ΠΡΟΑΘΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΡΔΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΝΟΣΗΣΗ ΑΠΟ COVID

ΠΡΟΑΘΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΡΔΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΝΟΣΗΣΗ ΑΠΟ COVID Αναρτήθηκε απο : ΚΟΧΙΑΔΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ 15 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2022 Οι αναρρώσαντες από COVID-19 οφείλουν να επανέλθουν στο προ της λοίμωξης επίπεδο καθημερινής ζωής και δραστηριοτήτων και για να το επιτύχουν αυτό με ασφάλεια, οφείλουν σε αρκετές περιπτώσεις να προβούν σε καρδιολογικό έλεγχο για να αποφύγουν πιθανές καρδιαγγειακές παθήσεις. Ανάλογα την περίπτωση, το ιστορικό και την κλινική πορεία της νόσου τους, ιδιαίτερα εάν υπήρχαν σημεία καρδιαγγειακών επιπλοκών (κλινικά, απεικονιστικά, αύξηση τιμών τροπονίνης ορού), οφείλουν να εξεταστούν για κλασικούς καρδιαγγειακούς παράγοντες κινδύνου (δυσλιπιδαιμία, υπέρταση, σακχαρώδης διαβήτης). Πρέπει, επίσης, να ελεγχθούν ως προς τον έλεγχο της καρδιακής λειτουργίας, με ηλεκτροκαρδιογράφημα και υπερηχοκαρδιογραφικό έλεγχο, με 24ωρη περιπατητική καταγραφή του καρδιακού ρυθμού για την ανεύρεση αρρυθμιολογικών επεισοδίων και με δοκιμασίες ισχαιμίας ή πλέον εξελιγμένες απεικονιστικές τεχνικές (όπως μαγνητική τομογραφία καρδιάς) κατά περίπτωση. Σκοπός του καρδιολογικού ελέγχου είναι αρχικά να τεθεί με ασφάλεια η διάγνωση της καρδιαγγειακής προσβολής εφόσον υπάρχει, να εκτιμηθεί η έκταση αυτής, να συμβάλει στη θεραπεία και την καρδιολογική παρακολούθηση όσων ασθενών εμφάνισαν καρδιαγγειακές επιπλοκές κατά τη φάση της ενεργής νόσου από COVID-19.

Επίσης να εκτιμηθεί η υποκλινική προσβολή του αγγειακού δικτύου από COVID-19. Είναι επίσης ευκαιρία οι ασθενείς που νόσησαν και παρουσιάζουν υποκείμενους καρδιαγγειακούς παράγοντες κινδύνου που αγνοούσαν ή αμελούσαν, να τους αντιμετωπίσουν (σακχαρώδης διαβήτης, το κάπνισμα, η νεφρική ανεπάρκεια, η υπέρταση, η δυσλιπιδαιμία και η παχυσαρκία) και να μπουν σε ένα πρόγραμμα εντατικής παρακολούθησης και συστηματικής αντιμετώπισης. ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ Σύμφωνα με την Ελληνική Καρδιολογική Εταιρεία, σε ασθενείς μετά από COVID-19 κρίνεται απαραίτητη η διενέργεια κάποιων βασικών και σε συγκεκριμένες περιπτώσεις και πιο εξειδικευμένων εξετάσεων επί κλινικών ενδείξεων. Οι προτεινόμενες εξετάσεις που δύναται να ζητηθούν μέσα στον πρώτο μήνα της ανάρρωσης από COVID-19, αναλόγως κλινικής υποψίας είναι: Ηλεκτροκαρδιογράφημα, ακτινογραφία θώρακος, δοκιμασία κόπωσης/ δυναμική υπερηχοκαρδιογραφία, υπερηχοκαρδιογράφημα, holter Ρυθμού, γενική αίματος, σάκχαρο και γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη, ουρία, κρεατινίνη, D Dimers, Troponin I/T, NΤ-proBNP, hsCRP. Στον τρίτο μήνα από την νόσηση από COVID-19 δύναται περαιτέρω να συνταγογραφηθεί: Μαγνητική τομογραφία καρδιάς (επί κλινικών ενδείξεων μυοκαρδίτιδας), Καρδιοαναπνευστική δοκιμασία κόπωσης (εργοσπιρομετρία) ιδίως για την επιστροφή σε αθλητικές δραστηριότητες. Επιμέλεια: Δημήτριος Ν.Καψούδας, Καρδιολόγος Πηγή: https://dimitriskapsoudas.gr/proathlitikos-kardiologikos-elegchos-meta-tin-nosisi-apo-covid/

Categories: iatrika

παχυσαρκία K στεφανιαία νόσοs

Σχετίζεται η παχυσαρκία χωρίς μεταβολικούς παράγοντες κινδύνου με τη στεφανιαία νόσο? Αναρτήθηκε απο : ΚΟΧΙΑΔΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ 9 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2022

Η παρουσία παχυσαρκίας σε μεταβολικά υγιή άτομα δεν έχει συσχετισθεί σαφώς με τον καρδιαγγειακό κίνδυνο. Στη μελέτη SCAPIS συμμετείχαν 23.674 άτομα ηλικίας 50-65 ετών χωρίς γνωστή καρδιαγγειακή νόσο που υπεβλήθησαν σε υπερηχογράφημα καρωτίδων και αξονική στεφανιογραφία. Οι συμμετέχοντες χωρίστηκαν σε 6 ομάδες ανάλογα με το δείκτη μάζας σώματος(σε φυσιολογικούς, υπέρβαρους ή παχύσαρκους) και ανάλογα με την παρουσία μεταβολικού συνδρόμου (ΜΣ). Βρέθηκε ότι άτομα με παχυσαρκία χωρίς ΜΣ είχαν κατά 47% σοβαρότερες στενώσεις στα στεφανιαία αγγεία συγκριτικά με νορμοβαρή άτομα χωρίς ΜΣ, ακόμη και μετά από ομαλοποίηση για άλλους παράγοντες κινδύνου. Το ίδιο δεν φάνηκε να ισχύει για την ανάδειξη καρωτιδικών πλακών, εκτός και αν συνυπήρχαν και άλλοι παράγοντες κινδύνου, κυρίως αρτηριακή υπέρταση. Οι συγγραφείς διαπιστώνουν ότι παχύσαρκα άτομα χωρίς κριτήρια ΜΣ εμφανίζουν αυξημένο ποσοστό στενώσεων στις στεφανιαίες αρτηρίες συγκριτικά με νορμοβαρή άτομα, χωρίς αντίστοιχη ανάδειξη αθηρωματικών πλακών στις καρωτίδες και τονίζουν τη σημασία της παχυσαρκίας ως ανεξάρτητου παράγοντα καρδιαγγειακού κινδύνου. (Lind L, Markstad H, Ahlström H, et al. Atherosclerosis 2022;362:1-10) Επιμέλεια: Χ. Μιχαλακέας, Καρδιολόγος, Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Αθηνών, Επιστημονικός Συνεργάτης Β’ Πανεπιστημιακής Καρδιολογικής Κλινικής, Π.Γ.Ν.«Αττικόν» Λ. Ραλλίδης, Καθηγητής Καρδιολογίας, Β΄ Πανεπιστημιακή Καρδιολογική Κλινική, Π.Γ.Ν. «Αττικόν» Πηγή: https://eelia.gr/

Categories:

Πράσινη Μεσογειακή Δίαιτα

Μία Νέα Πιο Αποτελεσματική Μορφή της Γνωστής μας Δίαιτας Αναρτήθηκε απο : ΚΟΧΙΑΔΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ 13 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2022 Η πράσινη Μεσογειακή δίαιτα μειώνει σημαντικά τα επίπεδα του σπλαγχνικού λίπους, δηλαδή του λίπους που εναποτίθεται στα εσωτερικά όργανα του σώματος. Το λίπος αυτό είναι περισσότερο επικίνδυνο σε σχέση με άλλα είδη λίπους, όπως για παράδειγμα το λίπος που συσσωρεύεται στη μέση ή σε άλλα σημεία του οργανισμού. Στα πλαίσια μίας νέας μελέτης, οι επιστήμονες συνέκριναν την αποτελεσματικότητα της πράσινης Μεσογειακής δίαιτας με τη συμβατική Μεσογειακή δίαιτα, καθώς και μία τυπική υγιεινή δίαιτα. Η μελέτη, η οποία είχε τίτλο DIRECT PLUS και δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό BMC Medicine, διαπίστωσε ότι η πράσινη Μεσογειακή δίαιτα κατάφερε να περιορίσει το σπλαγχνικό λίπος κατά 14%, η συμβατική Μεσογειακή δίαιτα κατά 7%, ενώ η τυπική υγιεινή δίαιτα κατά 4.5%. Ο περιορισμός του σπλαγχνικού λίπους αποτελεί το σημαντικότερο στόχο της απώλειας βάρους καθώς αποτελεί καλύτερο δείκτη των επιπτώσεων της παχυσαρκίας στην υγεία συγκριτικά με το συνολικό σωματικό βάρος ή την περιφέρεια μέσης. Το σπλαγχνικό λίπος συσσωρεύεται σταδιακά στα διάφορα όργανα και παράγει ορμόνες ή άλλες ουσίες που αυξάνουν τον κίνδυνο καρδιαγγειακής νόσου, διαβήτη, άνοιας και πρωίμου θανάτου. Στην παρούσα μελέτη εξετάστηκε για πρώτη φορά μία διαφορετική, πιο «πράσινη» μορφή της Μεσογειακής δίαιτας, στην οποία έχουν προστεθεί περισσότερες πολυφαινόλες, ενώ έχει περιοριστεί η κατανάλωση κόκκινου και επεξεργασμένου κρέατος ακόμα περισσότερο σε σχέση με την τυπική Μεσογειακή δίαιτα. Οι εθελοντές αυτής της ομάδας πρακτικά κατανάλωναν επιπλέον 28γρ καρύδια, 3-4 ποτήρια πράσινο τσάι και 100γρ παγάκια από λιμνοειδή. Τα τελευταία φυτά προέρχονται από λίμνες και είναι πλούσια σε βιοενεργές πρωτεΐνες, σίδηρο, βιταμίνη Β12, μέταλλα και πολυφαινόλες. Σε προηγούμενες μελέτες, η ίδια επιστημονική ομάδα είχε δείξει ότι η πράσινη Μεσογειακή δίαιτα προσφέρει μία σειρά οφέλη στην υγεία από τη βελτίωση του μικροβιώματος μέχρι τον περιορισμό του κινδύνου για εκφυλιστικές νόσους που σχετίζονται με την ηλικία. Η τελευταία έρευνα είχε διάρκεια 18 μήνες και συνολικά συμμετείχαν σε αυτή 294 εθελοντές. «Ο υγιεινός τρόπος ζωής αποτελεί τη βάση για οποιοδήποτε πρόγραμμα απώλειας βάρους. Μάθαμε από τα αποτελέσματά μας ότι η ποιότητα των τροφίμων είναι εξίσου σημαντική με τον αριθμό των θερμίδων. Ο στόχος αυτή τη στιγμή είναι να κατανοήσουμε καλύτερα τις επιδράσεις διαφορετικών θρεπτικών ουσιών, όπως για παράδειγμα οι πολυφαινόλες, καθώς και επιβλαβών ουσιών, όπως οι υδατάνθρακες και το επεξεργασμένο κρέας, στη διαφοροποίηση των λιποκυττάρων και την εναπόθεσή τους στα σπλάγχνα», αναφέρουν οι συγγραφείς. «Η μείωση του σπλαγχνικού λίπους κατά 14% είναι ένας ιδιαίτερα σημαντικός στόχος που όπως βλέπουμε μπορεί να επιτευχθεί με απλές αλλαγές στη διατροφή και τον τρόπο ζωής. Η απώλεια βάρους είναι σημαντική μόνο αν συνοδεύεται από μείωση του λιπώδους ιστού», καταλήγει η μελέτη. Επιμέλεια: Αντώνιος Δημητρακόπουλος MD, PhD, Ειδικός Παθολόγος Διευθυντής Γ’ Παθολογικής Κλινικής Ερρίκος Ντυνάν HC, ΕΔΙΠ Παθολογίας-Ανοσολογίας Ιατρικής Σχολής ΕΚΠΑ Πηγή: https://pathologia.eu/enimerosi/eswterikh-pathologia/prasini-mesogeiaki-diaita-mia-nea-pio-apotelesmatiki-morfi-tis-gnostis-mas-diaitas/ FACEBOOKTWITTERLINKEDINLOVE THIS

Categories:

θεραπεία με ΝΟAC σε ασθενείς με κολπική μαρμαρυγή

Η θεραπεία με ΝΟAC σε ασθενείς με κολπική μαρμαρυγή

και χαμηλό θρομβοεμβολικό κίνδυνο σχετίζονται με σημαντική μείωση του κινδύνου εγκεφαλικού, χωρίς να αυξάνουν τον κίνδυνο αιμορραγίας ΚΟΧΙΑΔΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ 3 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2022 Σε μια πολυκεντρική μελέτη κοόρτης από τη Σουηδία, τη Δανία, τη Νορβηγία και τη Σκωτία όπου συμμετείχαν 59.076 ασθενείς με κολπική μαρμαρυγή (ΚΜ) και χαμηλό θρομβοεμβολικό κίνδυνο βάσει του CHA2Ds2-VASc score (1 για άνδρες και 2 για γυναίκες) μελετήθηκε ο κίνδυνος ισχαιμικού ΑΕΕ ή μείζονος αιμορραγίας κατά τη διάρκεια της θεραπείας με τα από του στόματος μη σχετιζόμενα με τη βιταμίνη Κ αντιπηκτικά (non-vitamin K antagonist oral anticoagulant NOAC), ανταγωνιστή βιταμίνης Κ (VKA) ή καμία θεραπεία. Σε ασθενείς χωρίς θεραπεία τόσο τα ισχαιμικά ΑΕΕ όσο και οι αιμορραγίες παρατηρήθηκαν 0.7 ασθενείς ανά 100 ανθρωπο-έτη. Σε σχέση με τη μη χορήγηση αντιπηκτικής αγωγής, η θεραπεία με NOAC συσχετίστηκε με σημαντικά μικρότερο κίνδυνο ισχαιμικού ΑΕΕ (HR:0.72, 95%CI:0.56–0.94) χωρίς να αυξάνεται σημαντικά ο κίνδυνος ενδοκράνιας αιμορραγίας (intracranial haemorrhage- ICH) δεν αυξήθηκε (HR:0.84, 95% CI: 0.54–1.30). Η χορήγηση VKA σε σύγκριση με τη μη χορήγηση αντιπηκτικής αγωγής, συσχετίστηκε με μικρότερο κίνδυνο ισχαιμικού ΑΕΕ (HR:0.81, 95% CI:0.59–1.09), αυξάνοντας όμως τον κίνδυνο ICH (HR:1.37, 95% CI:0.88–2.14). Σε σχέση με τα VKA η θεραπεία με NOAC δε μείωσε σημαντικά το κίνδυνο ισχαιμικού ΑΕΕ (HR:0,92, 95% CI:0.70–1.22), ωστόσο συσχετίστηκε με σημαντικά μικρότερο κίνδυνο ICH (HR:0.63, 95% CI:0.42–0.94). Συμπερασματικά, η θεραπεία με νεότερα από του στόματος αντιπηκτικά πιθανώς να σχετίζεται με μείωση του θρομβοεμβολικού κινδύνου χωρίς να αυξάνει σημαντικά τον κίνδυνο ενδοκράνιας αιμορραγίας. Άρθρο: (Oral anticoagulants in patients with atrial fibrillation at low stroke risk: a multicentre observational study https://academic.oup.com/eurheartj/article/43/37/3528/6546013 ). Πηγή: https://www.imetha.gr/%ce%b5%ce%bd%ce%b7%ce%bc%ce%b5%cf%81%cf%89%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%bf-%ce%b4%ce%b5%ce%bb%cf%84%ce%b9%ce%bf-newsletter-%ce%bd%ce%bf%ce%b5%ce%bc%ce%b2%cf%81%ce%b9%ce%bf%cf%85-2022/

Categories:

Ανεύρυσμα: Οι τύποι, τα συμπτώματα

Ανεύρυσμα: Οι τύποι, τα συμπτώματα και οι 4 παράγοντες που «μαρτυρούν» πιθανή ρήξη Αναρτήθηκε απο : ΚΟΧΙΑΔΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ 6 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2022 Το ανεύρυσμα είναι μια διογκωμένη περιοχή στο τοίχωμα ενός αιμοφόρου αγγείου, που έχει ως αποτέλεσμα τη μη φυσιολογική διεύρυνση σε σχέση με την κανονική διάμετρο του αγγείου και μπορεί να διαχωριστεί ή να ραγεί. Συγκεκριμένα, η διάμετρός είναι 2-3 φορές μεγαλύτερη από τη φυσιολογική διάμετρο της αρτηρίας. Σε περίπτωση ρήξης του ανευρύσματος, το αιμοφόρο αγγείο αιμορραγεί και ο ασθενής υπάρχει σοβαρή πιθανότητα να πεθάνει. Επίσης, μπορεί να δημιουργηθεί θρόμβος ή εμβολή με δυσάρεστες συνέπειες για τον πάσχοντα. Οι παράγοντες που προκαλούν ανεύρυσμα είναι η αυξημένη πίεση σε συνδυασμό με την αθηροσκλήρωση των αρτηριών. Επίσης το οικογενειακό ιστορικό, η ηλικία, η υπέρταση, η υψηλή χοληστερίνη, η παχυσαρκία, το κάπνισμα, ο διαβήτης και η μεγάλη κατανάλωση αλκοόλ συνηγορούν ώστε να προκληθεί ανεύρυσμα. Εάν νομίζετε ότι αντιμετωπίζετε ρήξη εγκεφαλικού ανευρύσματος, καλέστε αμέσως το 166 για τη μεταφορά σας στο πλησιέστερο νοσοκομείο. Aneurysma Οι κατηγορίες των ανευρυσμάτων Ανεύρυσμα κοιλιακής αορτής: Το ανεύρυσμα της κοιλιακής αορτής δημιουργείται σε μια εξασθενημένη περιοχή της αορτής στην κοιλιά. Συμβαίνει όταν το κεντρικό αγγείο του σώματος που βρίσκεται στην κοιλιά, είναι μεγαλύτερο από 2,5 εκατοστά σε διάμετρο. Υπάρχουν δύο κατηγορίες ανευρυσμάτων, τα υπερνεφρικά και τα παρανεφρικά. Να σημειωθεί πως τα υπονεφρικά ανευρύσματα είναι τα συχνότερα. Ανεύρυσμα θωρακικής αορτής: Μπορεί να ραγεί και χειρουργείται όταν ξεπερνάει τα 55 χιλιοστά ή όταν προκαλεί συμπτώματα όπως δυσφορία, πόνο στην κοιλιά, στο στήθος ή στην πλάτη και αιμορραγία. Τις περισσότερες φορές οδηγεί στον θάνατο μέσα σε λεπτά ή ώρες. Ανεύρυσμα εγκεφάλου: Πρόκειται για εξασθένηση στο μεσαίο στρώμα του τοιχώματος του εγκεφάλου που τις περισσότερες φορές μοιάζει με μία ρόγα σταφυλιού που κρέμεται από τον μίσχο. Λόγω της πίεσης στους εγκεφαλικούς ιστούς και τα νεύρα μπορεί να προκαλέσει πόνο πίσω και πάνω από το ένα μάτι, διεσταλμένη κόρη του ματιού, διπλωπία και μούδιασμα στη μία πλευρά του προσώπου. Ανεύρυσμα νεφρικής αρτηρίας: Στην πλειονότητά τους πρόκειται για αθηροσκληρωτικά ανευρύσματα και είναι αποτέλεσμα ινομυϊκής υπερπλασίας και σπανιότερα εκδήλωση οζώδους πολυαρτηρίτιδας ή αρτηρίτιδας Takayasu.Τα νεφρικά ανευρύσματα υπάρχει ενδεχόμενο να καταλήξουν σε νεφραγγειακή υπέρταση, θρόμβωση, πόνο, αιματουρία, και εξελικτική ανευρυσματική διάταση με σημαντικά ποσοστά ρήξης. Περιφερειακά ανευρύσματα: Εμφανίζονται σε περιφερειακές αρτηρίες στα πόδια και πίσω από τα γόνατα (ιγνυακά ανευρύσματα), την σπλήνα ή τις κύριες αρτηρίες στη βουβωνική χώρα και τις καρωτίδες στο λαιμό. Καθώς το ανεύρυσμα μεγαλώνει, μπορεί να παρατηρήσετε πόνο ή ευαισθησία κατά το άγγιγμα. Μυκωτικά ανευρύσματα: Τα μυκωτικά ανευρύσματα αναπτύσσονται όταν σηπτικά έμβολα από την καρδία προσκολλιούνται στον αυλό των αρτηριών προσβάλλοντας τόσο τις φυσιολογικές όσο και τις παθολογικές αρτηρίες στους αρτηριακούς διχασμούς και τις αρτηριοφλεβικές επικοινωνίες και στενώσεις αρτηριών. Οι 4 παράγοντες που προβλέπουν ότι το ανεύρυσμα θα σπάσει Το να εντοπίσουμε ποια ανευρύσματα είναι πιο πιθανό να σπάσουν αποτελεί βασικό μέρος της διαχείρισης και της αντιμετώπισης του ανευρύσματος. Ο νευροχειρουργός του νοσοκομείου Johns Hopkins, Δρ. Rafael Tamargo, εξηγεί ποιοι παράγοντες καθιστούν ένα ανεύρυσμα πιο πιθανό να σπάσει. Το σχήμα ενός ανευρύσματος Το σχήμα ενός ανευρύσματος είναι ένας παράγοντας που εξετάζουν οι γιατροί πριν προσδιορίσουν εάν απαιτείται θεραπεία. Καθώς μεγαλώνει, μπορεί να δημιουργήσει ένα σχήμα θόλου. Ωστόσο, εάν μια δεύτερη κυψέλη αρχίσει να αναπτύσσεται μέσα από την πρώτη (και δημιουργεί ένα σχήμα που θυμίζει μανιτάρι), αυξάνεται η πιθανότητα να σπάσει. Το πάχος

του τοιχώματος Μερικές φορές το πάχος του τοιχώματος ενός ανευρύσματος είναι περισσότερο ενδεικτικό του πιθανού κινδύνου, απ’ ό,τι μέγεθός του. Ο Δρ. Tamargo προκειμένου να γίνει κατανοητό το συγκρίνει με ένα μπαλόνι λέγοντας: «Όταν φουσκώνει ένα μπαλόνι, τα “τοιχώματά” του λεπταίνουν καθώς το μπαλόνι μεγαλώνει. Μόλις τεντωθεί πολύ, τα τοιχώματα γίνονται πολύ λεπτά και εκρήγνυται. Αυτό μπορεί να συμβεί και σε ένα ανεύρυσμα, καθώς τα τοιχώματά του γίνονται ολοένα και πιο λεπτά». Το μέγεθος Το μέγεθος ενός ανευρύσματος μπορεί να δώσει στους γιατρούς ενδείξεις για το επίπεδο απειλής του. Ανευρύσματα που είναι: Λιγότερο από 3 mm σε μέγεθος ενέχουν χαμηλό κίνδυνο ρήξης Τα μεγαλύτερα από 3 mm έχουν υψηλότερο κίνδυνο έκρηξης Θέση Το σημείο που αναπτύσσεται ένα ανεύρυσμα στο σώμα μπορεί να πληροφορήσει τους γιατρούς για το αν θα ραγεί. Για παράδειγμα, όταν βρίσκεται σε σημείο, όπου το αγγείο το οποίο λαμβάνει αίμα είναι μεγαλύτερο από το αγγείο που απελευθερώνει αίμα, ο κίνδυνος είναι υψηλότερος. Τα ανευρύσματα πιο κοντά στην καρδιά είναι επίσης πιο επικίνδυνα, καθώς παρουσιάζουν μεγαλύτερη πίεση ροής αίματος. Οι σύγχρονες τεχνολογίες διαγνωστικής απεικόνισης μπορούν να απεικονίσουν εξαιρετικά καλά αυτά τα τέσσερα χαρακτηριστικά. Οι απεικονιστικές μελέτες μπορούν να βοηθήσουν τον γιατρό σας να προσδιορίσει πόσο κίνδυνο παρουσιάζει ένα ανεύρυσμα για εσάς. Αυτές οι ενδείξεις στη συνέχεια καθοδηγούν τους γιατρούς στο εάν (και ποια) θεραπεία είναι κατάλληλη για εσάς. Με πληροφορίες από το hopkinsmedicine.org Πηγή: https://www.onmed.gr/ygeia/story/398711/aneyrysma-oi-typoi-ta-symptomata-kai-oi-4-paragontes-pou-martyroyn-pithani-riksi

Categories:

Σύνδρομο Χρόνιας Κόπωσης

Αναρτήθηκε απο : ΚΟΧΙΑΔΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ 9 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2022 Σύνδρομο χρόνιας κόπωσης Chronic fatigue syndrome (CFS), είναι μια διαταραχή αγνώστου αιτιολογίας που χαρακτηρίζεται από εξουθενωτική κόπωση συνοδευόμενη από σωματικά, συστηματικά και νευροψυχολογικά συμπτώματα. Η κόπωση είναι ένα κοινό σε όλους μας αίσθημα, ένα αίσθημα αδυναμίας, εξασθένισης και απουσίας ενεργητικότητας. Σαν κάτι να μην πηγαίνει καλά, σαν οι δυνάμεις να μην φτάνουν για να αντεπεξέλθουμε στο έργο της ημέρας που έχουμε μπροστά μας. Η κόπωση αποτελεί συχνό παράπονο των ασθενών που επισκέπτονται ιατρούς οποιασδήποτε ειδικότητας. Πολλές φορές οι πάσχοντες αποδίδουν αυτήν τη γενική αδυναμία και την κούραση, σε ψυχολογικούς λόγους. Από την Βικτοριανή εποχή περιγράφεται ένα σύνδρομο που χαρακτηρίζεται από ανεξήγητο χρόνιο αίσθημα κόπωσης, τόσο έντονης που καταντά κάθε δραστηριότητα τιτάνιο έργο. Η κόπωση αυτή επιδεινώνεται με την σωματική άσκηση, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που συνοδεύεται από εκνευρισμό, κακή συγκέντρωση και μυϊκούς πόνους. Τότε, η νοσολογική αυτή οντότητα ονομάζονταν νευρασθένεια. Η σύγχρονη ονομασία της είναι “σύνδρομο χρόνιας κόπωσης” Chronic fatigue syndrome (CFS). Το σύνδρομο χρόνιας κόπωσης είναι μια διαταραχή αγνώστου αιτιολογίας που χαρακτηρίζεται από εξουθενωτική κόπωση συνοδευόμενη από σωματικά, συστηματικά και νευροψυχολογικά συμπτώματα. Το σύνδρομο δεν είναι νέο και πιθανά τα άτομα που στο παρελθόν διαγνώστηκαν ως πάσχοντα από μελαγχολία, νευρασθένεια, σύνδρομο προσπάθειας, χρόνια βρουκέλλωση, επιδημική νευρομυασθένια, μυαλγική εγκεφαλομυελίτιδα, υπογλυκαιμία, χρόνια καντιντίαση, χρόνια μονοπυρήνωση, χρόνια λοίμωξη από το ιό Epstein-Barr και σύνδρομο μεταϊογενούς κόπωσης έπασχαν από το σύνδρομο χρόνιας κόπωσης. Το σύνδρομο χρόνιας κόπωσης είναι δύο φορές πιο συχνό στις γυναίκες από ότι στους άνδρες, ενώ και η ηλικία των ασθενών γενικά κυμαίνεται από 25-45 ετών, παρόλο που έχουν περιγραφεί περιπτώσεις παιδιών και υπερηλίκων. Που οφείλεται; Οι πολλές ονομασίες του συνδρόμου αντικατοπτρίζουν και τις πολλαπλές και αμφιλεγόμενες υποθέσεις σχετικά με την αιτιολογία του. Το σύνδρομο φαίνεται να είναι συχνά μεταλοιμώδες και να σχετίζεται με ήπιες διαταραχές του ανοσοποιητικού συστήματος και την καθιστική ζωή στην παιδική ηλικία, αλλά και να συνοδεύεται συνήθως από νευροψυχολογικά συμπτώματα ή και κατάθλιψη. Παλαιότερα υπήρχαν υποψίες ότι είναι ο ιός του Epstein-Barr που προκαλούσε την ασθένεια. Παράλληλα είχε παρατηρηθεί ότι το σύνδρομο αυτό παρουσιαζόταν μετά από μόλυνση, όπως για παράδειγμα μετά από ηπατίτιδα ή ακόμη μετά από το κοινό κρυολόγημα. Παρά τις διαπιστώσεις αυτές δεν έχει βρεθεί ακόμη το τι προκαλεί την πάθηση. Οι παράγοντες κινδύνου που συσχετίζονται με το σύνδρομο της χρόνιας κόπωσης είναι το συναισθηματικό στρες, οι ορμονικές διαταραχές, οι αλλεργίες, η έκθεση σε ορισμένες τοξίνες, η υπερβολική λήψη αντιβιοτικών, η λοίμωξη από μύκητες, η ύπαρξη κάποιου εντεροϊού, όπως ο ιός της πολυομυελίτιδας, του έρπη κ.ά. Οι ασθένειες που συνοδεύονται από χρόνια κούραση είναι πολλές και επηρεάζουν πολλά συστήματα του ανθρώπινου οργανισμού. Μερικές από αυτές είναι οι εξής: •Οι διάφορες μορφές αναιμίας ακόμη και οι πολύ συχνές αναιμίες λόγω έλλειψης σιδήρου. •Οι ενδοκρινολογικές παθήσεις όπως ο υποθυρεοειδισμός, ο διαβήτης, η νόσος του Addison και η ακρομεγαλία. •Οι καρδιακές παθήσεις, όπως η καρδιακή ανεπάρκεια. •Οι διάφορες μορφές αρθρίτιδας, η χρόνια νεανική ρευματοειδής αρθρίτιδα και ο ερυθηματώδης λύκος. •Οι κακοήθεις νόσοι. •Οι μολυσματικές ασθένειες, οι ιώσεις, οι βακτηριδιακές λοιμώξεις, το AIDS, η φυματίωση, η μαλάρια, η γρίπη και η λοιμώδης μονοπυρήνωση. •Η κακή διατροφή, η υπερβολική σωματική εξάσκηση, οι διάφορες μορφές αλλεργίας, οι αϋπνίες, το στρες και η κατάθλιψη. •Η λήψη συγκεκριμένων φαρμάκων, όπως είναι τα αντιισταμινικά (που χρησιμοποιούνται εναντίον της αλλεργίας), τα ηρεμιστικά, ορισμένα αναλγητικά, τα αντί-υπερτασικά, τα διουρητικά κ.ά. Επομένως, επειδή η κούραση είναι ένα σύμπτωμα που υπάρχει σε πολλές ασθένειες, είναι σημαντικό να γίνει μια καλή κλινική και εργαστηριακή διερεύνηση του ασθενούς για να αποκλειστούν όλες οι άλλες γνωστές αιτίες που προκαλούν κούραση. ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ Κόπωση που δεν οφείλεται σε σωματική άσκηση και δεν υποχωρεί με τη λήψη φαρμακευτικής αγωγής. Επίμονος χαμηλός πυρετός Πόνος στους μυς και στις αρθρώσεις Σωματική αδυναμία Αϋπνία ή υπερβολικός ύπνος Πονόλαιμος με φαρυγγίτιδα Πονοκέφαλος που μπορεί να παρουσιάζεται με διαφορετικό τρόπο και τύπο Μεγάλοι λεμφαδένες στο λαιμό ή στις μασχάλες Αδυναμία συγκέντρωσης και μνήμης Συμπτώματα που δεν υποχωρούν για μεγάλο χρονικό διάστημα (έως και 6 μήνες) με αποτέλεσμα της εκδήλωση σωματικής εξάντλησης. Κατάθλιψη ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΕΣ ΜΕΘΟΔΟΙ Η χρόνια κόπωση είναι η κούραση που εκδηλώνεται σχεδόν καθημερινά και για μεγάλο χρονικό διάστημα. Τα κριτήρια του συνδρόμου χρόνιας κόπωσης σχετίζονται τόσο με τη διάρκεια των συμπτωμάτων (περισσότερο από έξι μήνες) όσο και με τα ίδια τα συμπτώματα (πονόλαιμος, πονοκέφαλος, πόνος στις αρθρώσεις, πόνος στα άκρα, διόγκωση των λεμφαδένων, διαταραχές ύπνου, έλλειψη συγκέντρωσης και αίσθηση κόπωσης με την παραμικρή άσκηση). Η διάγνωση της πάθησης γίνεται αφού πρώτα αποκλειστούν οργανικές αιτίες όπως χρόνιες φλεγμονώδεις διεργασίες, παθήσεις του θυρεοειδούς αδένα και των επινεφριδίων και -σπανιότερα- κακοήθειες. Για να τεθεί η διάγνωση του συνδρόμου χρονίας κόπωσης πρέπει να πληρούνται κάποιες προϋποθέσεις τα συμπτώματα να διαρκούν πάνω από 6 μήνες να μην είναι αποτέλεσμα ακραίας σωματικής καταπόνησης τα συμπτώματα να μην ανακουφίζονται πολύ με την ξεκούραση να προκαλεί σημαντική μείωση των δραστηριοτήτων του πάσχοντος να υπάρχουν τέσσερα από τα παρακάτω συμπτώματα υποκειμενικό αίσθημα προβλημάτων στη μνήμη πονόλαιμος ευαίσθητοι λεμφαδένες μυϊκοί πόνοι πόνοι στις αρθρώσεις πονοκέφαλος απουσία του αισθήματος αναζωογόνησης που νιώθουμε μετά από έναν καλό ύπνο κακουχία πέραν των 24 ωρών μετά από έντονη σωματική κόπωση Επιπλέον, όπως είναι λογικό, θα πρέπει να έχει αποκλειστεί η παρουσία κάποιας σωματικής ή ψυχικής πάθησης που θα μπορούσε να εξηγήσει την κόπωση.Η διάκριση του συνδρόμου χρόνιας κόπωσης από την κατάθλιψη είναι ιδιαίτερα δύσκολη. Για πολλούς ειδικούς, το σύνδρομο χρόνιας κόπωσης δεν είναι παρά μια παραλλαγή της κατάθλιψης. Δεν θα έπρεπε όμως κάποιος καταθλιπτικός να νιώθει θλίψη; Η απάντηση είναι “όχι απαραίτητα”. Το συναίσθημα θλίψης δεν αποτελεί παρά ένα από τα συμπτώματα της κατάθλιψης, και μπορεί να υπάρχει κατάθλιψη χωρίς κανένα συναίσθημα λύπης (παλιότερα αυτή η μορφή κατάθλιψης αποκαλούταν “γελαστή κατάθλιψη”). Πέραν από το αρκετά νεφελώδες ακόμα τοπίο περί την σχέση κατάθλιψης- συνδρόμου χρόνιας κόπωσης, το σύνδρομο χρόνιας κόπωσης αλληλοεπικαλύπτεται σε μεγάλο βαθμό και με αυτό που στην επίσημη ψυχιατρική νοσολογία αποκαλείται διαταραχή σωματοποίησης. Η θεωρία είναι απλή: με τον ίδιο τρόπο που τα μαλλιά μας μπορεί να ασπρίσουν μέσα σε μια νύχτα αν στενοχωρηθούμε πολύ, το σώμα μας παράγει συχνά σωματικά συμπτώματα, καθόλα πραγματικά και όχι αποκυήματα της φαντασίας μας, που είναι αποτέλεσμα όχι κάποιας σωματικής πάθησης αλλά μιας ψυχολογικής δυσφορίας που δεν μπορεί να εκφραστεί με άλλο τρόπο. Με κάποιο τρόπο, το σώμα μας μας εκδικείται για όλα εκείνα τα συναισθήματα που κρύβουμε κάτω από το χαλί χωρίς να τα επεξεργαστούμε. Υπάρχει περίπτωση το σύνδρομο χρόνιας κόπωσης να μην έχει ψυχολογικά αίτια; Πολλές μελέτες την τελευταία εικοσιπενταετία προσπάθησαν να συνδέσουν το σύνδρομο χρόνιας κόπωσης με οξεία ή εμμένουσα λοίμωξη από τον ιό Epstein Barr (EBV), τον κυτταρομεγαλοϊό, τον ερπητοϊό τύπου 6 (HHV-6), τους ρετροϊούς, τους εντεροϊούς, (αλλά και την Candida albicans, το Mycoplasma spp., την Coxiella burnetii και τα Chlamydia pneumoniae), χωρίς να καταφέρουν να αποδείξουν την άμεση ιογενή παθογένεση του συνδρόμου αν και υψηλοί τίτλοι αντισωμάτων προς αρκετούς ιούς έχουν ανιχνευτεί σε πολλούς ασθενείς. Πολλές διαταραχές του ανοσοποιητικού συστήματος, αβέβαιης λειτουργικής σημασίας, όπως ήπιες αυξήσεις των αντιπυρηνικών αντισωμάτων, μειώσεις των υποομάδων των ανοσοσφαιρινών, ανεπάρκεια του λεμφοκυτταρικού πολλαπλασιασμού λόγω μιτογόνων, διαταραχές στην παραγωγή κυτταροκινών αλλά και στις ποσοστιαίες αναλογίες των λεμφοκυτταρικών υποπληθυσμών έχουν αναφερθεί σε πάσχοντες από σύνδρομο χρόνιας κόπωσης, αλλά δεν μπορούν ούτε αυτές να συσχετιστούν με το σύνδρομο, αφού δεν ανιχνεύονται σε όλους τους ασθενείς και δεν σχετίζονται με την βαρύτητα της νόσου. Διαταραχές του υποθαλαμικού- υποφυσιακού- επινεφριδιακού άξονα έχουν εντοπιστεί σε διάφορες ελεγχόμενες μελέτες, με κάποια στοιχεία για ομαλοποίηση μετά την υποχώρηση της κόπωσης. Αυτές οι νευροενδοκρινικές ανωμαλίες θα μπορούσαν να συμβάλουν στην μειωμένη ενέργεια και καταθλιπτική διάθεση των ασθενών Ήπια έως μέτρια κατάθλιψη είναι παρούσα στο μισό έως τα δύο τρίτα των ασθενών. Στις περισσότερες των περιπτώσεων είναι αντιδραστική, αλλά ο επιπολασμός της είναι μεγαλύτερος από αυτόν που εμφανίζεται σε άλλες χρόνιες ασθένειες και ως εκ τούτου ορισμένοι προτείνουν ότι το σύνδρομο χρόνιας κόπωσης είναι ουσιαστικά μία ψυχιατρική διαταραχή και ότι οι διάφορες νευροενδοκρινικές και ανοσολογικές διαταραχές εμφανίζονται δευτεροπαθώς. Υπάρχει θεραπεία; Δεν υπάρχει κάποια εξειδικευμένη θεραπεία για το σύνδρομο χρόνιας κόπωσης. Αρχικά συνιστάται ανάπαυση και διακοπή των δραστηριοτήτων εκείνων που επιβαρύνουν τον οργανισμό με παράλληλη λήψη μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων ή ασπιρίνης. Σε περίπτωση που τα συμπτώματα περιλαμβάνουν αϋπνία και μυϊκούς πόνους, χορηγούνται αναστολείς της μονοαμινοξειδάσης, φλουοξετίνη και τρικυκλικά αντικαταθλιπτικά, καθώς επίσης ενέσεις γ-σφαιρίνης. Αποτελεσματικοί επίσης για την ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος είναι οι αναστολείς H2 της ισταμίνης, όπως είναι η σιμετιδίνη και η ρανιτιδίνη. Σε όλες τις περιπτώσεις χρόνιας κόπωσης συνιστάται η δοκιμαστική χορήγηση πλήρους σχήματος αντικαταθλιπτικής αγωγής για 1 – 2 μήνες, με το σκεπτικό ότι, αν τα συμπτώματα είναι ψυχογενή, θα βελτιωθούν με τα αντικαταθλιπτικά. Η αγωγή αυτή, ιδίως αν συνδυαστεί με ψυχοθεραπεία, πολύ συχνά οδηγεί σε αποδρομή των συμπτωμάτων. Σε διαφορετική περίπτωση, τα θεραπευτικά περιθώρια είναι στενά. Πολλοί ασθενείς του Σ.Χ.Κ. αντιμετωπίζουν ψυχολογικές διαταραχές, όπως κατάθλιψη, οι οποίες σημειώνουν βελτίωση μετά από θεραπευτική αγωγή. Ασθενείς του Σ.Χ.Κ. οφείλουν να διατηρούν δραστήρια κοινωνική ζωή και να ενθαρρύνονται για κάτι τέτοιο. Επίσης σημαντικό ρόλο στην θεραπευτική του συνδρόμου χρόνιας κόπωσης παίζει η σωματική άσκηση. Ακόμη και η ήπια φυσική άσκηση τους ωφελεί. Για τους εντελώς αγύμναστους καλό θα ήταν να ξεκινούν με διατάσεις και ολιγόλεπτη αεροβική άσκηση, τόση ώστε να μην νιώθουν εξαντλημένοι την επόμενη ημέρα. Με την πάροδο του χρόνου, η φυσική κατάσταση βελτιώνεται σταθερά και η ανοχή στην κόπωση αυξάνει. Εναλλακτικές θεραπείες όπως ο βελονισμός, το μασάζ και το τάι τσι έχουν αποδειχθεί ωφέλιμες σε αρκετούς ασθενείς με σύνδρομο χρόνιας κόπωσης. Αποτελεσματικά αποδεικνύονται τα μανιτάρια Shiitake, η γλυκόριζα, ο αστράγαλος, το σιβηριανό και ασιατικό τζίνσενγκ, η λάππα και το silymarin που αποτελεί συστατικό του γαϊδουράγκαθου. Τέλος είναι πολύ σημαντικό να ακολουθηθεί ένα πρόγραμμα υγιεινής διατροφής. Αποφύγετε την καφεΐνη, τον ντεκαφεϊνέ καφέ, το αλκοόλ, το αλάτι, τη ραφιναρισμένη ζάχαρη, τα τηγανητά, τα λίπη και το άσπρο αλεύρι και εντάξτε στη διατροφή σας τα φασόλια, το ρύζι, το ψάρι, τα δημητριακά ολικής αλέσεως, τα φρούτα και τα λαχανικά, καθώς επίσης τα φύκια, τα μανιτάρια Shiitake, τη γλυκόριζα και το σκόρδο. Μπορείτε, επίσης, να λάβετε συμπληρώματα συνενζύμου Q10 και βιταμίνης Β12, μαγνήσιο, λεκιθίνη αυγού, βιταμίνη C, Β5 και Β6, Β-καροτίνη, ψευδάργυρο, σελήνιο, χρώμιο και μαγγάνιο. Πηγή: medlabnews.gr iatrikanea https://medlabgr.blogspot.com/2013/06/m.html#ixzz7hCsvRMXf

Categories:

Μπορεί ο Ύπνος να Επηρεάσει τον Κίνδυνο Καρδιαγγειακής Νόσου;

Αναρτήθηκε απο : ΚΟΧΙΑΔΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ 20 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2022 15 0 9 στους 10 ανθρώπους δεν κοιμούνται επαρκώς το βράδυ, όπως υποστηρίζει μία νέα μελέτη που παρουσιάστηκε πριν από λίγες ημέρες στο συνέδριο ESC Congress 2022. Η ίδια έρευνα παρατήρησε μάλιστα ότι η μειωμένη ποιότητα ή διάρκεια του ύπνου συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο εμφράγματος του μυοκαρδίου και εγκεφαλικού επεισοδίου. Μάλιστα, σύμφωνα με τους επιστήμονες 7 από τα 10 παραπάνω καρδιαγγειακά συμβάματα είναι δυνατό να προβληθούν με τη βελτίωση των συνηθειών του ύπνου. «Ήταν αναμενόμενο ότι ένα σημαντικό κομμάτι του πληθυσμού θα είχε προβλήματα με τον ύπνο εξ’ αιτίας του σύγχρονου τρόπου ζωής. Η σημαντικότητα της επαρκούς διάρκειας και ποιότητας του ύπνου για την καρδιαγγειακή υγεία θα πρέπει να γνωστοποιείται στο κοινό από μικρή ηλικία, έτσι ώστε οι άνθρωποι να μπορέσουν να προσαρμόσουν κατάλληλα τον ύπνο τους. Υπάρχουν διάφορες προσεγγίσεις που μπορούμε να ακολουθήσουμε για να βελτιώσουμε τον ύπνο μας», αναφέρει η επιστημονική ομάδα της έρευνας. Προηγούμενες μελέτης που είχαν εξετάσει τη σύνδεση ανάμεσα στον ύπνο και την καρδιαγγειακή νόσο είχαν εστιάσει αποκλειστικά σε ένα χαρακτηριστικό του ύπνου, όπως για παράδειγμα η διάρκεια ή η υπνική άπνοια. Η παρούσα μελέτη, ωστόσο, δημιούργησε μία κλίμακα 5 σημείων γεγονός που επέτρεψε στους επιστήμονες να εκτιμήσουν καλύτερα την παραπάνω σύνδεση. Στην έρευνα συμμετείχαν συνολικά περίπου 7.200 εθελοντές από τη μελέτη Paris Prospective Study III (PPP3). Οι εθελοντές είχαν ηλικίες 50-75 ετών και δεν είχαν διαγνωστεί με καρδιαγγειακή νόσο όταν γράφτηκαν στη μελέτη στο διάστημα από το 2008 μέχρι το 2011. Η μέση ηλικία των εθελοντών ήταν τα 59.7 χρόνια και το 62% του δείγματος ήταν άνδρες. Ο κάθε εθελοντής συμπλήρωσε ερωτηματολόγια για τον τρόπο ζωής του, το ατομικό και οικογενειακό ιστορικό, ενώ ανέφερε και τα χρόνια νοσήματα από τα οποία έπασχε. Με βάση τα ερωτηματολόγια, οι επιστήμονες εκτίμησαν 5 χαρακτηριστικά του ύπνου στους εθελοντές στην αρχή της έρευνας καθώς και σε 2 ακόμα περιπτώσεις. Στην κλίμακα που χρησιμοποίησε η ομάδα, το 5 ανταποκρινόταν σε άριστο ύπνο, ενώ το 0 σε πολύ κακή ποιότητα και διάρκεια ύπνου. Οι επιστήμονες εξέτασαν τους εθελοντές για ενδείξεις στεφανιαίας νόσου και εγκεφαλικού επεισοδίου κάθε 2 χρόνια για συνολικά 10 χρόνια. Στην αρχή της έρευνας, το 10% των εθελοντών είχε ιδανικό ύπνο, ενώ το 8% είχε πολύ κακό ύπνο. Σε ένα διάστημα 8 ετών, εμφανίστηκαν συνολικά 274 περιστατικά στεφανιαίας νόσου ή εγκεφαλικού επεισοδίου. Στην ανάλυση της σύνδεσης ανάμεσα στον ύπνο και την καρδιαγγειακή νόσος, οι επιστήμονες έκαναν προσαρμογή για διάφορους παράγοντες μεταξύ των οποίων η ηλικία, το φύλο, η κατανάλωση αλκοόλ, η εργασία, το ιστορικό καπνίσματος, ο δείκτης μάζας σώματος, η φυσική άσκηση, τα επίπεδα της χοληστερόλης, το ιστορικό διαβήτη και το οικογενειακό ιστορικό καρδιαγγειακών συμβαμάτων. Όπως διαπίστωσαν, ο κίνδυνος στεφανιαίας νόσου και εγκεφαλικού επεισοδίου μειωνόταν κατά 22% για κάθε επιπλέον πόντο στην κλίμακα 5 σημείων για την ποιότητα του ύπνου που ανέπτυξε η ομάδα. Ειδικότερα, συγκριτικά με αυτούς που είχαν σκορ 0 ή 1 σε αυτή την κλίμακα, οι εθελοντές με σκορ 5 είχαν 75% μειωμένο κίνδυνο καρδιαγγειακών συμβαμάτων. Ακολούθως οι επιστήμονες εξέτασαν ποιο ποσοστό καρδιαγγειακών συμβαμάτων μπορεί να προληφθεί μέσω αλλαγών στις συνήθειες του ύπνου. Όπως παρατήρησαν, αν όλοι έκαναν ιδανικό ύπνο, τότε θα είχαμε 72% χαμηλότερα ποσοστά εμφράγματος και εγκεφαλικού επεισοδίου κάθε χρόνο. Τα επόμενα χρόνια, ορισμένοι εθελοντές βελτίωσαν τον ύπνο τους, ενώ σε άλλους είτε η ποιότητα είτε η διάρκεια του ύπνου περιορίστηκε. Από την ανάλυση αυτών των δεδομένων οι επιστήμονες παρατήρησαν ότι η βελτίωση του σκορ ύπνου κατά 1 μονάδα μειώνει κατά 7% τον κίνδυνο στεφανιαίας νόσου και εγκεφαλικού επεισοδίου. «Η έρευνά μας δείχνει ότι η βελτίωση του ύπνου μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο στεφανιαίας νόσου και εγκεφαλικού επεισοδίου και να βελτιώσει την καρδιακή μας υγεία. Αν αναλογιστούμε ότι η καρδιαγγειακή νόσος αποτελεί την πρώτη αιτία θανάτου παγκοσμίως, καταλαβαίνουμε πόσο σημαντικό είναι να ενημερωθεί το κοινό για τη σημαντικότητα του ύπνου», καταλήγουν οι συγγραφείς. Επιμέλεια: Αντώνιος Δημητρακόπουλος MD, PhD, Ειδικός Παθολόγος Διευθυντής Γ’ Παθολογικής Κλινικής Ερρίκος Ντυνάν HC, ΕΔΙΠ Παθολογίας-Ανοσολογίας Ιατρικής Σχολής ΕΚΠΑ Πηγή: https://pathologia.eu/enimerosi/eswterikh-pathologia/borei-o-ypnos-na-epireasei-ton-kindyno-kardiangeiakis-nosou/

Categories:

Τα τεχνητά γλυκαντικά συνδέονται με τον κίνδυνο καρδιαγγειακών παθήσεων

ΙΑΤΡΙΚΑ ΝΕΑ Τα τεχνητά γλυκαντικά συνδέονται με τον κίνδυνο καρδιαγγειακών παθήσεων Dawn O'Shea | 14 Σεπτεμβρίου 2022 Τα ευρήματα μιας μελέτης σε περισσότερα από 100.000 άτομα υποδηλώνουν ότι τα τεχνητά γλυκαντικά αυξάνουν τον κίνδυνο καρδιαγγειακής νόσου (CVD). Η προοπτική μελέτη κοόρτης με βάση τον πληθυσμό 103.388 συμμετεχόντων της γαλλικής κοόρτης NutriNet-Santé εξέτασε τις συσχετίσεις μεταξύ CVD και τεχνητών γλυκαντικών από όλες τις διατροφικές πηγές (ποτά, επιτραπέζια γλυκαντικά, γαλακτοκομικά προϊόντα, κ.λπ.) και CVD. Η μελέτη διαπίστωσε ότι η συνολική πρόσληψη τεχνητών γλυκαντικών συσχετίστηκε με αυξημένο κίνδυνο καρδιαγγειακής νόσου (αναλογία κινδύνου [HR] 1,09, 95% CI 1,01-1,18, P=,03). Το απόλυτο ποσοστό επίπτωσης σε υψηλότερους καταναλωτές και μη καταναλωτές ήταν 346 και 314 ανά 100.000 ανθρωποέτη, αντίστοιχα. Τα τεχνητά γλυκαντικά συσχετίστηκαν σημαντικά με τον κίνδυνο εγκεφαλοαγγειακής νόσου (HR 1,18, 1,06-1,31, P=,002), με ποσοστά επίπτωσης 195 και 150 ανά 100.000 άτομα-έτη σε υψηλότερους και μη καταναλωτές. Συγκεκριμένα, η πρόσληψη ακεσουλφάμης καλίου και σουκραλόζης συσχετίστηκε με 40 και 31 τοις εκατό αυξημένο κίνδυνο στεφανιαίας νόσου, αντίστοιχα. Η πρόσληψη ασπαρτάμης συσχετίστηκε με 17% αυξημένο κίνδυνο εγκεφαλοαγγειακών επεισοδίων. Παρουσιάζοντας τα ευρήματα στο BMJ , οι συγγραφείς είπαν: «Τα ευρήματα από αυτή τη μεγάλης κλίμακας προοπτική μελέτη κοόρτης υποδηλώνουν μια πιθανή άμεση συσχέτιση μεταξύ υψηλότερης κατανάλωσης τεχνητών γλυκαντικών (ειδικά ασπαρτάμη, ακεσουλφάμη κάλιο και σουκραλόζη) και αυξημένου κινδύνου καρδιαγγειακής νόσου». Αναφορές Αποποίηση ευθύνης Debras C , Chazelas E , Sellem L , Porcher R , Druesne-Pecollo Ν , Esseddik Y et al. Τεχνητά γλυκαντικά και κίνδυνος καρδιαγγειακών παθήσεων: αποτελέσματα από τη μελλοντική κοόρτη NutriNet-Santé. BMJ 2022;378:e071204; 378 doi: https://doi.org/10.1136/bmj-2022-071204. Δημοσιεύθηκε 07 Σεπτεμβρίου 2022. mediscape

Categories:

Μυοκαρδίτιδα μετα απο εμβολιασμο για covid19

Εμβόλια COVID-19: Νέα Δεδομένα από το Ισραήλ για τα Ποσοστά Μυοκαρδίτιδας

Αναρτήθηκε απο : ΚΟΧΙΑΔΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ 18 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2022 Μία νέα έρευνα από το Ισραήλ διαπίστωσε ότι ο κίνδυνος εμφάνισης μυοκαρδίτιδας στους έφηβους άνδρες ηλικίας 16-19 ετών είναι περίπου 1 στις 15.000 μετά την 3η δόση του εμβολίου της Pfizer/BioNTech. Η ίδια έρευνα, η οποία δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Circulation παρατήρησε ότι τα περιστατικά μυοκαρδίτιδας είναι συνήθως ήπια. Αρκετές προηγούμενες μελέτες και αναφορές από διάφορους οργανισμούς υγείας είχαν παρατηρήσει πιθανή σύνδεση ανάμεσα στα mRNA εμβόλια της COVID-19 και την εμφάνιση μυοκαρδίτιδας, ιδιαίτερα στους άνδρες νεαρής ηλικίας. Η μυοκαρδίτιδα, δηλαδή η φλεγμονή του μυοκαρδίου, προκαλείται τυπικά από διάφορες ιογενείς λοιμώξεις. Η νόσος είναι σχετικά σπάνια, ωστόσο σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να επηρεάσει μακροπρόθεσμα την ηλεκτρική δραστηριότητα της καρδιάς. Ένα επεισόδιο μυοκαρδίτιδας μπορεί να υποχωρήσει χωρίς θεραπεία ή να προκαλέσει μόνιμες βλάβες στο μυοκάρδιο. Σύμφωνα με δεδομένα από το American Heart Association, η συχνότητα της μυοκαρδίτιδας στο γενικό πληθυσμό είναι περίπου 10-20 ανά 100.000. Προσφάτως, δημοσιεύτηκαν δεδομένα από το υπουργείο υγείας του Ισραήλ σχετικά με τη συχνότητα της μυοκαρδίτιδας μετά την 1η και τη 2η δόση του εμβολίου της Pfizer/BioNTech. Τα δεδομένα αυτά έδειξαν ότι η μυοκαρδίτιδα ως επιπλοκή του εμβολίου είναι εξαιρετικά σπάνια, ωστόσο εμφανίζεται συχνότερα σε νεαρούς άνδρες μετά τη 2η δόση του εμβολίου, γεγονός που δείχνει ότι πιθανώς υπάρχει σχέση αιτίας-αποτελέσματος. Οι παραπάνω παρατηρήσεις δημιούργησαν ανησυχία σχετικά με την εμφάνιση μυοκαρδίτιδας μετά την 3η δόση. «Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε καλύτερα τη σύνδεση ανάμεσα στη μυοκαρδίτιδα και τα εμβόλια της COVID-19 έτσι ώστε να μπορούμε να προστατεύσουμε αυτούς που κινδυνεύουν περισσότερο», αναφέρουν οι συγγραφείς της νέας μελέτης. Από τις 31 Ιουλίου του 2021 μέχρι τις 5 Νοεμβρίου του 2021 σχεδόν 4 εκατομμύρια ενήλικες στο Ισραήλ έκαναν την 3η δόση του εμβολίου της Pfizer, εκ των οποίων το 48.7% ήταν άνδρες. Εξετάζοντας τα άτομα που εμβολιάστηκαν 30 ημέρες μετά τη χορήγηση της αναμνηστικής δόσης, οι επιστήμονες της παρούσας μελέτης διαπίστωσαν ότι: Παρατηρήθηκαν συνολικά λιγότερα από 100 περιστατικά μυοκαρδίτιδας (91), εκ των οποίων τα 35 εμφανίστηκαν εντός 30 ημερών από τη χορήγηση της αναμνηστικής δόσης με το εμβόλιο της Pfizer/BioNTech. 28 περιστατικά μυοκαρδίτιδας ήταν πιθανά ή επιβεβαιωμένα, εκ των οποίων τα 18 εμφανίστηκαν εντός 7 ημερών από την αναμνηστική δόση του εμβολίου της Pfizer/BioNTech. Και τα 28 περιστατικά μυοκαρδίτιδας ήταν ήπια και οι ασθενείς ανάρρωσαν με 3.5 ημέρες νοσηλείας κατά μέσο όρο. Σε όλες τις ηλικιακές ομάδες, ο κίνδυνος εμφάνισης μυοκαρδίτιδας ήταν 9 φορές υψηλότερος στους άνδρες σε σχέση με τις γυναίκες. Τον υψηλότερο κίνδυνο μυοκαρδίτιδας είχαν οι άνδρες ηλικίας 16-19 ετών (6 στους 100.000) και ακολούθησαν οι άνδρες 20-24 ετών (5.21 στους 100.000), 30-39 ετών (1.81 στους 100.000) και 25-29 ετών (0.79 στους 100.000). Ο κίνδυνος εμφάνισης μυοκαρδίτιδας ήταν σημαντικά μειωμένος στην 3η δόση συγκριτικά με τη 2ησε όλες τις ηλικιακές ομάδες. Το γεγονός αυτό αποδίδεται πιθανώς στη διάφορα ανάμεσα στη χορήγηση των δόσεων. Συγκεκριμένα, οι 2 πρώτες δόσεις χορηγούνται με διαφορά 3 εβδομάδων, ενώ η τρίτη δόση χορηγήθηκε πολύ αργότερα. Η επιστημονική ομάδα υποστήριξε ότι θα πρέπει να γίνουν άμεσα και νέες μελέτες προκειμένου να εξερευνηθούν περισσότερο οι μηχανισμοί που οδηγούν σε εμφάνιση μυοκαρδίτιδας στους νεαρούς άνδρες. Επιμέλεια:Αντώνιος Δημητρακόπουλος MD, PhD, Ειδικός Παθολόγος Διευθυντής Γ’ Παθολογικής Κλινικής Ερρίκος Ντυνάν HC, ΕΔΙΠ Παθολογίας-Ανοσολογίας Ιατρικής Σχολής ΕΚΠΑ Πηγή: https://pathologia.eu/enimerosi/koronaios/emvolia-covid-19-nea-dedomena-apo-to-israil-gia-ta-pososta-myokarditidas/

Categories:

η αξία της Μεσογειακής δίαιτας

Τροφή και διατροφή: η αξία της Μεσογειακής δίαιτας ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ Κοχιαδάκης Γεώργιος Αναρτήθηκε απο : ΚΟΧΙΑΔΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ 2 ΙΟΥΝΙΟΥ 2022

Ο Πυθαγόρας είχε περιγράψει μια ισορροπημένη διατροφή βασισμένη σε φρούτα, λαχανικά, δημητριακά και γαλακτοκομικά. Σχεδόν 2.500 χρόνια μετά, αυτή παραμένει η ιδανικότερη επιλογή για τη θωράκιση του οργανισμού Η τροφή του ανθρώπου είναι συνυφασμένη με την επιβίωση. Οι μακρινοί μας πρόγονοι, τροφοσυλλέκτες, αρχικά ως κυνηγοί και αργότερα ως γεωργοί, είχαν κύριο μέλημα την ανεύρεση τροφής για την καθημερινή τους επιβίωση. Τότε, δεν υπήρχε η πολυτέλεια ούτε και η γνώση για την επιλογή της τροφής. Η διατροφή όμως (η επιλογή της τροφής του ανθρώπου με κριτήριο τα ποιοτικά της στοιχεία), εξελίχθηκε πολύ αργότερα, με την πρόοδο της επιστημονικής γνώσης και συνδέεται άρρηκτα με την υγεία, την ευζωία και την μακροζωία. Ο ανθρώπινος οργανισμός, προκειμένου να επιβιώσει και να διατηρήσει την δομή του, μια δομή που τον καθιστά το πολυπλοκότερο σύστημα στο Σύμπαν, απαιτεί ενέργεια, ενέργεια που προέρχεται από τις τροφές. Η ενέργεια αυτή χρησιμοποιείται στην διαρκή προσπάθεια να αντισταθεί το σώμα στην συνεχή τάση της φύσης για αποδιοργάνωση και αταξία. Ωστόσο, η θρεπτική αξία των τροφών δεν συνδέεται πάντα άμεσα με το ενεργειακό τους περιεχόμενο. Πολλά θρεπτικά συστατικά χρησιμεύουν όχι μόνο στην παροχή ενέργειας, αλλά και στην διευκόλυνση της άμυνας του οργανισμού στις διαβρωτικές επιδράσεις του περιβάλλοντος, που οδηγούν στην γήρανση. Διατροφή και γήρανση Η Μοριακή Ιατρική, έχει επισημάνει πλέον σήμερα δύο κυρίως μηχανισμούς γήρανσης: ♦ Ο πρώτος μηχανισμός έχει σχέση με τα χρωμοσώματα των κυττάρων και ειδικότερα το μήκος της άκρης τους ,των τελομερών. Οταν βραχυνθούν πολύ τα τελομερή, καθίσταται αδύνατος ο πολλαπλασιασμός των κυττάρων. Μάλιστα, σε πειράματα σε ποντίκια που κατόρθωσαν να διατηρήσουν το μήκος των τελομερών, παρατηρήθηκε παράταση της διάρκειας ζωής έως και 25%! ♦ Ο δεύτερος μηχανισμός έχει σχέση με τις ελεύθερες ρίζες που προκαλούν οξείδωση και δυσλειτουργία των πρωτεϊνών και του DNA των κυττάρων, με τελικό αποτέλεσμα την εμφάνιση εκφυλιστικών νόσων όπως η αθηρωμάτωση και ο καρκίνος. Αλλά ποιος είναι ο ρόλος της διατροφής στην ευζωία και στην μακροζωία; Ηδη πριν 2.500 χρόνια, ο Πυθαγόρας o Σάμιος, περιέγραψε για πρώτη φορά μια ισορροπημένη διατροφή, που προσομοιάζει με την σημερινή περίφημη Μεσογειακή δίαιτα. Η δίαιτα που πρότεινε και ακολουθούσε ο Πυθαγόρας περιλάμβανε φρούτα, λαχανικά, δημητριακά και ελάχιστα γαλακτοκομικά. Τα δημητριακά ειδικότερα, ήταν η βάση της διατροφής κατά την αρχαιότητα, όπως αναφέρει και ο Ησίοδος αλλά και η κύρια τροφή των Πυθαγόρειων, οι οποίοι έτρωγαν “για μεσημεριανό, μόνο ψωμί και μέλι”… Το 1677, ένας Επίσκοπος (Σάμου, Ικαρίας και Κορσεών), ο Ιωσήφ Γεωργιρίνης, είχε επισημάνει το φαινόμενο της μακροζωίας των κατοίκων της Ικαρίας και το συνέδεσε και με τις διατροφικές συνήθειες των κατοίκων του νησιού, περιγράφοντάς τες σε βιβλίο που εξέδωσε στο Λονδίνο. Ειδικότερα σε ό,τι αφορούσε την λιτή διατροφή, τις λίγες θερμίδες, τα δημητριακά, το λάδι, τα ψάρια, το λίγο κρασί και το ελάχιστο ζωικό κρέας. Η Μεσογειακή διατροφή, που παρουσιάστηκε την δεκαετία του 1970, πληροί τις προϋποθέσεις για να προσφέρει τόσο την ενέργεια, όσο και τα θρεπτικά εφόδια για την υγεία του οργανισμού και την διατήρηση της ομοιόστασης του. Πρόκειται για μία υγιεινή διατροφική προσέγγιση, που έχει βάση τη μείωση της κατανάλωσης λιπαρών ζωικής προέλευσης και χοληστερόλης, με την κατάλληλη ισορροπία μεταξύ της πρόσληψης και της κατανάλωσης ενέργειας και χαρακτηρίζεται από την ισορροπημένη κατανάλωση τροφών πλούσιων σε φυτικές ίνες, αντιοξειδωτικά και ακόρεστα λίπη. Η κατανομή των τροφών στην Μεσογειακή διατροφή, σε αδρές γραμμές, είναι η ακόλουθη: 55-60% υδατάνθρακες εκ των οποίων το 80% αναφέρεται σε σύνθετους υδατάνθρακες. 10-15% πρωτεΐνες, εκ των οποίων περίπου το 60% προέρχεται από πηγές ζωικής προέλευσης 30-35% λίπος (κυρίως ελαιόλαδο) Την τελευταία δεκαετία, οργανώσαμε μεγάλη επιδημιολογική μελέτη, την μελέτη ΙΚΑΡΙΑ, για να μελετήσουμε επί τόπου με επιστημονικές μεθόδους, το φαινόμενο της μακροζωίας στην Ικαρία. Μελετήθηκε και μελετάται μεγάλος αριθμός κατοίκων μεγάλης ηλικίας και τα ευρήματα συγκρίνονται με άλλους πληθυσμούς της χώρας μας αλλά και παγκοσμίως. Τα ευρήματα είναι σημαντικά και από αυτά έχει προκύψει μεγάλος αριθμός δημοσιεύσεων σε έγκυρα ιατρικά περιοδικά και ανακοινώσεων στα μεγαλύτερα ιατρικά συνέδρια. Επισημάναμε διατροφικούς παράγοντες που συνδέονται με την μακροζωία και ειδικότερα την σχέση της Μεσογειακής διατροφής, με την κατανάλωση πολλών λαχανικών, οσπρίων, φρούτων, ψαριών, ελαιόλαδου, μελιού, με λιγότερο κρέας και λίγες θερμίδες ημερησίως. Ελαιόδεντρα στην Κυπαρισσία, Πελοπόννησος (SOOC) Το ελαιόλαδο. Είναι πολύτιμο συστατικό της διατροφής, πλούσιο σε στοιχεία που προσφέρουν προστασία από την οξειδωτική δράση των ελευθέρων ριζών. Επίσης, έχει φανεί ότι η Μεσογειακή διατροφή, κυρίως δια του ελαιόλαδου, σχετίζεται με αυξημένο μήκος τελομερών στα λευκά αιμοσφαίρια, σημαντικό εύρημα καθώς τα κύτταρα αυτά είναι συνήθως και εκτεθειμένα σε υψηλά επίπεδα ελεύθερων ριζών, στα πλαίσια της παρουσίας τους σε περιοχές φλεγμονής. Ακόμα, τα μονοακόρεστα λιπαρά που περιέχει, ενεργοποιούν πρωτεΐνες-ρυθμιστές της κυτταρικής λειτουργίας. Τέλος, το ελαιόλαδο προάγει την αυτοκάθαρση των κυττάρων μέσω της αποδόμησης στοιχείων που δυσλειτουργούν. Επισημαίνεται, ότι το ελαιόλαδο πρέπει κατά το δυνατόν να καταναλώνεται ωμό για να έχει τα πλεονεκτήματά του και πάντως όχι τηγανισμένο, καθώς αυτός ο τρόπος παρασκευής αλλοιώνει τις ιδιότητες των λιπαρών οξέων του, σε βαθμό που το καθιστά επιβλαβές για την καρδιαγγειακή υγεία – τα λεγόμενα trans λιπαρά οξέα που προάγουν την συσσώρευση χοληστερόλης στις κυτταρικές μεμβράνες και τον σχηματισμό αθηρωματικών πλακών. Επιπλέον, το μέλι, χαρακτηριζόμενο ως “ιξώδης χρυσός”, έχει αξιοσημείωτες ιδιότητες. Καταρχήν η αντιβακτηριακή του δράση τεκμαίρεται και από το γεγονός, ότι μέλι που βρέθηκε ως προσφορά στους τάφους των Φαραώ (!) ήταν ακόμα βρώσιμο! Επίσης έχει βρεθεί, ότι σε μελισσοκόμους, το μήκος των τελομερών ήταν στατιστικά σημαντικά αυξημένο σε σχέση με άνδρες άλλων επαγγελμάτων, πιθανώς λόγω κατανάλωσης προϊόντων μελιού. Είναι δε γνωστό ότι η βασίλισσα της κυψέλης, που καταναλώνει βασιλικό πολτό, έχει σημαντικά μεγαλύτερη μακροζωΐα από το λοιπό πληθυσμό της κυψέλης. Το μέλι έχει αξιοσημείωτες ιδιότητες Τα πολυακόρεστα λιπαρά οξέα (ω-3), που υπάρχουν σε λιπαρά ψάρια, έχουν σημαντικές αντιθρομβωτικές ιδιότητες. Επίσης συμβάλλουν στην πρόληψη αρρυθμιών και αιφνίδιου θανάτου σε άτομα με γνωστή καρδιαγγειακή νόσο και μετά από έμφραγμα. Αυτή η ευεργετική δράση τους ίσως έχει σχέση με σταθεροποίηση των κυτταρικών μεμβρανών και την λειτουργία των πρωτεϊνών που καθορίζουν την ηλεκτρική δραστηριότητα του μυοκαρδίου. Το μαγνήσιο και το σελήνιο, δύο ιχνοστοιχεία που περιέχονται στα πράσινα φυλλώδη λαχανικά και θαλασσινά, αντίστοιχα, έχουν καίριους ρόλους στην ομαλή λειτουργία των κυττάρων. Το μαγνήσιο είναι μέρος της αλυσίδας παραγωγής ενέργειας και το σελήνιο επιδιορθώνει την οξειδωτική βλάβη σε στα κύτταρα του οργανισμού. Είναι σαφές, ότι ο σημερινός άνθρωπος, επιθυμεί να ζήσει και όχι απλώς να επιβιώσει. Η ευζωία και η μακροζωία είναι ο βασικός στόχος του και όχι η επιβίωση. Στον στόχο αυτό, ο άνθρωπος έχει αρωγό την επιστήμη, που έρχεται να τεκμηριώσει τις παρατηρήσεις, σχετικά με την αξία της διατροφής. Η ευζωία περιλαμβάνει εκτός από την διατήρηση της υγείας, την απόλαυση της τροφής που σχετίζεται με την γεύση και την εμφάνιση. Η μακροζωία του ανθρώπου τέλος, είναι ο τελικός στόχος. Ενας στόχος, που συνδέεται και με μια υγιεινή διατροφή, όπως αυτή συστήνεται από την σύγχρονη επιστήμη… * O Χριστόδουλος Στεφανάδης είναι καθηγητής Καρδιολογίας και βουλευτής Σάμου της ΝΔ Πηγή: https://protagon.gr/themata/trofi-kai-diatrofi-i-aksia-tis-mesogeiakis-diaitas-44342511068

Categories:

17 Μαΐου 2022 Παγκόσμια Ημέρα Υπέρτασης

Νικάμε την υπέρταση, κερδίζουμε περισσότερα και καλύτερα χρόνια ζωής H υπέρταση – ή σταθερά αυξημένη δηλαδή αρτηριακή πίεση- αποτελεί την πιο συχνή χρόνια νόσο και έναν από τους πιο σημαντικούς παράγοντες θνησιμότητας, νοσηρότητας και κακής ποιότητας ζωής. Η αρτηριακή υπέρταση αποτελεί σημαντικό παράγοντα θνησιμότητας και νοσηρότητας διότι συνδέεται ισχυρά με την εμφάνιση στεφανιαίων συνδρόμων και εμφραγμάτων, αγγειακών εγκεφαλικών επεισοδίων, νεφρικής ανεπάρκειας και τύφλωσης. Υπολογίζεται ότι περίπου 1,3 δισεκατομμύρια άνθρωποι πάσχουν από αρτηριακή υπέρταση παγκοσμίως από τους οποίους λιγότεροι από 1 στους 5 την έχει ρυθμίσει επαρκώς. Από τους πιο σημαντικούς παράγοντες εμφάνισης υπέρτασης είναι η κακή διατροφή, η έλλειψη φυσικής δραστηριότητας, το κάπνισμα και η κατανάλωση αλκοόλ και η παχυσαρκία. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας λαμβάνοντας υπόψη την μεγάλη σημασία της αρτηριακής υπέρτασης στην κακή υγεία του πληθυσμού, έβαλε στόχο την μείωση της κατά 25% στα επόμενα χρόνια. Για αυτό το σκοπό εξήγγειλε δράσεις και καθιέρωσε την Παγκόσμια Ημέρα Υπέρτασης στις 17 Μαΐου. Η υπέρταση είναι σιωπηλή νόσος χωρίς συμπτώματα ή ενοχλήματα Η υπέρταση είναι μια ασυμπτωματική νόσος με αποτέλεσμα πολλοί ασθενείς να έχουν υπέρταση και να μην το ξέρουν. Για αυτό αποκαλείται και ‘σιωπηλός δολοφόνος’. Η υπέρταση δεν δίνει προειδοποιητικά σημεία παρά μόνο όταν έχει κάνει σημαντικές βλάβες στα ζωτικά όργανα του ασθενούς όποτε τα συμπτώματα προκαλούνται από τις επιπλοκές της.Όταν τα συμπτώματα συμβαίνουν αποτελούν εκδηλώσεις από διαταραχές της λειτουργίας των ζωτικών οργάνων π.χ. πρωινοί πονοκέφαλοι, αίσθημα ταχυπαλμίας ή αρρυθμίας, διαταραχές όρασης, εμβοές ώτωνκ.λ.π. Επίσης η σοβαρή υπέρταση μπορεί να προκαλέσει αδυναμία, εύκολη κόπωση, άγχος, θωρακικό άλγος κ.λ.π. Για τους παραπάνω λόγους, ο μόνος τρόπος για να μη ξεφύγει της προσοχής και διάγνωσης μας είναι η τακτική μέτρηση της αρτηριακής πίεσης ιδιαίτερα μετά τα 65 έτη. Παρόλο που η μέτρηση της αρτηριακής πίεσης μπορεί να γίνει με αυτόματα πιεσόμετρα σωστά και γρήγορα στο σπίτι και είναι αυτό που συνιστούμε, εντούτοις χρειάζεται να εκτιμηθεί και από το γιατρό για να υπολογισθεί ο συνολικός καρδιαγγειακός κίνδυνος του ασθενούς και να δοθούν οι απαραίτητες οδηγίες. Αντιμετώπιση αρτηριακής υπέρτασης Η σύγχρονη ιατρική έχει πολλά όπλα για την επιτυχή ρύθμιση της υπέρτασης και την αντιμετώπιση των επιπλοκών της. Βασικός ρυθμιστικός παράγοντας όλου αυτού είναι η σωστή συνεργασία γιατρού και ασθενούς. Ο υπερτασικός ασθενής πρέπει να κατανοήσει και να εφαρμόσει ένα υγιεινό τρόπο ζωής, ο οποίος όχι μόνο θα βοηθήσει στη ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης αλλά και στη σημαντική μείωση της πιθανότητας να υποστεί στο μέλλον ένα έμφραγμα, καρδιακή ανεπάρκεια ή εγκεφαλικό. Έτσι θεωρείται αδιαπραγμάτευτη σε αυτούς τους ασθενής η διακοπή του καπνίσματος, η μείωση της κατανάλωσης άλατος και αλκοόλ καθώς και η υιοθέτηση φυσικής άσκησης στην καθημερινότητα τους. Ιδιαίτερα όσον αφορά το αλάτι, ο ασθενής θα πρέπει να γνωρίζει ότι η μεγαλύτερη ποσότητα προσλαμβάνεται από ‘κρυφές πηγές΄ και όχι μόνο από το μαγειρικό αλάτι και για αυτό θα πρέπει να είναι ευαισθητοποιημένος στην ποσότητα άλατος των τροφίμων που αγοράζει ή αυτών που καταναλώνει εκτός σπιτιού. Τέλος οι φαρμακευτικές θεραπείες που έχουμε είναι πολλές, με πολλά ευεργετικά αποτελέσματα για το καρδιαγγειακό πέρα από τη μείωση της αρτηριακής πίεσης και με πολύ χαμηλό προφίλ παρενεργειών. Παράλληλα όλο και νέες θεραπείες έρχονται στο προσκήνιο καθημερινά ενισχύοντας τις δυνατότητες μας. Σημαντική παράμετρος όμως είναι η σωστή λήψη αυτών αφού φαίνεται από μελέτες ότι το 50% των ασθενών δεν παίρνει σωστά ή και καθόλου τα φάρμακά του. Όλα αυτά πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπόψιν από τα συστήματα υγείας και από την πολιτεία. Η Ελληνική Καρδιολογική Εταιρεία έχει να προτείνει και προωθεί στοχευμένες δράσεις για την αντιμετώπιση του προβλήματος διότι συνολικά οι επιπλοκές της υπέρτασης στοιχίζουν πολύ περισσότερο από τα άλλα νοσήματα όχι μόνο σε χρήματα αλλά κυρίως σε ανθρώπινες ζωές. Επιμέλεια: Ομάδα Εργασίας Αρτηριακής Υπέρτασης Ελληνικής Καρδιολογικής Εταιρείας Πηγή: https://www.hcs.gr/astheneis-koino/17-ma%ce%90ou-2022-pagkosmia-imera-ypertasis-nikame-tin-ypertasi-kerdizoume-perissotera-kai-kalytera-xronia-zois/

Categories: