ΚΑΡΔΙΑ ΚΑΙ ΛΟΙΜΩΞΗ COVID-19

Κοχιαδάκης Γεώργιος Αναρτήθηκε απο : ΚΟΧΙΑΔΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ 29 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2021 Η λοίμωξη από τον κορωνοϊό SARS- CoV-2 (Severe Acute Respiratory Syndrome Coronavirus-2) είναι υπεύθυνη για την ασθένεια Covid-19 (Corona Virus Disease-19) η οποία προκαλεί συνήθως ήπια συμπτωματολογία, κυρίως από το αναπνευστικό σύστημα. Σε μικρό ποσοστό ασθενών παρατηρείται σοβαρή επιβάρυνση της αναπνευστικής λειτουργίας με την εκδήλωση βαριάς πνευμονίας που μπορεί να συνοδεύεται από πολυοργανική ανεπάρκεια οδηγώντας συχνά τους ασθενείς στο θάνατο Σύμφωνα με τα τελευταία επιδημιολογικά δεδομένα από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ) έχουν καταγραφεί πάνω από 213 εκατομμύρια επιβεβαιωμένα κιρούσματα και πάνω από 4,4 εκατομμύρια θάνατοι, καθιστώντας την ασθένεια Covid-19 ως μία από τις πιο θανατηφόρες πανδημίες της ανθρώπινης ιστορίας. Από αρχικές ακόμα παρατηρήσεις ήταν σαφές πως η ασθένεια Covid-19 δεν αποτελούσε μία νόσο αποκλειστικά του αναπνευστικού συστήματος αλλά επηρέαζε και άλλα όργανα του ανθρώπινου οργανισμού. Όσον αφορά τη σχέση της νόσου Covid-19 με το καρδιαγγειακό σύστημα, τα μέχρι στιγμής δεδομένα δείχνουν πως η λοίμωξη από κορωνοϊό SARS- CoV-2 είναι πιο πιθανό να συμβεί σε ασθενείς με υποκείμενα καρδιαγγειακά νοσήματα όπως καρδιακή ανεπάρκεια, αρτηριακή υπέρταση και στεφανιαία νόσο, ιδίως αν πρόκειται για ηλικιωμένους ή/και άτομα που πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη. Οι ασθενείς αυτοί φαίνεται να εμφανίζουν σοβαρότερα συμπτώματα της νόσου με υψηλά ποσοστά πνευμονίας, ενώ αποτελούν ένα ικανό ποσοστό των καταγραμμένων θανάτων. Η υποξυγοναιμία ως αποτέλεσμα της προσβολής των πνευμόνων και η πτώση της αρτηριακής πίεσης λόγω της γενικευμένης φλεγμονής είναι ορισμένοι από τους παράγοντες που επιβαρύνουν το καρδιαγγειακό σύστημα καθιστώντας τους καρδιοπαθείς μία ευάλωτη ομάδα που χρήζουν ιδιαίτερης προσοχής και στενής περαιτέρω παρακολούθησης. Συχνά ασθενείς που νοσούν ή έχουν αναρρώσει από Covid-19 αναφέρουν συμπτώματα όπως ζάλη, δύσπνοια, θωρακικό άλγος και αίσθημα παλμών που θα μπορούσαν να αποδοθούν σε ένα ικανό ποσοστό σε προσβολή του καρδιαγγειακού συστήματος. Νεότερα δεδομένα αναδεικνύουν τη συχνή μυοκαρδιακή βλάβη των ασθενών με Covid-19 με αυξημένα ποσοστά τροπονίνης. Η βλάβη αυτή, και με βάση τη γνώση μας από άλλους ιούς, θα μπορούσε να αποδοθεί σε απευθείας δράση του κορωνοϊού στα μυοκαρδιακά κύτταρα, η σύνδεση του οποίου επάγεται από τους καρδιακούς υποδοχείς του μετατρεπτικού ενζύμου της αγγειοτασίνης, ή πιθανότερα στο πλαίσιο της υπέρμετρης φλεγμονώδους αντίδρασης που προκαλεί η νόσος Covid-19. Η φλεγμονώδης αυτή αντίδραση θα μπορούσε θεωρητικά τουλάχιστον να προκαλέσει ρήξη αθηρωματικής πλάκας στις στεφανιαίες αρτηρίες οδηγώντας σε έμφραγμα του μυοκαρδίου και επιβαρύνοντας σαφέστατα την κλινική πορεία του ασθενούς. Θα πρέπει εδώ να τονιστεί βέβαια ότι ο συνηθέστερος παθοφυσιολογικός μηχανισμός εκδήλωσης εμφράγματος του μυοκαρδίου στους ασθενείς με Covid-19 είναι η ανισσοροπία μεταξύ προσφοράς και αναγκών του μυοκαρδίου σε οξυγόνο ως αποτέλεσμα της αυξημένης καρδιακής συχνότητας, της υποξυγοναιμίας και της συχνά παρατηρούμενης αναιμίας. Κατά τη διάρκεια της οξείας νόσησης, τα αυξημένα επίπεδα τροπονίνης, όταν συνοδεύονται από ηλεκτροκαρδιογραφικές αλλοιώσεις, συνδέονται με χειρότερη έκβαση αυτών των ασθενών. Επιπρόσθετα, η συστηματική φλεγμονή προσβάλει το ενδοθήλιο των αγγείων με προδιάθεση για την ανάπτυξη επικίνδυνων θρόμβων, ενώ παράλληλα επηρεάζεται η σωστή αιμάτωση των οργάνων. Επιπλέον, οι ασθενείς εμφανίζουν αυξημένα ποσοστά κολπικής μαρμαρυγής. Αντικείμενο εντατικής έρευνας και προβληματισμού το τελευταίο διάστημα αποτελεί η δημιουργία ή όχι μόνιμης βλάβης στο μυοκάρδιο των ασθενών που ανέρρωσαν από Covid-19. Οι μακροπρόθεσμες καρδιαγγειακές συνέπειες της λοίμωξης Covid-19 είναι λογικό να μην έχουν με σαφήνεια περιγραφεί αφού η έναρξη της πανδημίας είναι πρόσφατη. Μία μελέτη ασθενών χωρίς ιστορικό καρδιαγγειακής νόσου που εμφάνισαν υψηλές τιμές τροπονίνης κατά τη διάρκεια της νοσηλείας τους είχαν σε σύγκριση με υγιή άτομα χαμηλότερα κλάσματα εξώθησης της αριστερής και δεξιάς κοιλίας, καθώς και εκτεταμένη ίνωση στο μυοκάρδιο στην μαγνητική απεικόνιση. Το κατά πόσο τα ευρήματα αυτά θα επηρεάσουν την πρόγνωση των ασθενών αναμένεται να αποδειχθεί. Από τα ανωτέρω είναι σαφές πως τα άτομα που ανέρρωσαν από λοίμωξη Covid-19, ανεξάρτητα αν πάσχουν από κάποιο καρδιαγγειακό νόσημα, θα πρέπει να παρακολουθούνται στενά για την πιθανή εμφάνιση καρδιακών επιπλοκών. Ο θεράπων ιατρός θα πρέπει να τονίσει στους ασθενείς ότι στην περίπτωση εμφάνισης συμπτωμάτων όπως συγκοπή, προκάρδιο άλγος, ανεξήγητη δύσπνοια και αίσθημα παλμών να αναζητήσουν άμεσα ιατρική βοήθεια. Κρίνεται σκόπιμο λόγω της συχνής υποκλινικής προσβολής του μυοκαρδίου οι ασθενείς που ανέρρωσαν να υποβάλλονται σε τακτικό καρδιολογικό έλεγχο που θα περιλαμβάνει λήψη ιστορικού, κλινική εξέταση, υπέρηχο καρδιάς, ηλεκτροκαρδιογράφημα και μέτρηση τροπονίνης. Για την καλύτερη παρακολούθηση των ασθενών που έχουν αναρρώσει από Covid-19 είναι σκόπιμη η ανάπτυξη ειδικών ιατρείων Covid-19 που θα εξασφαλίζουν την καλύτερη δυνατή παρακολούθηση και τη γρηγορότερη αναγνώριση πιθανών επιπλοκών. Τέλος θα πρέπει να τονιστεί πως η καλύτερη αντιμετώπιση της νόσου Covid-19 είναι η πρόληψη με την εφαρμογή όλων των απαραίτητων μέτρων προστασίας καθως και ο εμβολιασμός. ΤΡΙΚΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ,Αν. Καθηγητής, Συντονιστής Διευθυντής Καρδιολογικής Κλινικής ΓΝΑ ΕΛΠΙΣ Πηγή: https://www.protothema.gr/blogs/athanasios-trikas/article/1155796/loimoxi-covid-kai-kardia-diahroniki-parakolouthisi/

Categories:

Mυοκαρδίτιδα και Περικαρδίτιδα μετά την πρώτη ή/και τη δεύτερη δόση των m RNA εμβολίων

Αναρτήθηκε απο : ΚΟΧΙΑΔΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ 10 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2021 Καθώς η διαδικασία εμβολιασμού έναντι της COVID-19 συνεχίζεται σε παγκόσμιο επίπεδο αυξάνονται και οι αναφορές για επιπλοκές από τον εμβολιασμό. Πρόσφατα αναφέρθηκαν περιστατικά μυοκαρδίτιδας και περικαρδίτιδας μετά την πρώτη ή/και τη δεύτερη δόση των m RNA εμβολίων που αναστάτωσαν τους πολίτες αλλά και την ιατρική κοινότητα. Θεωρήσαμε σκόπιμο λοιπόν να ανασκοπήσουμε τη βιβλιογραφία σχετικά με αυτές τις παρενέργειες αλλά και να δώσουμε το ερέθισμα για περαιτέρω έρευνα στα μέλη της ΕΚΕ. Oι περιπτώσεις περικαρδίτιδας ή μυοκαρδίτιδας που συνδέονται χρονικά με τον εμβολιασμό COVID-19 αν και παραμένουν σπάνιες αντιπροσωπεύουν δύο ξεχωριστά σύνδρομα. Η μυοκαρδίτιδα εμφανίζεται συνήθως αμέσως μετά τον εμβολιασμό σε νεότερους ασθενείς και κυρίως μετά τη δεύτερη δόση, ενώ η περικαρδίτιδα εμφανίζεται αργότερα σε ασθενείς μεγαλύτερης ηλικίας, είτε μετά την πρώτη είτε μετά τη δεύτερη δόση. Οι Diaz και συνεργάτες δημοσίευσαν στις 4 Αυγούστου στο JAMA τη μελέτη τους σε αρχεία 2.000.287 ατόμων που έλαβαν τουλάχιστον μία δόση εμβολίου έναντι της COVID-19 σε 40 νοσοκομεία στην Ουάσινγκτον, το Όρεγκον, τη Μοντάνα και την Καλιφόρνια. Η διάμεση ηλικία της ομάδας ήταν τα 57 έτη και το 59% ήταν γυναίκες. Λίγο περισσότερο από τα τρία τέταρτα (77%) έλαβαν περισσότερες από μία δόσεις. Οι περισσότεροι ασθενείς έλαβαν τα εμβόλια mRNA που κατασκευάστηκαν από την Pfizer (53%) και τη Moderna (44%) και μόνο το 3% έλαβε το εμβόλιο Johnson & Johnson. Τα αρχεία έδειξαν ότι 20 άτομα είχαν μυοκαρδίτιδα που σχετίζεται με το εμβόλιο (1,0 ανά 100.000) και 37 είχαν περικαρδίτιδα (1,8 ανά 100.000). Μια πρόσφατη έκθεση, βασισμένη σε δεδομένα από το Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (Centers for Disease Control and Prevention -CDC) Vaccine Adverse Events Reporting System (VAERS), πρότεινε μια συχνότητα εμφάνισης μυοκαρδίτιδας περίπου 4,8 περιστατικών ανά 1 εκατομμύριο μετά τη λήψη του εμβολίου mRNA έναντι της COVID-19. Η νέα μελέτη δείχνει ένα «παρόμοιο μοτίβο» αν και η συχνότητα της μυοκαρδίτιδας παρουσιάζεται υψηλότερη. Οι ερευνητές θεωρούν ότι αυτή η διαφορά οφείλεται στο ότι η μυοκαρδίτιδα σαν επιπλοκή δηλώνεται λιγότερο συχνά απ’ ότι πραγματικά συμβαίνει. Επίσης στη μελέτη των Diaz και συνεργάτες, η περικαρδίτιδα παρουσιάζεται συχνότερα από τη μυοκαρδίτιδα σε ασθενείς μεγαλύτερης ηλικίας. Περιπτώσεις μυοκαρδίτιδας Οι 20 περιπτώσεις μυοκαρδίτιδας εμφανίστηκαν κατά μέσο όρο 3,5 ημέρες μετά τον εμβολιασμό (11 μετά το εμβόλιο Moderna και 9 μετά το εμβόλιο Pfizer), οι 15 (75%) ήταν άνδρες και η μέση ηλικία ήταν τα 36 έτη. Τέσσερα άτομα (20%) εμφάνισαν συμπτώματα μυοκαρδίτιδας μετά την πρώτη δόση και 16 (80%) μετά τη δεύτερη δόση. Δεκαεννέα από τους ασθενείς (95%) εισήχθησαν στο νοσοκομείο και όλοι πήραν εξιτήριο μετά από διάμεσο 2 ημερών. Κανένας από τους 20 ασθενείς δεν επανεισήχθη και κανένας δεν πέθανε. Δύο προχώρησαν στη δεύτερη δόση εμβολίου μετά την εμφάνιση μυοκαρδίτιδας χωρίς επιδείνωση των συμπτωμάτων. Κατά την τελευταία επανεξέταση (follow-up) (διάμεσος, 23,5 ημέρες μετά την εμφάνιση των συμπτωμάτων), 13 ασθενείς (65%) είχαν υποχώρηση των συμπτωμάτων μυοκαρδίτιδας και επτά (35%) βελτιώνονταν. Περιπτώσεις περικαρδίτιδας Τα 37 περιστατικά περικαρδίτιδας εμφανίστηκαν κατά μέσο όρο 20 ημέρες μετά τον πιο πρόσφατο εμβολιασμό COVID-19. Οι 23 (62%) εμβολιάσθηκαν με Pfizer, 12 (32%) με Moderna και 2 (5%) με το εμβόλιο J. Δεκαπέντε ανέπτυξαν περικαρδίτιδα μετά την πρώτη δόση εμβολίου (41%) και 22 (59%) μετά τη δεύτερη. Είκοσι επτά (73%) των περιπτώσεων εμφανίστηκαν σε άνδρες με διάμεση ηλικία τα 59 έτη. Δεκατρείς (35%) ασθενείς εισήχθησαν στο νοσοκομείο, κανένας στη μονάδα εντατικής θεραπείας. Η μέση παραμονή στο νοσοκομείο ήταν 1 ημέρα. Επτά ασθενείς με περικαρδίτιδα έλαβαν και δεύτερη δόση. Κανένας ασθενής δεν πέθανε. Κατά την τελευταία επανεξέταση (follow-up) (διάμεσος, 28 ημέρες), επτά ασθενείς (19%) παρουσίασαν υποχώρηση των συμπτωμάτων και 23 (62%) παρουσίασαν βελτίωση. Οι ερευνητές υπολόγισαν επίσης ότι ο μέσος μηνιαίος αριθμός περιπτώσεων μυοκαρδίτιδας ή μυοπερικαρδίτιδας κατά την περίοδο προ του εμβολιασμού Ιανουαρίου 2019 έως Ιανουαρίου 2021 ήταν 16,9 (95% CI, 15,3 – 18,6) σε σύγκριση με 27,3 (95% CI, 22,4 – 32,9) κατά τη διάρκεια της περιόδου εμβολιασμού από τον Φεβρουάριο έως τον Μάιο 2021 ( P <.001). Ο μέσος αριθμός περιστατικών περικαρδίτιδας κατά τις ίδιες περιόδους ήταν 49,1 (95% CI, 46,4 – 51,9) και 78,8 (95% CI, 70,3 – 87,9), αντίστοιχα ( P <.001). Στα τέλη Ιουνίου, η Αμερικανική Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) πρόσθεσε μια προειδοποίηση στα δελτία πληροφοριών που συνοδεύουν τα εμβόλια mRNA έναντι της COVID-19, των εταιρειών Pfizer και Moderna, που προειδοποιεί για τον σπάνιο κίνδυνο φλεγμονής της καρδιάς μετά τη χρήση τους. Ο ερευνητές τονίζουν ότι τα περιστατικά μυοκαρδίτιδας και περικαρδίτιδας παραμένουν ένα σπάνιο φαινόμενο μετά τον εμβολιασμό έναντι της COVID-19 και συστήνουν τα ακόλουθα: «Όταν συζητάμε τον εμβολιασμό με τους ασθενείς, πρέπει να τονίζουμε ότι τα εμβόλια είναι ασφαλή και αποτελεσματικά και στη σπάνια περίπτωση που εμφανίσουν περικαρδίτιδα ή μυοκαρδίτιδα η ανάρρωση είναι συνήθως ανώδυνη και ποτέ δεν οδηγεί στο θάνατο.» JAMA. Published online August 4, 2021. doi:10.1001/jama.2021.13443 Μυοκαρδίτιδα και Περικαρδίτιδα μετά τον εμβολιασμό για κάθε εμβόλιο Η μυοπερικαρδίτιδα μετά τον εμβολιασμό έχει αναφερθεί σποραδικά στην ιατρική βιβλιογραφία. Στις αρχές του 2021 παρουσιάσθηκε μια εμπεριστατωμένη περιγραφική ανάλυση της μυοπερικαρδίτιδας ως ανεπιθύμητο συμβάν (Vaccine Adverse Events Reporting System -VAERS) μετά από εμβόλια που έχουν λάβει άδεια για χρήση στις Ηνωμένες Πολιτείες. (Vaccine Volume 39, Issue 5, 29 January 2021, Pages 839-845) Οι ερευνητές εντόπισαν αναφορές στις ΗΠΑ για μυοπερικαρδίτιδα που ελήφθησαν από το VAERS κατά τη διάρκεια της περιόδου 1990–2018 που πληρούσαν τον ορισμό μυοπερικαρδίτιδας ή είχαν ιατρική κλινική διάγνωση μυοπερικαρδίτιδας και διαχώρισαν τις ηλικιακές ομάδες σε 3 κατηγορίες (<19, 19-49, ≥50 ετών), περιγράφοντας αναφορές κατά τη σοβαρή/μη σοβαρή κατάσταση, το φύλο, το χρόνο εμφάνισης συμπτωμάτων μετά τον εμβολιασμό, το εμβόλιο που χορηγήθηκε και την πιθανή έκθεση σε άλλες γνωστές αιτίες μυοπερικαρδίτιδας. Το VAERS έλαβε 620.195 αναφορές κατά την περίοδο 1990–2018: 708 (0,1%) πληρούσαν τον ορισμό της μυοπερικαρδίτιδας ή είχαν διαγνωστεί από ιατρό ως μυοπερικαρδίτιδα. Οι περισσότερες (79%) αναφορές μυοπερικαρδίτιδας αφορούσε άνδρες. Το 69% των περιπτώσεων χαρακτηρίσθηκαν ως σοβαρές. Το 72% εμφάνισε συμπτώματα ≤ 2 εβδομάδες μετά τον εμβολιασμό. Συνολικά, τα εμβόλια της ευλογιάς (59%) και του άνθρακα (23%) αναφέρθηκαν ως η συχνότερη αιτία μυοπερικαρδίτιδας. Εάν εξετάσουμε την επίπτωση ανά ηλικία, μεταξύ ατόμων ηλικίας <19 ετών, το εμβόλιο για Haemophilus influenzae τύπος β (22, 22%) και ηπατίτιδα Β (18, 18%) αναφέρονται ως η συχνότερη αιτία. Μεταξύ ατόμων ηλικίας 19-49 ετών συχνότερη αιτία αποτελεί το εμβόλιο της ευλογιάς (387, 79%). Μεταξύ των ατόμων ηλικίας ≥ 50 ετών συχνότερη αιτία αποτελεί το απενεργοποιημένο εμβόλιο της γρίπης (31, 36%) και του έρπητα ζωστήρα (19, 22%). Η ανάλυση των δεδομένων αποκάλυψε δυσανάλογα υψηλής συχνότητας αναφορά μυοπερικαρδίτιδας μόνο μετά από το εμβόλιο ευλογιάς. Εμβόλια mRNA COVID-19 σε εφήβους και νέους ενήλικες: Συζήτηση οφέλους – κινδύνου Χαρακτηριστικές είναι οι οδηγίες εμβολιασμού για τα νεαρά άτομα που παρουσίασαν μυοκαρδίτιδα ή περικαρδίτιδα πριν ή μετά τον εμβολιασμό έναντι της COVID-19 σύμφωνα με το Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων των ΗΠΑ ( Centers for Disease Control and Prevention -CDC). Το CDC προτείνει ανεπιφύλακτα τον εμβολιασμό όλων των νέων με ιστορικό μυοκαρδίτιδας ή περικαρδίτιδας. Συστήνει τον εμβολιασμό σε ασυμπτωματικούς νέους που παρουσίασαν περικαρδίτιδα μετά την πρώτη δόση αλλά δεν συστήνει ένθερμα προς το παρον τον εμβολιασμό με δεύτερη δόση στα άτομα που παρουσίασαν μυοκαρδίτιδα μετά την πρώτη δόση. Για τα άτομα αυτά χρειάζονται περισσότερα δεδομένα. https://www.cdc.gov/vaccines/acip/meetings/downloads/slides-2021-06/05-COVID- Wallace-508.pdf Πηγή: https://www.hcs.gr/default.aspx?pageid=1433

Categories:

Η πρώιμη αποκατάσταση του καρδιακού ρυθμού είναι προτιμητέα, σε ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια και κολπική μαρμαρυγή.

Η πρώιμη αποκατάσταση του καρδιακού ρυθμού είναι προτιμητέα, σε ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια και κολπική μαρμαρυγή. Αγγελική Ζαχαράκη Αναρτήθηκε απο : ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΖΑΧΑΡΑΚΗ 8 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2021 Εισαγωγή: Πολλοί ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια και κολπική μαρμαρυγή αντιμετωπίζουν καρδιαγγειακές επιπλοκές παρά τη βέλτιστη φαρμακευτική αγωγή. Απαιτούνται επιπρόσθετες θεραπείες για τη μείωση των καρδιαγγειακών επιπλοκών, ειδικά σε ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια και διατηρημένο κλάσμα εξώθησης της αριστερής κοιλίας (HFpEF). Μέθοδοι: Πρόκειται για υποανάλυση της τυχαιοποιημένης μελέτης EAST – AFNET 4 κατά την οποία αξιολογήθηκε η επίδραση της πρώιμης αποκατάστασης του φλεβοκομβικού ρυθμού (ERC, χρησιμοποιώντας αντιαρρυθμικά φάρμακα ή κατάλυση της κολπικής μαρμαρυγής με τη χρήση καθετήρων) σε σύγκριση με τη συνήθη αντιμετώπιση (UC, έλεγχος ρυθμού προς βελτίωση συμπτωμάτων) . Αποτελέσματα: Η μελέτη ανάλυση περιελάμβανε 798 ασθενείς (300 (37,6%) γυναίκες, διάμεση ηλικία 71,0 [64,0, 76,0] έτη, 785 με γνωστό LVEF). Η πλειοψηφία των ασθενών (n = 442) είχε HFpEF (LVEF≥50%, μέσος όρος LVEF 61%± 6,3%), οι υπόλοιποι είχαν καρδιακή ανεπάρκεια με μέτρια επηρεασμένο κλάσμα εξώθησης (n = 211; LVEF40-49%; μέση LVEF 44%± 2,9%) ή καρδιακή ανεπάρκεια με μειωμένο κλάσμα εξώθησης (n = 132; LVEF <40%; μέσο LVEF 31% ± 5,5%). Κατά τη διάρκεια της μέσης παρακολούθησης των 5,1 ετών, η σύνθετη πρωτογενής έκβαση καρδιαγγειακού θανάτου, εγκεφαλικού επεισοδίου ή νοσηλείας για επιδείνωση της καρδιακής ανεπάρκειας ή για οξύ στεφανιαίο σύνδρομο εμφανίστηκε λιγότερο συχνά σε ασθενείς τυχαιοποιημένους στο ERC (94/396, 5.7ανά 100 ασθενείς-έτη) σε σύγκριση με ασθενείς τυχαιοποιημένους στο UC (130/402, 7,9 ανά 100 έτη ασθενών, λόγος κινδύνου 0,74 [0,56-0,97], p = 0,03), που δεν μεταβάλλεται από την κατάσταση της καρδιακής ανεπάρκειας (interaction pvalue=0.63). Το κύριο αποτέλεσμα ασφάλειας (θάνατος, εγκεφαλικό επεισόδιο ή σοβαρές ανεπιθύμητες ενέργειες που σχετίζονται με την αποκατάσταση του ρυθμού) εμφανίστηκε σε 71/396 (17,9%) ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια τυχαιοποιημένους στο σκέλος ERC και σε 87/402 (21,6%) ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια τυχαιοποιημένους στο σκέλος UC ( λόγος κινδύνου 0,85 [0,62-1,17], ρ = 0,33). Το κλάσμα εξωθήσεως της LV βελτιώθηκε και στις δύο ομάδες (μεταβολή του LVEF σε δύο χρόνια: ERC 5,3%± 11,6%, UC 4,9%± 11,6%, p = 0,43). Το σκέλος ERC βελτίωσε το σύνθετο αποτέλεσμα θανάτου ή νοσηλείας για επιδείνωση της καρδιακής ανεπάρκειας. Συμπεράσματα: Ο έλεγχος του καρδιακού ρυθμού αποφέρει κλινικό όφελος όταν ξεκινά μέσα σε ένα έτος από τη διάγνωση της κολπικής μαρμαρυγής, σε ασθενείς με σημεία ή συμπτώματα καρδιακής ανεπάρκειας. Τι νέο μάθαμε ? • Η παρούσα υποανάλυση της τυχαιοποιημένης μελέτης EAST-AFNET 4 δεικνύει ότι η συστηματική, πρώιμη αποκατάσταση του καρδιακού ρυθμού χρησιμοποιώντας αντιαρρυθμικά φάρμακα ή κατάλυση, είναι ασφαλής και μειώνει τα καρδιαγγειακά συμβάματα σε ασθενείς με κολπική μαρμαρυγή και καρδιακή ανεπάρκεια. • Το κλινικό όφελος του πρώιμου ελέγχου του καρδιακού ρυθμού, παρατηρήθηκε σε ασθενείς με διατηρημένο και μέτρια μειωμένο κλάσμα εξώθησης της αριστερής κοιλίας. • Η στρατηγική του πρώιμου ελέγχου του ρυθμού χρησιμοποίησε συνδυασμό αντιαρρυθμικών φαρμάκων και κατάλυσης AF με βάση τις κατευθυντήριες οδηγίες. • Η λειτουργικότητα της αριστερής κοιλίας, τα συμπτώματα και η ποιότητα ζωής των ασθενών βελτιώθηκαν εξίσου και στις δύο στρατηγικές. Ποιο είναι το κλινικό μήνυμα; • Η μελέτη υποστηρίζει ότι ο πρώιμος έλεγχος του καρδιακού ρυθμού σε ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια (με αντιαρρυθμικά φάρμακα ή κατάλυση AF) εντός ενός έτους από τη διάγνωση της κολπικής μαρμαρυγής, βελτιώνει την καρδιαγγειακή έκβαση. Επιμέλεια: Αγγελική Ζαχαράκη Καρδιολόγος Ηράκλειο Βιβλιογραφία: Early Rhythm Control Therapy in Patients with Atrial Fibrillation and Heart Failure 10.1161/CIRCULATIONAHA.121.056323

Categories: