Η άσκηση ενδεχομένως μειώνει τον κίνδυνο καρκίνου έως 25%

Η άσκηση ενδεχομένως μειώνει τον κίνδυνο καρκίνου έως 25%

• Iatronet
• Δευτέρα 30 Δεκεμβρίου 2019
• 198 προβολές

Η σωματική δραστηριότητα σύμφωνα με τις συστάσεις, μπορεί να περιορίσει τον κίνδυνο για ορισμένα είδη καρκίνου, έδειξε νέα έρευνα.

Η απόφαση-με το Νέο έτος –να αρχίσει να ασκείται κάποιος και να συνεχίσει-μπορεί ενδεχομένως να μειώσει τον κίνδυνο που αντιμετωπίζει για εμφάνιση καρκίνου, σύμφωνα με νέα έρευνα.

Σε ευρήματα που δημοσιεύτηκαν στο Journal of Clinical Oncology, ερευνητές του National Cancer Institute, της American Cancer Society, και του Harvard T.H. Chan School of Public Health, αναφέρουν ότι άνθρωποι που ασκούνταν σύμφωνα με τις συστάσεις του National Institutes of Health μπόρεσαν να μειώσουν τον κίνδυνο για 7 είδη καρκίνου μέχρι 25%.

Σε αυτά περιλαμβάνονταν κοινά είδη, όπως του παχέος εντέρου και του μαστού, του ενδομητρίου, των νεφρών, του ήπατος, μυέλωμα και μη Hodgkin λέμφωμα.

Η Alpa Patel, δήλωσε ότι οδηγίες για τη σωματική άσκηση έχουν βασιστεί σε μεγάλο βαθμό στην επίδραση που έχουν στις χρόνιες νόσους, όπως η καρδιαγγειακή νόσος και ο διαβήτης.

Αυτά τα στοιχεία δίνουν ισχυρές ενδείξεις ότι αυτά τα συνιστώμενα επίπεδα είναι σημαντικά και για την πρόληψη του καρκίνου.

Οι ερευνητές ανέλυσαν 9 έρευνες σε 750.000 ενηλίκους συμμετέχοντες και εξέτασαν τη σχέση άσκησης και εμφάνισης 15 ειδών καρκίνου.

Ανακάλυψαν ότι η άσκηση σύμφωνα με τις συστάσεις του NIH- 7,5 έως 15 MET (Metabolic Equivalent Units)  ώρες την εβδομάδα συνδεόταν με σημαντικά χαμηλότερο κίνδυνο για 7 από τα 15 είδη καρκίνου που μελετήθηκαν-με τη μείωση να αυξάνει σε συνάρτηση με περισσότερες MET ώρες.

Για παράδειγμα, η άσκηση συνδεόταν με χαμηλότερο κίνδυνο για καρκίνο στο παχύ έντερο στους άντρες- 8% για 7,5 MET ώρες/εβδομάδα και 14% για  15 MET ώρες/εβδομάδα—και στον καρκίνο μαστού στις γυναίκες -- 6 % για 7,5 MET ώρες/εβδομάδα και 10% για 15 MET ώρες/εβδομάδα. Ο ατομικός κίνδυνος για καρκίνο του ενδομητρίου μειώθηκε κατά 10% έως 18% ενώ για τους νεφρούς, κατά 11 έως 17%.

Ο κίνδυνος για μυέλωμα ήταν μειωμένος κατά 14% έως 19 %, ενώ για το λέμφωμα μη -Hodgkin στις γυναίκες ήταν μειωμένος κατά 11% έως 18%. Η άσκηση είχε την πιο βαθιά επίδραση στον κίνδυνο καρκίνου του ήπατος μειώνοντάς τον κατά  18% έως 27 %.

Categories: iatrika

διαβήτης με καρδιακή ανεπάρκεια

'Ερευνα συνδέει τον διαβήτη με την καρδιακή ανεπάρκεια

• Iatronet
• Παρασκευή 03 Ιανουαρίου 2020

Ερευνητές του Mayo Clinic πιστεύουν τώρα ότι άνθρωποι με διαβήτη έχουν αυξημένο κίνδυνο για καρδιακή ανεπάρκεια.

Σε ευρήματα που δημοσιευτήκαν στο  Mayo Clinic Proceedings, ερευνητές εντόπισαν ότι ο διαβήτης έχει ανεξάρτητο παράγοντα κινδύνου για εμφάνιση καρδιακής ανεπάρκειας.

Στην έρευνα που έγινε σε πληθυσμό, ο κίνδυνος καρδιακής ανεπάρκειας ήταν σχεδόν διπλάσιος σε ανθρώπους με διαβήτη έναντι υγιών ανθρώπων.

Έχει υποδειχτεί ότι η καρδιακή ανεπάρκεια σε ανθρώπους με διαβήτη μπορεί ενδεχομένως να είναι αποτέλεσμα άλλης πάθησης όπως υπέρτασης ή στεφανιαίας νόσου. Ωστόσο δεν είναι πάντα έτσι.

Οι ερευνητές αξιολόγησαν τη μακροπρόθεσμη επίδραση του διαβήτη στην καρδιακή ανεπάρκεια και εξέτασαν τον κίνδυνο θανάτου.

Από αρχικό δείγμα 2.042 rανθρώπων επέλεξαν 116 ανθρώπους με διαβήτη για την έρευνα και 232 υγιείς. Σε διάστημα 10 ετών το 21% όσων είχαν διαβήτη που εμφάνισαν καρδιακή ανεπάρκεια την εμφάνισαν ανεξάρτητα από άλλα αίτια.

Συγκριτικά, το 12% του δείγματος που δεν είχε διαβήτη εμφάνισε καρδιακή ανεπάρκεια. Οι ερευνητές δεν ανακάλυψαν διαφορά στους θανάτους από καρδιά, στην καρδιακή προσβολή και στο εγκεφαλικό στις 2 ομάδες.

Οι ερευνητές πιστεύουν ότι το εύρημα στηρίζει την έννοια της διαβητικής μυοκαρδιοπάθειας.

Categories:

Θρόμβωση και καρκίνος

Θρόμβωση και καρκίνος
 Μια “αθόρυβη” πρόκληση για ιατρούς και ασθενείς της Μαρίας Λυσάνδρου
 Ο Δρ. Ιωάννης Μπουκοβίνας, παθολόγος-ογκολόγος, πρόεδρος της ΕΟΠΕ (Ένωσης Παθολόγων Ογκολόγων Ελλάδας) 23 # 42 / Δεκέμβριος 2019

 Η θρόμβωση φέρεται να επηρεάζει έναν στους πέντε ογκολογικούς ασθενείς. Ποιοι είναι οι βασικότεροι παράγοντες που αυξάνουν τις πιθανότητες ανάπτυξης θρόμβων στους πάσχοντες από καρκίνο; Πράγματι, οι ασθενείς με καρκίνο βρίσκονται σε μεγαλύτερο κίνδυνο για εμφάνιση της θρόμβωσης από τον γενικό πληθυσμό, και είναι σημαντικό να γνωρίζουν ότι η πιθανότητα εμφάνισης θρόμβωσης σχετιζόμενης με τον καρκίνο είναι μεγαλύτερη, ειδικά τους πρώτους μήνες μετά τη διάγνωση της κακοήθειας. Σε αυτό συνεισφέρουν παράγοντες που έχουν σχέση με τον ίδιο τον ασθενή, όπως για παράδειγμα το να έχει ιστορικό θρόμβωσης, προχωρημένη ηλικία, παχυσαρκία, να βρίσκεται σε παρατεταμένη ακινησία ή να έχει πιθανές συνυπάρχουσες παθήσεις. Επιβαρυντικοί, επίσης, μπορεί να είναι παράγοντες που συνδέονται με τον τύπο και το στάδιο του καρκίνου. Παραδείγματος χάριν, οι ασθενείς με εντόπιση της νόσου στο πάγκρεας, στον στόμαχο, στους πνεύμονες, στις ωοθήκες ή στην ουροδόχο κύστη, διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο για εμφάνιση θρόμβωσης. Ενώ, αν ο καρκίνος είναι σε προχωρημένο ή μεταστατικό στάδιο, ο κίνδυνος είναι ακόμη μεγαλύτερος. Τέλος, το είδος της ογκολογικής θεραπείας που θα επιλεγεί, όπως κάποιες χημειοθεραπείες ή η ακτινοθεραπεία, αλλά και οι χειρουργικές επεμβάσεις στις οποίες πιθανώς να υποβληθούν οι ασθενείς, παρόλο που είναι απαραίτητες για τη μάχη με τον καρκίνο, είναι παράγοντες που αυξάνουν τον κίνδυνο για θρόμβωση. Ποια μέτρα πρόληψης μπορεί να εφαρμόσει κανείς (και ιδιαίτερα ένας ογκολογικός ασθενής), προκειμένου να ελαττώσει τις πιθανότητες εμφάνισης θρόμβωσης; Η γνώση είναι δύναμη και σε αυτόν τον τομέα. Είναι σημαντικό για έναν ασθενή να γνωρίζει για το ενδεχόμενο εμφάνισης της φλεβικής θρόμβωσης κατά τη διάρκεια της πορείας της νόσου του, να μπορεί να αναγνωρίσει τυχόν προειδοποιητικά σημάδια και να τα αναφέρει εγκαίρως στον γιατρό του. Η αξιολόγηση των επιβαρυντικών παραγόντων και η εκτίμηση του κινδύνου για φλεβική θρόμβωση από τον Ογκολόγο είναι δυναμική, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της θεραπείας του για τη νόσο, και δύναται να οδηγήσει ακόμη και σε φαρμακολογική προφύλαξη των ασθενών με –τα κατάλληλα για τον κάθε ασθενή ξεχωριστά– αντιπηκτικά φάρμακα. Εκ των ων ουκ άνευ θεωρείται η εκπαίδευση και των ίδιων των ιατρών, σχετικά με την έγκαιρη διάγνωση και αντιμετώπιση περιστατικών που αφορούν στη σχέση θρόμβωσης και καρκίνου.

Σε τι επίπεδο θεωρείτε ότι βρισκόμαστε στην Ελλάδα από πλευράς κατάρτισης των ιατρών, ώστε να αντιμετωπίζουν αποτελεσματικά τέτοια περιστατικά, αλλά και να διαγιγνώσκουν την ανάγκη συνεργασίας, σε κάποιες περιπτώσεις, με ένα συνάδελφο άλλης ειδικότητας;

 Η Ευρωπαϊκή Εταιρεία Ογκολόγων Παθολόγων προσφέρει "μόρια εκπαίδευσης" στους ειδικούς που εντρυφούν στο θέμα της Θρόμβωσης για τους ασθενείς με καρκίνο, και γνωρίζω πως αρκετοί από εμάς τα έχουν κομίσει. Εμείς, ως Ελληνική Ογκολογική Εταιρεία, έχουμε συμπεριλάβει το θέμα της Θρόμβωσης στην εκπαίδευση των Νέων Συναδέλφων, και στα συνέδριά μας αποτελεί συχνά θέμα ενημέρωσης και συζήτησης. Οπότε, εκτιμώ πως η ενημέρωση των ειδικών είναι σε καλό επίπεδο, αλλά δεν προτείνεται εφησυχασμός. Ωστόσο, η πρόκληση της επιστήμης μας είναι η συνεχιζόμενη ενημέρωση και εκπαίδευση όχι μόνο για την θρόμβωση, αλλά για όλα τα νεότερα δεδομένα που προκύπτουν και μπορούν να ενδυναμώσουν την φροντίδα μας για τον ασθενή. Πιστεύουμε πως ο ασθενής χρειάζεται μια ολιστική προσέγγιση. Και ο κίνδυνος για τη θρόμβωση είναι ένας από τους παράγοντες που αξιολογούνται και, αν χρειαστεί, και σε συνεργασία με άλλες ειδικότητες. Ένα πολύ σημαντικό βήμα ως προς τη διαχείριση της σχετικής με τον καρκίνο θρόμβωσης σημειώθηκε στο πλαίσιο του φετινού Πανευρωπαϊκού Ογκολογικού Συνεδρίου - ESMO congress, το οποίο πραγματοποιήθηκε στη Βαρκελώνη, από τις 27 Σεπτεμβρίου έως την 1η Οκτωβρίου. Για πρώτη φορά στο συγκεκριμένο συνέδριο, οργανώθηκε σχετικό δορυφορικό συμπόσιο, στο οποίο προήδρευσε ο Δρ. Πάρις Κοσμίδης, παθολόγος-ογκολόγος, διευθυντής Β’ Παθολογικής-Ογκολογικής Κλινικής ΔΘΚΑ "Υγεία". Ο ίδιος αναλαμβάνει να μας διαφωτίσει περαιτέρω. "Η θρόμβωση και η εμβολή είναι νοσηρές οντότητες, συνυφασμένες με τον καρκίνο. Συνυπάρχουν, προηγούνται ή έπονται του καρκίνου. Το 20% των ασθενών με καρκίνο θα αναπτύξουν, σε κάποια φάση της αρρώ- 24 top stories O Δρ. Πάρις Κοσμίδης, παθολόγος-ογκολόγος, διευθυντής Β’ ΠαθολογικήςΟγκολογικής Κλινικής ΔΘΚΑ "Υγεία". στιας τους, θρομβοεμβολική νόσο, αποτελώντας μάλιστα συχνό αίτιο θανάτου", αναφέρει ο κ. Κοσμίδης και σημειώνει ότι υπάρχουν διάφοροι μηχανισμοί στον οργανισμό που εξηγούν αυτήν τη σχέση μεταξύ θρόμβωσης και καρκίνου, που διαφέρουν ανάλογα με τον τύπο του καρκίνου: Σε γενικές γραμμές, απελευθερώνονται από τον καρκίνο ουσίες που διευκολύνουν και προάγουν την υπερπηκτικότητα του αίματος. Το φαινόμενο αυτό, σε συνδυασμό με επηρεασμένα αγγεία, χειρουργεία, αντικαρκινικά φάρμακα, ακτινοθεραπείες, δυσκινησία των ασθενών κ.λπ., συμβάλλει στη δημιουργία της θρομβοεμβολικής νόσου. Είναι αυτονόητο ότι παχύσαρκα, ευτραφή άτομα έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο, όπως και για καρκίνο του γαστρεντερικού συστήματος, πνεύμονος, γυναικολογικών οργάνων κ.λπ. "Από τα αντικαρκινικά φάρμακα, η πλατίνα, οι ορμόνες, αλλά και πρόσφατα οι ανοσοθεραπείες, ενέχονται στη δημιουργία θρόμβωσης", προσθέτει ο ειδικός. Τι ενδείκνυται, λοιπόν, σε αυτές τις περιπτώσεις; "Επειδή οι ασθενείς που εμφανίζουν θρομβοεμβολική νόσο έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να πεθάνουν, σε σύγκριση με τους υπόλοιπους, η θεραπεία πρέπει να είναι άμεση και αποτελεσματική. Η χορήγηση χαμηλού μοριακού βάρους Ηπαρίνης είναι η επιβεβλημένη θεραπεία. Η διάρκεια της θεραπείας μπορεί να κρατήσει πέραν των 6 μηνών, κατά την κρίση του θεράποντος ιατρού. Προληπτικά, ο γιατρός έχει δυνατότητα να χορηγήσει την Ηπαρίνη χαμηλού μοριακού βάρους σε επιλεγμένους ασθενείς με καρκίνο, π.χ. αμέσως μετά το χειρουργείο, σε κλινήρεις ασθενείς, σε παχύσαρκους. Επίσης, σε ορισμένες μορφές καρκίνου, όπως πνεύμονος, γαστρεντερικού, γυναικολογικών οργάνων, ακολουθώντας συγκεκριμένους αλγόριθμους. Ακόμη, σε ασθενείς με καρκίνο που αρχίζουν χημειοθεραπεία με πλατίνα, η προφυλακτική αντιπηκτική θεραπεία έχει υπό προϋποθέσεις ένδειξη. Επειδή η Ηπαρίνη χαμηλού μοριακού βάρους γίνεται υποδορίως και αυτό προκαλεί κάποια δυσφορία στους ασθενείς, έχει γίνει προσπάθεια για χρησιμοποίηση από του στόματος δισκία αντιπηκτικά. Ωστόσο, στους ασθενείς με καρκίνο δεν έχουν ακόμη βρει εφαρμογή, διότι προκαλούν αιμορραγίες, ιδίως σε όγκους του γαστρεντερικού, αλλά και αλληλοεπιδράσεις με άλλα αντικαρκινικά φάρμακα". Το συμπέρασμα, σύμφωνα με τον κ. Κοσμίδη, είναι ξεκάθαρο: "Η θρόμβωση αποτελεί μια συχνή και επικίνδυνη νοσηρότητα σε ασθενείς με καρκίνο, και η θεραπευτική ή προληπτική της αντιμετώπιση είναι επιβεβλημένη ή επιθυμητή. Πιστεύω ότι οι ογκολογικοί ασθενείς δεν είναι επαρκώς ενημερωμένοι, γι’ αυτό και πρέπει οι γιατροί τους να τους προσφέρουν αυτή τη γνώση. Οι Ογκολόγοι είναι επαρκώς ενημερωμένοι, αλλά υποεκτιμούν τον κίνδυνο". *
www.gateofthrombs.gr

Categories: iatrika

Stable coronary disease with atrial fibrillation

Stable coronary disease with atrial fibrillation: anticoagulants alone or in combination with an antiplatelet agent?

In patients with atrial fibrillation (AF) and stable coronary disease (not requiring revascularisation or revascularised for > 1 year), treatment combining a direct oral anticoagulant (DOAC; rivaroxaban) with an antiplatelet agent (APA) has, compared to a DOAC alone, a risk/benefit ratio which is:

• A

  Unfavourable
• B

  Comparable
• C

  Favourableς, η σωστή απάντηση είναι η εξής Unfavourable

Περισσότερα

An open-label randomised controlled trial included 2,200 Japanese subjects of this type and was stopped early due to increased overall mortality in the DOAC + APA (aspirin or P2Y12 inhibitor) arm, compared to the DOAC alone (3.37% vs. 1.85% per patient-year, respectively), essentially due to an increased rate of major bleeding (2.76% vs. 1.62% per patient-year). The combined treatment was more effective than the monotherapy (composite endpoint of cardiovascular events and mortality), but the difference was non-inferior based on a pre-defined threshold.

Source: Antithrombotic Therapy for Atrial Fibrillation with Stable Coronary Disease

https://www.nejm.org/doi/full/10.1056/NEJMoa1904143

Categories: iatrika

cardioprotection against the toxic effects of anthracyclines

Providing cardioprotection against the toxic effects of anthracyclines

Cardioxane^® is a cardioprotective treatment option which is indicated in adults for the prevention of chronic cumulative cardiotoxicity caused by anthracycline use in advanced and/or metastatic breast cancer patients who have received a prior cumulative dose of 300mg/m² of doxorubicin or a prior cumulative dose of 540mg/m² of epirubicin when further anthracycline treatment is required.

Categories: iatrika

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΗΧΟΚΑΡΔΙΟΓΡΑΦΙΑΣ ΣΤΗΝ ANTIMETΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΟΞΕΙΑΣ ΠΝΕΥΜΟΝΙΚΗΣ ΕΜΒΟΛΗΣ

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΗΧΟΚΑΡΔΙΟΓΡΑΦΙΑΣ ΣΤΗΝ ANTIMETΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΟΞΕΙΑΣ ΠΝΕΥΜΟΝΙΚΗΣ ΕΜΒΟΛΗΣ
 Eπιμέλεια Μ. Μπότης
ΠΕΡΙΛΗΨΗ Ο ρόλος της υπερηχοκαρδιογραφίας στην οξεία πνευμονική εμβολή (ΠΕ) παραμένει ασαφώς καθορισμένος. Είναι μια εξέταση που δεν μπορεί να την διαγνώσει πλήρως και δεν έχει προγνωστική αξία σε ασθενείς με χαμηλού κινδύνου πνευμονική εμβολή, που δεν διαθέτουν άλλα στοιχεία δυσλειτουργίας δεξιάς κοιλίας (ΔΚ). Ωστόσο, πιθανώς να παρέχει προγνωστικές πληροφορίες σε ασθενείς υψηλότερου κινδύνου, όπως επίσης μπορεί να βοηθήσει στην διάκριση οξείας και χρόνιας πνευμονικής εμβολής. Φαίνεται πως συγκεκριμένοι δείκτες μυοκαρδιακής δυσλειτουργίας έχουν την δυνατότητα να παρέχουν καλύτερη προγνωστική αξία από τα υπάρχοντα μοντέλα κινδύνου. Μέχρι όμως να μελετηθούν εντατικά σε προοπτικές μελέτες, η θέση της υπερηχοκαρδιογραφίας σε θεραπευτικό αλλά και οικονομικό επίπεδο παραμένει ασαφώς καθορισμένη. ΕΙΣΑΓΩΓΗ Η έκβαση της πνευμονικής εμβολής βελτιώνεται σταθερά τις τελευταίες δύο δεκαετίες. Η θνητότητα οποιασδήποτε αιτιολογίας αυτή την στιγμή βρίσκεται στο 5-7%, πιθανώς λόγω της βελτιωμένης διαστρωμάτωσης κινδύνου και της χρήσης αποτελεσματικότερων τεχνικών, όπως η θρομβόλυση. Ωστόσο, ανάμεσα στους ασθενείς που παρουσιάζονται με αιμοδυναμική αστάθεια, καταπληξία ή καρδιακή ανακοπή, η θνητότητα 30 ημερών ανεξάρτητα αιτιολογίας παραμένει στο 14-22%. Αντίστοιχα, οι ασθενείς χαμηλού κινδύνου, που αποτελούν ένα ποσοστό 20 με 50% επί του συνόλου, έχουν στο ίδιο διάστημα θνητότητα μικρότερη από 1%. Με τόσο μεγάλες διαφορές λοιπόν στην έκβαση και δεδομένων των εξελισσόμενων θεραπευτικών επιλογών, η διαστρωμάτωση κινδύνου στην ΠΕ είναι πιο επίκαιρη από ποτέ. Η δυσλειτουργία της ΔΚ λόγω της οξείας ΠΕ παραμένει πηγή νοσηρότητας και θνητότητας. Οξεία δυσλειτουργία και βλάβη της ΔΚ (άνοδος των καρδιακών ενζύμων ή/και απεικονιστικά ευρήματα), σε διάφορους βαθμούς, ανιχνεύεται τουλάχιστον στο ήμισυ των ασθενών που νοσηλεύονται λόγω οξείας ΠΕ. Υπάρχουν πολλές μελέτες που έχουν εξετάσει τον ρόλο της υπερηχοκαρδιογραφίας στην διαστρωμάτωση κινδύνου στην ΠΕ. Ωστόσο, ελάχιστες μελέτες έχουν επιχειρήσει να προσαρμόσουν στα υπερηχοκαρδιογραφικά ευρήματα τους δείκτες δυσλειτουργίας ή βλάβης της ΔΚ και μόνο πρόσφατα τα μοντέλα κινδύνου ενσωμάτωσαν καρδιακούς βιοδείκτες και ή/και ευρήματα δυσλειτουργίας ΔΚ, μέσω αξονικής τομογραφίας. Επίσης, οι κατευθυντήριες οδηγίες της European Society of Cardiology (ESC) και του American College of Chest Physicians συμβούλεψαν κατά της καθιέρωσης της υπερηχοκαρδιογραφίας στην οξεία ΠΕ. Οι κατευθυντήριες οδηγίες δεν είναι δυνατό να ενσωματώσουν όλα τα πιθανά σενάρια στα οποία η υπερηχοκαρδιογραφία μπορεί να βοηθήσει στην λήψη κλινικών αποφάσεων. Μια κριτική ανασκόπηση της βιβλιογραφίας μπορεί να βοηθήσει στην λεπτή απόφαση διεξαγωγής υπερηχοκαρδιογραφίας στην οξεία ΠΕ. Σε αυτή την ανασκόπηση, θα εξετάσουμε την υπάρχουσα βιβλιογραφία για τον ρόλο της υπερηχοκαρδιογραφίας στην διάγνωση και στην διαστρωμάτωση κινδύνου στην οξεία ΠΕ. Επίσης, θα συζητηθούν πιθανοί υπερηχοκαρδιογραφικοί δείκτες κινδύνου αλλά και ο ρόλος της υπερηχοκαρδιογραφίας στις θεραπευτικές αποφάσεις και στην βελτιστοποίηση της αντιμετώπισης αυτών των ασθενών. Η ΥΠΕΡΗΧΟΚΑΡΔΙΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙ Η ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΟΞΕΙΑΣ ΠΕ Οι διαγνωστικές επιδόσεις της αξονικής αγγειογραφίας πολλαπλών τομών (MDCT) την έχουν καταστήσει ως εξέταση εκλογής στην διάγνωση της οξείας ΠΕ. Η υπερηχοκαρδιογραφία, χάρις στην μη επεμβατική φύση της, την διαθεσιμότητα και την δυνατότητα να πραγματοποιηθεί στην κλίνη του ασθενούς, φαίνεται ως μια αξιόλογη εναλλακτική. Πράγματι, οι ερευνητές επιχείρησαν επανειλημμένα να προσδιορίσουν τον ρόλο τη στην διάγνωση της οξείας ΠΕ. Σε μία πρόσφατη συστηματική ανασκόπηση και μετα-ανάλυση, προσδιορίστηκαν 22 μελέτες που διερεύνησαν την απόδοση της υπερηχοκαρδιογραφίας στην πιθανή οξεία ΠΕ. Πολλές απεικονιστικές τεχνικές χρησιμοποιήθηκαν ως «gold standards”, όπως η MDCT, το σπινθηρογράφημα αερισμού-αιμάτωσης, το χειρουργείο ή η αυτοψία. Στο σύνολο του πληθυσμού που μελετήθηκε, το ποσοστό οξείας πνευμονικής εμβολής ήταν 40.8%. Μόνο η αυξημένη τελοδιαστολική διάμετρος της ΔΚ είχε ευαισθησία 80% για την οξεία ΠΕ (95% CI 61% με 92%), οδηγώντας τους συγγραφείς στο συμπέρασμα πως η υπερηχοκαρδιογραφία υπολείπεται ευαισθησίας για τον αποκλεισμό της ΠΕ. Δυνιτικά χρήσιμα ευρήματα στην διάγνωση επι υποψίας οξείας ΠΕ Εύρημα Pooled Specifity (citation) Estimated positive likehood ratio Estimated negative likehood ratio Θρόμβος δεξιών κοιλοτήτων 0.99 (95% CI 0.96 to 1.0) 5.0 0.96 Σημείο McConnell 0.97 (95% CI 0.95 to 0.99) 7.3 0.80 Παράδοξη κινητικότητα μεσοκοιλιακού διαφράγματος 0.95 (95% CI 0.93 to 0.97) 5.2 0.78 Υποκινησία ελεύθερου τοιχώματος ΔΚ 0.91 (95% CI 0.88 to 0.94) 4.2 0.68 Αυξημένη τελοδιαστολική διάμετρος ΔΚ 0.80 (95% CI 0.61 to 0.92) 4.0 0.25 Συνολική εντύπωση strain ΔΚ 0.83 (95% CI 0.74 to 0.90) 3.1 0.57 Δύο ευρήματα αυτής της μετα-ανάλυσης χρήζουν περαιτέρω αξιολόγησης. Πρώτον, σε πιθανή ΠΕ, υπάρχουν ορισμένα σημεία με υψηλή ειδικότητα: ύπαρξη θρόμβου στις δεξιές κοιλότητες, σημείο McConnell, παράδοξη κινητικότητα μεσοκοιλιακού διαφράγματος και υποκινησίες του ελεύθερου τοιχώματος της ΔΚ. Δεύτερον, η συνολική υπερηχοκαρδιογραφική εντύπωση της δυσλειτουργίας της ΔΚ, ένα μη επαρκώς τεκμηριωμένο αλλά συχνό εύρημα, έχει positive likehood ratio 3.12 εάν τίθεται η υποψία ΠΕ. Ασθενείς με αιμοδυναμική αστάθεια ή καρδιακή ανακοπή μπορεί επίσης να επωφεληθούν από την υπερηχοκαρδιογραφία όταν πιθανολογείται ΠΕ και η «gold standard” απεικόνιση δεν είναι διαθέσιμη. (Στην εικόνα 1, ασθενής υποβλήθηκε σε υπέρηχο για εκτίμηση κατόπιν καρδιαγγειακού συμβάντος. Παρατηρήθηκε σημείο McConnell. Η εικόνα Α λήφθηκε κατά την διαστολή και η εικόνα Β κατά την συστολή. Παρατηρείστε πως μόνο η κορυφή εμφανίζει αξιοσημείωτη κινητικότητα. Στην συνέχεια, διαγνώστηκε οξεία ΠΕ μέσω MDCT. Στην εικόνα C φαίνονται μεσοσυστολικά frames πριν (Εικόνα C) και αφού (Εικόνα D) υπέστη αιμοδυναμικά σημαντική πνευμονική εμβολή που οδήγησε σε καρδιακή ανακοπή. Παρατηρείστε την διάταση της ΔΚ και την παράδοξη κινητικότητα του μεσοκοιλιακού διαφράγματος. Η γεωμετρία της ΑΚ άλλαξε από στρογγυλή σε σχήμα D κατόπιν της οξείας ΠΕ, κάτι που υποδεικνύεται μέσω αυτών των ευρημάτων και επιβεβαιώθηκε μέσω MDCT). Η υπερηχοκαρδιογραφία έχει επίσης θέση στην εγκυμοσύνη και άλλες καταστάσεις που πρέπει να αποφευχθεί η έκθεση σε ακτινοβολία. Ωστόσο, συνίσταται η πλήρης διαγνωστική εκτίμηση θρομβοεμβολικής νόσου, πχ μέσω υπερηχοκαρδιογραφίας φλεβών. Η υπερηχοκαρδιογραφία συνίσταται επίσης για να επιβεβαιωθεί η δυσλειτουργία ΔΚ ως το αίτιο υπότασης σε ασθενείς με γνωστή ή πιθανή ΠΕ, αν και η σύσταση βασίζεται κυρίως σε μη τυχαιοποιημένες μελέτες και άποψη ειδικών. Είναι σημαντικό ότι η ερμηνεία των ευρημάτων σε τέτοια σενάρια από Εικόνα 1 μη-καρδιολόγους έχει υψηλή ακρίβεια και επαναληψιμότητα, επεκτείνοντας τον ρόλο της υπερηχοκαρδιογραφίας στην ορθή διάγνωση.

Γουδέβενος Ιωάννης

Categories: iatrika