News
Η άσκηση βοηθάει τόσο στη πρόληψη όσο και στη θεραπεία των καρδιαγγειακών νοσημάτων
30/9/2010
Στο Πανευρωπαϊκό συνέδριο Καρδιολογίας του 2010, στη Στοκχόλμη της Σουηδίας, υπήρξε μια σειρά ανακοινώσεων και μελετών για τις ευεργετικές επιδράσεις της άσκησης τόσο στην πρόληψη όσο και στην θεραπεία των καρδιαγγειακών νοσημάτων.
Σε μια τέτοια μελέτη (SMARTEX-HF), συγκρίθηκε η επίδραση της διαλειμματικής άσκησης υψηλής έντασης, σε σχέση με την μέσης έντασης συνεχόμενη άσκηση, ως προς την αύξηση της max VO2 των ασθενών με καρδιακή ανεπάρκεια.
Μελετήθηκαν 200 ασθενείς που χωρίστηκαν σε δύο ομάδες. Η πρώτη ομάδα υποβλήθηκε σε άσκηση υψηλής έντασης (90%-95% της μέγιστης καρδιακής συχνότητας) για τέσσερα 4λεπτα με διαλείμματα 3 λεπτών και η δεύτερη ομάδα σε μέτριας έντασης άσκηση( 70%-75% της μέγιστης καρδιακής συχνότητας ) συνεχόμενη για 47 λεπτά.
Οι ασθενείς της πρώτης ομάδας που υποβλήθηκαν σε διαλειμματική άσκηση, βελτίωσαν: 1) την max VO2
2) την αναδιαμόρφωση της αριστεράς κοιλίας
3)τις τιμές του pro-BNP
4)το κλάσμα εξωθήσεως, πολύ περισσότερο από τους ασθενείς της δεύτερης ομάδας. Επιπλέον, οι εργαστηριακές παράμετροι ενδοθηλιακής λειτουργίας ήταν καλύτερες στους ασθενείς της πρώτης ομάδας.
Επίσης, οι ασκήσεις ενδυνάμωσης, που εξατομικεύονται για τον κάθε ασθενή, προσφέρουν ευεργετικά αποτελέσματα.
Η επίδραση της άσκησης στον έλεγχο της αρτηριακής υπέρτασης, αν και αμφιλεγόμενη, φαίνεται ότι τελικά έχει όφελος, όχι στην αρτηριακή πίεση ηρεμίας, αλλά στην απάντηση των ασθενών σε συνθήκες έντασης.
Επιπλέον, η άσκηση βελτιώνει το αθηρωματικό φορτίο των ασθενών με στεφανιαία νόσο, αφού έχει συνολική επίδραση στο ενδοθήλιο των αγγείων, συγκριτικά με την τοπική θεραπεία των επεμβατικών τεχνικών επαναιμάτωσης του μυοκαρδίου.
Σε μια τέτοια μελέτη (SMARTEX-HF), συγκρίθηκε η επίδραση της διαλειμματικής άσκησης υψηλής έντασης, σε σχέση με την μέσης έντασης συνεχόμενη άσκηση, ως προς την αύξηση της max VO2 των ασθενών με καρδιακή ανεπάρκεια.
Μελετήθηκαν 200 ασθενείς που χωρίστηκαν σε δύο ομάδες. Η πρώτη ομάδα υποβλήθηκε σε άσκηση υψηλής έντασης (90%-95% της μέγιστης καρδιακής συχνότητας) για τέσσερα 4λεπτα με διαλείμματα 3 λεπτών και η δεύτερη ομάδα σε μέτριας έντασης άσκηση( 70%-75% της μέγιστης καρδιακής συχνότητας ) συνεχόμενη για 47 λεπτά.
Οι ασθενείς της πρώτης ομάδας που υποβλήθηκαν σε διαλειμματική άσκηση, βελτίωσαν: 1) την max VO2
2) την αναδιαμόρφωση της αριστεράς κοιλίας
3)τις τιμές του pro-BNP
4)το κλάσμα εξωθήσεως, πολύ περισσότερο από τους ασθενείς της δεύτερης ομάδας. Επιπλέον, οι εργαστηριακές παράμετροι ενδοθηλιακής λειτουργίας ήταν καλύτερες στους ασθενείς της πρώτης ομάδας.
Επίσης, οι ασκήσεις ενδυνάμωσης, που εξατομικεύονται για τον κάθε ασθενή, προσφέρουν ευεργετικά αποτελέσματα.
Η επίδραση της άσκησης στον έλεγχο της αρτηριακής υπέρτασης, αν και αμφιλεγόμενη, φαίνεται ότι τελικά έχει όφελος, όχι στην αρτηριακή πίεση ηρεμίας, αλλά στην απάντηση των ασθενών σε συνθήκες έντασης.
Επιπλέον, η άσκηση βελτιώνει το αθηρωματικό φορτίο των ασθενών με στεφανιαία νόσο, αφού έχει συνολική επίδραση στο ενδοθήλιο των αγγείων, συγκριτικά με την τοπική θεραπεία των επεμβατικών τεχνικών επαναιμάτωσης του μυοκαρδίου.
e-cardio.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου