ΜΥΘΟΣ Τα φυσιολογικά όρια της αρτηριακής πίεσης αυξάνουν όσο αυξάνει και η ηλικία.
ΑΛΗΘΕΙΑ Για τους ενηλίκους, τα όρια της αρτηριακής πίεσης που διακρίνουν αυτούς με φυσιολογική πίεση από τους υπερτασικούς είναι τα ίδια, ανεξάρτητα από την ηλικία. Με την ηλικία αυξάνει μόνο το ποσοστό των υπερτασικών ατόμων.
ΜΥΘΟΣ Παράγοντα κινδύνου για καρδιαγγειακή νόσο αποτελεί η αύξηση της διαστολικής και όχι της συστολικής πίεσης.
ΑΛΗΘΕΙΑ Ήδη από τις τελευταίες διεθνείς μελέτες έχει δειχτεί ότι η συστολική υπέρταση αποτελεί παράγοντα κινδύνου για καρδιαγγειακή νόσο εξίσου σημαντικό με τη διαστολική υπέρταση (αν όχι σημαντικότερο).
ΜΥΘΟΣ Μεγαλύτερος κίνδυνος από την υπέρταση είναι ο κίνδυνος να πάθει ο άρρωστος εγκεφαλική αιμορραγία από απότομη αύξηση της αρτηριακής του πίεσης.
ΑΛΗΘΕΙΑ Ο κίνδυνος αυτός είναι πολύ μικρός. Η υπέρταση αποτελεί παράγοντα που δρά μακροχρονίως αυξάνοντας την πιθανότητα νόσησης και θανάτου από στεφανιαία νόσο και αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια, που στην πλειονότητά τους είναι ισχαιμικά και όχι αιμορραγικά.
ΑΛΗΘΕΙΑ Ο κίνδυνος αυτός είναι πολύ μικρός. Η υπέρταση αποτελεί παράγοντα που δρά μακροχρονίως αυξάνοντας την πιθανότητα νόσησης και θανάτου από στεφανιαία νόσο και αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια, που στην πλειονότητά τους είναι ισχαιμικά και όχι αιμορραγικά.
Στην πραγματικότητα, ο κίνδυνος της άμεσης πρόκλησης αγγειακού εγκεφαλικού επεισοδίου είναι πολύ μεγαλύτερος όταν ελαττώνεται απότομα παρα όταν αυξάνει απότομα η αρτηριακή πίεση σε ένα υπερτασικό άτομο.
ΜΥΘΟΣ Σε έναν υπερτασικό που καπνίζει η ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης αρκεί για την προφύλαξη από καρδιαγγειακά νοσήματα.
ΑΛΗΘΕΙΑ Αν και οι καπνιστές δεν έχουν υψηλότερες τιμές αρτηριακής πίεσης απ’ όσο οι μη καπνιστές, το κάπνισμα αποτελεί μείζονα παράγοντα κινδύνου για καρδιαγγειακή νόσο.
ΑΛΗΘΕΙΑ Αν και οι καπνιστές δεν έχουν υψηλότερες τιμές αρτηριακής πίεσης απ’ όσο οι μη καπνιστές, το κάπνισμα αποτελεί μείζονα παράγοντα κινδύνου για καρδιαγγειακή νόσο.
Σε όσους συνεχίζουν να καπνίζουν η προστασία που παρέχει η ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης με φάρμακα είναι μειωμένη.
ΜΥΘΟΣ Το σκόρδο κάνει καλό στην πίεση.
ΑΛΗΘΕΙΑ Το σκόρδο έχει βρεθεί ότι ελαττώνει την αρτηριακή πίεση όταν χορηγείται σε σχετικά μεγάλες ποσότητες (π.χ. 10 έως 25 σκελίδες νωπού σκόρδου την ημέρα). Τα σκευάσματα που κυκλοφορούν στο εμπόριο είναι εκχυλίσματα ή αποστάγματα σκόρδου που δεν έχουν σταθερή περιεκτικότητα στην δραστική ουσία του σκόρδου αλλικίνη.
ΑΛΗΘΕΙΑ Το σκόρδο έχει βρεθεί ότι ελαττώνει την αρτηριακή πίεση όταν χορηγείται σε σχετικά μεγάλες ποσότητες (π.χ. 10 έως 25 σκελίδες νωπού σκόρδου την ημέρα). Τα σκευάσματα που κυκλοφορούν στο εμπόριο είναι εκχυλίσματα ή αποστάγματα σκόρδου που δεν έχουν σταθερή περιεκτικότητα στην δραστική ουσία του σκόρδου αλλικίνη.
’Ετσι είναι δύσκολη η τιτλοποίηση της δόσης, πέραν του γεγονότος ότι ακόμα και τα «χάπια» σκόρδου προκαλούν τη χαρακτηριστική δυσάρεστη απόπνοια.
ΜΥΘΟΣ Τα πορτοκάλια αυξάνουν την πίεση.
ΑΛΗΘΕΙΑ Υπάρχουν ενδείξεις για το ότι οι πλούσιες σε κάλιο τροφές, όπως τα πορτοκάλια, προστατεύουν από την υπέρταση και εν πάση περιπτώσει, οι υπερτασικοί που αντιμετωπίζονται διουρητικά πρέπει να παίρνουν τροφές πλούσιες σε κάλιο.
ΑΛΗΘΕΙΑ Υπάρχουν ενδείξεις για το ότι οι πλούσιες σε κάλιο τροφές, όπως τα πορτοκάλια, προστατεύουν από την υπέρταση και εν πάση περιπτώσει, οι υπερτασικοί που αντιμετωπίζονται διουρητικά πρέπει να παίρνουν τροφές πλούσιες σε κάλιο.
ΜΥΘΟΣ Η φαρμακευτική θεραπεία πρέπει να εφαρμόζεται αμέσως μετά τη διάγνωση της υπέρτασης για να προλαμβάνονται οι κίνδυνοι που συνεπάγεται η αύξηση της αρτηριακής πίεσης.
ΑΛΗΘΕΙΑ Η πρόκληση βλάβης στα όργανα-στόχους είναι μια μακροχρόνια διαδικασία.
ΑΛΗΘΕΙΑ Η πρόκληση βλάβης στα όργανα-στόχους είναι μια μακροχρόνια διαδικασία.
Όχι σπάνια άτομα με τιμές διαστολικής αρτηριακής πίεσης 90 έως 94 mm Hg ή τιμές συστολικής αρτηριακής πίεσης 140 έως 149 mm Hg που παρακολουθούνται χωρίς φαρμακευτική παρέμβαση παρουσιάζουν υποχώρηση των τιμών της αρτηριακής τους πίεσης σε φυσιολογικά επίπεδα.
ΜΥΘΟΣ Αν δεν επιτευχθεί ο στόχος της θεραπείας (αρτηριακή πίεση μικρότερη από 140 / 90 mm Hg ) μέσα σε μία εβδομάδα ή δέκα το πολύ ημέρες, το θεραπευτικό σχήμα πρέπει να τροποποιείται.
ΑΛΗΘΕΙΑ Τα περισσότερα αντιυπερτασικά φάρμακα χρειάζονται τουλάχιστον μία εβδομάδα για να εκδηλώσουν την αντιυπερτασική τους δράση και τουλάχιστον ένα μήνα για να δείξουν τη μέγιστη αποτελεσματικότητά τους.
ΑΛΗΘΕΙΑ Τα περισσότερα αντιυπερτασικά φάρμακα χρειάζονται τουλάχιστον μία εβδομάδα για να εκδηλώσουν την αντιυπερτασική τους δράση και τουλάχιστον ένα μήνα για να δείξουν τη μέγιστη αποτελεσματικότητά τους.
Δεν είναι λοιπόν, λογικό να σπεύδει κανείς να αυξήσει τη δόση ή να αλλάξει φάρμακο πριν να περάσει τουλάχιστον ένας μήνας από την έναρξη του αρχικού θεραπευτικού σχήματος, ιδίως σε περιπτώσεις ήπιας υπέρτασης που αποτελούν και τη μέγιστη πλειονότητα των περιπτώσεων υπέρτασης.
ΜΥΘΟΣ Σε ελαφριές ιδίως περιπτώσεις υπέρτασης αρκεί η περιστασιακή λήψη αντιυπερτασικού φαρμάκου (παίρνω χάπι όταν έχω πίεση), ή αρκεί η χορήγηση ορισμένων αντιυπερτασικών φαρμάκων (π.χ. διουρητικά) 2 ή 3 φορές την εβδομάδα.
ΑΛΗΘΕΙΑ ‘Ένα άτομο ή είναι υπερτασικό ή δεν είναι. Αν είναι υπερτασικό, πρέπει να παίρνει ένα φάρμακο τόσο συχνά όσο χρειάζεται για να εξασφαλίζεται καθημερινή δράση σε 24ωρη βάση. Αν δεν είναι, δεν χρειάζεται να παίρνει καθόλου αντιυπερτασικά φάρμακα.
ΜΥΘΟΣ Στους ηλικωμένους η αρτηριακή πίεση δεν πρέπει να ελαττώνεται όταν είναι αυξημένη επειδή τα διάφορα όργανα όπως ο εγκέφαλος και οι νεφροί έχουν «συνηθίσει» να λειτουργούν με αυτήν την πίεση.
ΑΛΗΘΕΙΑ Η σταδιακή μείωση της αρτηριακής πίεσης όταν είναι αυξημένη, έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση της νοσηρότητας και της θνησιμότητας από καρδιαγγειακά νοσήματα στους ηλικιωμένους όπως ακριβώς και στους νέους.
ΑΛΗΘΕΙΑ Η σταδιακή μείωση της αρτηριακής πίεσης όταν είναι αυξημένη, έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση της νοσηρότητας και της θνησιμότητας από καρδιαγγειακά νοσήματα στους ηλικιωμένους όπως ακριβώς και στους νέους.
ΜΥΘΟΣ Ορισμένα αντιυπερτασικά φάρμακα προκαλούν σεξουαλική δυσλειτουργία.
ΑΛΗΘΕΙΑ Η σχέση σεξουαλικής δυσλειτουργίας και φαρμακευτικής θεραπείας είναι δύσκολο να εκτιμηθεί σε μία κατάσταση όπως η υπέρταση, όπου ο χαρακτηρισμός απλώς του ατόμου ως υπερτασικού αρκεί για να προκαλέσει ψυχογενή ανικανότητα, τουλάχιστον παροδική.
ΑΛΗΘΕΙΑ Η σχέση σεξουαλικής δυσλειτουργίας και φαρμακευτικής θεραπείας είναι δύσκολο να εκτιμηθεί σε μία κατάσταση όπως η υπέρταση, όπου ο χαρακτηρισμός απλώς του ατόμου ως υπερτασικού αρκεί για να προκαλέσει ψυχογενή ανικανότητα, τουλάχιστον παροδική.
Αν και έχει αναφερθεί συσχέτιση αντιυπερτασικής θεραπείας και σεξουαλικής δυσλειτουργίας με πιο γνωστή αυτήν της κατηγορίας των β-αποκλειστών, η χειρότερη συσχέτιση υπάρχει με τα διουρητικά αντιυπερτασικά φάρμακα.
ΙΑΤΡΟΝΕΤ
Πηγές: Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΤΣΑΚΑΤΑΡΑ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου