, τότε είναι σίγουρο ότι θα μας είχε καταλάβει ομαδική υστερία και όλοι μας με όλα τα μέσα θα ασχολούμεθα με το θέμα αυτό. Για τον υστερικό αυτό τρόπο αντίδρασης δεν υπάρχει αμφιβολία αφού όλοι γνωρίζουμε ανάλογες αντιδράσεις όταν π.χ.

παρουσιάζονται μερικά κρούσματα χολέρας σε μία χώρα.

Πρόσφατο επίσης παράδειγμα σωστού τρόπου αντίδρασης είναι και η αντιμετώπιση του προβλήματος του AIDS το οποίο παρ' ότι προκαλεί σημαντικά πιο λίγους θανάτους από την ισχαιμική καρδιοπάθεια, εν τούτοις ξεσήκωσε τον ιατρικό κόσμο, αλλά και άλλους παράγοντες και φορείς με αποτέλεσμα να μην έχει λείψει ούτε μια μέρα η εγρήγορση, η ενημέρωση και κυρίως η προσπάθεια για πρόληψη.

Και βέβαια αυτός είναι ένας σωστός τρόπος αντίδρασης, διότι η πρόληψη είναι το Α και το Ω για οποιαδήποτε πάθηση και το AIDS όπως και τόσες άλλες μεταδοτικές παθήσεις που μπορούν να προληφθούν.

Τι γίνεται όμως με την ισχαιμική καρδιοπάθεια, μπορούμε να προλάβουμε και αν ναι, γίνεται η σωστή ενημέρωση; Το σίγουρο είναι ότι, ναι, μπορούμε να προλάβουμε την ισχαιμική καρδιοπάθεια σε ένα μεγάλο ποσοστό ανθρώπων, όμως η πρόληψη της νόσου αυτής απαιτεί συνεχή, έντονη και επίπονη προσπάθεια, αφού η αιτιολογία της νόσου είναι πολυπαραγοντική.

Σε αντίθεση δηλ. με τα λοιμώδη νοσήματα όπου το αίτιο είναι συνήθως ένα και συγκεκριμένο και πάνω στο οποίο μπορούμε να συγκεντρώσουμε όλη μας την προσπάθεια πρόληψης, στην ισχαιμική καρδιοπάθεια οι αιτιολογικοί παράγοντες είναι πολλοί, άλλοι γνωστοί και άλλοι άγνωστοι, που έκαστος συμβάλλει με άλλοτε άλλο ποσοστό στην πρόκληση της νόσου σε κάθε άτομο.

Οι πιο γνωστοί παράγοντες που η συμμετοχή τους σήμερα θεωρείται σημαντική στην πρόκληση της ισχαιμικής καρδιοπάθειας είναι: 

• Η διατροφή 
• Το κάπνισμα 
• Η αυξημένη αρτηριακή πίεση (υπέρταση)
• Ο σακχαρώδης διαβήτης 
• Η ελλιπής άσκηση

Η κακή διατροφή με τα επακόλουθα της (παχυσαρκία και αυξημένη χοληστερίνη στο αίμα) θεωρούνται από τους πιο σημαντικούς προδιαθεσικούς παράγοντες της ισχαιμικής καρδιοπάθειας.

Οι βλαπτικές συνέπειες της κακής διατροφής πάνω στην υγεία μας είναι γνωστές από πολύ παλιά.

Ευτυχώς οι καταστροφικές συνέπειες των διαιτητικών μας μεταβολών έγιναν έγκαιρα αντιληπτές και σήμερα έχει ξεκινήσει μία προσπάθεια ενημέρωσης του κόσμου σε θέματα που αφορούν την διατροφή και, παρ' όλο που η προσπάθεια αυτή δεν έχει την ένταση που θα της άξιζε, εν τούτοις έχει αρχίσει να αποδίδει τους καρπούς της.

Επειδή η καθολική μεταβολή στον τρόπο ζωής και διαίτης συναντά τρομακτικές δυσκολίες αποδοχής από τον περισσότερο κόσμο, σήμερα η συμβουλή για τις παλιότερες γενιές είναι να προσπαθήσουν σταδιακά να αλλάξουν τον τρόπο διατροφής τους, ενώ για τις νεώτερες γενιές είναι να αποφύγουν από την παιδική τους ηλικία να έχουν τέτοια γευστικά ερεθίσματα που να τους απομακρύνουν από τον φυσικό τρόπο διατροφής.

Αν π.χ. οι γευστικοί κάλυκες του ανθρώπου δεν εθιστούν στις αλμυρές και τις γλυκές γεύσεις κατά την παιδική ηλικία τότε είναι σίγουρο ότι έχει τοποθετηθεί θεμέλιος λίθος για την οικοδόμηση μιας υγιούς ζωής. Έχει πολύ μεγάλη σημασία η διαιτητική εκπαίδευση να αρχίζει από την παιδική ηλικία, διότι οι βλάβες που προκαλούνται είναι αθροιστικές και χρειάζονται πολλά χρόνια για να εκδηλωθούν.

Σωστά λέγεται ότι για ένα άτομο που πεθαίνει στα 50 του χρόνια από έμφραγμα μυοκαρδίου, φταίει ο παιδίατρός του.

Σήμερα, η βήμα προς βήμα προσπάθεια αλλαγής των διαιτητικών συνηθειών από Ιατρικής σκοπιάς επικεντρώνεται:

• στη μείωση του προσλαμβανόμενου ζωικού λίπους (του αποκαλούμενου δολοφόνου)
• στη μείωση της προσλαμβανόμενης χοληστερίνης 
• στη μείωση της προσλαμβανόμενης ποσότητας του αλατιού 
• στη μείωση της προσλαμβανόμενης ποσότητας ζάχαρης 
• στη μείωση της προσλαμβανόμενης ποσότητας αλκοόλ
• στην αύξηση των προσλαμβανόμενων φυτικών ινών
• στη ρύθμιση προς το ιδανικό του σωματικού βάρους.

 iatronet.gr

Categories: iatrika