Χαμηλή δόση υδροχλωροθειαζίδης ή χλωρθαλιδόνης στην ήπια ιδιοπαθή υπέρταση;

22.2.2016 Αν δεν βλέπετε σωστά αυτό το email πατήστε εδώ Χαμηλή δόση υδροχλωροθειαζίδης ή χλωρθαλιδόνης στην ήπια ιδιοπαθή υπέρταση; – Σε μια ενδιαφέρουσα μελέτη που δημοσιεύεται στο JACC πραγματοποιήθηκε τυχαιοποιημένη, διπλά τυφλή σύγκριση της χορήγησης 12,5 mg υδροχλωροθειαζίδης (HCTZ) σε δύο μορφές, μια άμεσης και μια παρατεταμένης αποδέσμευσης, έναντι 6,25 mg χλωρθαλιδόνης ημερησίως σε άτομα με σταδίου Ι ιδιοπαθή υπέρταση επί 12 εβδομάδες. Και οι τρεις θεραπευτικές αγωγές μείωσαν σημαντικά την ΑΠ ιατρείου στις 4 και στις 12 εβδομάδες. Ωστόσο, στην 24ωρη περιπατητική καταγραφή της ΑΠ καταγράφηκαν σημαντικές μειώσεις της μέσης 24ωρης ΑΠ με τη χλωρθαλιδόνη και τηνHCTZ παρατεταμένης αποδέσμευσης, αλλά όχι με την HCTZ άμεσης αποδέσμευσης. Συγκεκριμένα, η μέση μείωση στις 12 εβδομάδες της 24ωρης μέσης συστολικής ΑΠ ήταν −11.14 ± 12.41mmHg με τη χλωρθαλιδόνη (p<0.001),  −10.27 ± 11.78mmHg με την HCTZ παρατεταμένης αποδέσμευσης (p=0.002) και −6.02±12.46mmHg (p=0.104) με την HCTZ άμεσης αποδέσμευσης. Στο συνοδευτικό editorial, με τίτλο που εκφράζει με σαφήνεια τη γνώμη τους (“Hydrochlorothiazideas the Diuretic of Choice for Hypertension: Time to Kick the Habit”),  οι G.Bakris και H.Sternlicht σημειώνουν ότι οι διαφορές μεταξύ της HCTZ άμεσης αποδέσμευσης και της χλωρθαλιδόνης οφείλονταν κυρίως σε διαφορές στη νυκτερινή και την πρωινή ΑΠ, ενώ τονίζουν και το γεγονός ότι σε ήπια υπέρταση οι χαμηλές δόσεις μακράς διάρκειας δράσης διουρητικών μπορούν να έχουν σημαντική επίδραση στην ΑΠ. Αυτό έχει προκύψει και από παλαιότερη μετα-ανάλυση όπου δείχθηκε ότι με τις χαμηλές δόσεις μπορεί να επιτευχθεί το 75% της μέγιστης θεραπευτικής δράσης με μόνο 25% των ανεπιθύμητων ενεργειών έναντι των συνήθων δόσεων. Παραπομπές: Pareek AK, Messerli FH, Chandurkar NB,et al. Efficacy of Low-Dose Chlorthalidone and Hydrochlorothiazide as Assessed by 24-h Ambulatory Blood Pressure Monitoring.J Am CollCardiol. 2016 Feb 2;67(4):379-89. Sternlicht H, BakrisGL.Hydrochlorothiazide as the Diuretic of Choice for Hypertension: Time to Kick the Habit.J Am CollCardiol. 2016 Feb 2;67(4):390-1. Η εμφάνιση κολπικής μαρμαρυγής μετά την TAVR σχετίζεται με δυσμενή πρόγνωση – Σύμφωνα με μια μελέτη από το Columbia της Νέας Υόρκης, η οποία δημοσιεύεται στο Circulation: Cardiovascular Interventions, φαίνεται ότι οι ασθενείς που μεταπίπτουν από φλεβοκομβικό ρυθμό σε κολπική μαρμαρυγή μετά από διαδερμική εμφύτευση αορτικής βαλβίδας έχουν αυξημένη θνησιμότητα. Συγκεκριμένα, σε 1879 ασθενείς της μελέτης PARTNER, η εμφάνιση κολπικής μαρμαρυγής συνδυαζόταν με μια συνολική θνησιμότητα 30 ημερών της τάξης του 14,2% (έναντι 2,6% σε αυτούς που ήταν και παρέμειναν σε φλεβοκομβικό ρυθμό, p<0,001, και 3,6% σε αυτούς που ήταν και παρέμειναν σε κολπική μαρμαρυγή, p<0,001). Παρόμοια ήταν τα ευρήματα για την καρδιαγγειακή θνησιμότητα στις 30 ημέρες (8,3% έναντι 1,6% και 2,8%, αντίστοιχα, με στατιστικά σημαντικές τις διαφορές μεταξύ των ασθενών που εμφάνισαν κολπική μαρμαρυγή και εκείνων που ήταν και παρέμειναν είτε σε φλεβοκομβικό ρυθμό, p<0,001, είτε σε κολπική μαρμαρυγή, p=0,007). Η συσχέτιση αυτή παρέμεινε μετά από πολυπαραγοντική προσαρμογή (λόγος κινδύνου για θάνατο από κάθε αίτιο 3,4, με 95% διάστημα αξιοπιστίας 1,8-6,5, για αυτούς που εμφάνισαν κολπική μαρμαρυγή έναντι εκείνων που παρέμειναν σε φλεβοκομβικό ρυθμό). Παραπομπή: BivianoAB, NazifT, DizonJ, etal. Atrial fibrillation is associated with increased mortality in patients undergoing transcatheter aortic valve replacement. CircCardiovascInterv. 2016;9:e002766. Η άμεση επεμβατική αντιμετώπιση καλύτερη της όψιμης σε ασθενείς με NSTEMI– Στη μικρή τυχαιοποιημένη μελέτη RIDDLE-NSTEMI, αποτελέσματα της οποίας δημοσιεύονται στο JACC: Cardiovascular Interventions από το Stankovic και συνεργάτες του από το Βελιγράδι, διαπιστώθηκε σημαντική μείωση του κινδύνου θανάτου ή νέου εμφράγματος στις 30 ημέρες, ενώ παρόμοια ήταν τα αποτελέσματα στον 1 χρόνο. Συγκεκριμένα, 323 ασθενείς με NSTEMI τυχαιοποιήθηκαν σε άμεση (εντός 2 ωρών) στεφανιογραφία και PCI, εφόσον ήταν αναγκαία, ή σε καθυστερημένη (έως και 72 ώρες) στεφανιογραφία. Ο διάμεσος χρόνος από την τυχαιοποίηση ως τη στεφανιογραφία ήταν 1,4 ώρες στην πρώτη ομάδα και 61 ώρες στη δεύτερη. Στις 30 ημέρες η συχνότητα θανάτου ή νέου εμφράγματος ήταν 4,3% στην ομάδα της άμεσης επεμβατικής αντιμετώπισης έναντι 13% στην ομάδα της όψιμης (p<0,001). Η διαφορά αφορούσε κυρίως τα νέα εμφράγματα. Στο 1 έτος παρακολούθησης, τα ποσοστά ήταν 6,8% και 18,8%, αντίστοιχα (p=0,002). Θα πρέπει να σημειωθεί ότι πρόκειται για μια σχετικά μικρή, μονοκεντρική μελέτη, τα αποτελέσματα της οποίας θα πρέπει να επιβεβαιωθούν σε μεγαλύτερες τυχαιοποιημένες μελέτες, όπως η υπό εξέλιξη NONSTEMI. Παραπομπή: Milosevic A, Vasiljevic-Pokrajcic Z, Milasinovic D, et al. Randomized study of immediate versus delayed invasive intervention in patients with non-ST-segment elevation myocardial infarction (RIDDLE-NSTEMI). JACC CardiovascInterv 2016; DOI:10.1016/j.cin.2015.11.018. Αν δεν επιθυμείτε να λαμβάνετε email από εμάς πατήστε εδώ. www.hcs.gr

Categories: iatrika