Βήτα-αποκλειστές μετά από έμφραγμα σε ηλικιωμένους και με κακή
λειτουργική κατάσταση ασθενείς
Σε μια ενδιαφέρουσα μελέτη που δημοσιεύεται στο JAMA Internal Medicine αναδεικνύεται ότι η συνταγογράφηση ορισμένων φαρμάκων σε ηλικιωμένους και ιδιαίτερα σε εκείνους με γνωσιακή έκπτωση και επηρεασμένη λειτουργικότητα απαιτεί προσεκτικό ζύγισμα του οφέλους έναντι των πιθανών ανεπιθύμητων ενεργειών. Οι β-αποκλειστές σε εμφραγματίες είναι γνωστό ότι συνδέονται με μείωση της θνησιμότητας κατά 25-30%.
Αμερικανοί ερευνητές ανέλυσαν δεδομένα από 15.270 ασθενείς άνω των 65 ετών που ζουν σε οίκους ευγηρίας ή άλλες παρόμοιες δομές υποβοηθούμενης διαβίωσης και υπέστησαν οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου. Εξ αυτών, περί το 60% έλαβε β-αποκλειστές μετά το έμφραγμα. Η ανάλυση έγινε με υπολογισμό βαθμολογίας επιρρέπειας (propensity score) βάσει της οποίας δημιουργήθηκαν δύο συγκρίσιμες κοόρτες 5.496 ασθενών η καθεμιά (η μία περιελάμβανε ασθενείς που έλαβαν και η άλλη ασθενείς που δεν έλαβαν β-αποκλειστές). Η μελέτη επιβεβαίωσε ό,τι γνωρίζουμε για το όφελος των β-αποκλειστών στους μετεμφραγματικούς ασθενείς μειώνοντας τον κίνδυνο θανάτου κατά 26% (95% διάστημα αξιοπιστίας 17-33%). Ωστόσο, αυτή η ευεργετική δράση συνοδεύτηκε από αυξημένο κίνδυνο κατά 14% (95% διάστημα αξιοπιστίας 2-28%) σημαντικής έκπτωσης της λειτουργικότητας των ασθενών (στην κλίμακα Morris εκτέλεσης των καθημερινών δραστηριοτήτων). Ο κίνδυνος ήταν μεγαλύτερος σε αυτούς που είχαν μέτρια ή σοβαρή άνοια. Θα πρέπει πάντως να σημειωθεί ότι η μελέτη, αν και περιέλαβε μεγάλο αριθμό ασθενών, δεν ήταν τυχαιοποιημένη, αλλά παρατηρησιακή (επομένως οι αρχικές ομάδες ασθενών ήταν μη συγκρίσιμες ως προς τα βασικά τους χαρακτηριστικά). Ωστόσο, η ανάλυση μετά από propensity score matching είναι η πιο αξιόπιστη ίσως μέθοδος εξαγωγής συμπερασμάτων από ένα τέτοιο σύνολο δεδομένων.
Το συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι σε ασθενείς με μέτρια ή σοβαρή άνοια η χορήγηση β-αποκλειστών θα πρέπει να συνοδεύεται από αυξημένη εγρήγορση και παρακολούθηση της γνωσιακής κατάστασης και της λειτουργικής κατάστασης των ασθενών αυτών, αφού μακρότερη επιβίωση δεν σημαίνει και καλύτερη επιβίωση.
Παραπομπές
Steinman MA, Zullo MR, Lee Y, et al. Association of beta-blockers with functional outcomes, death, and rehospitalization in older nursing home residents after acute myocardial infarction. JAMA Intern Med 2016; DOI:10.1001/jamainternmed.2016.7701.
Σε μια ενδιαφέρουσα μελέτη που δημοσιεύεται στο JAMA Internal Medicine αναδεικνύεται ότι η συνταγογράφηση ορισμένων φαρμάκων σε ηλικιωμένους και ιδιαίτερα σε εκείνους με γνωσιακή έκπτωση και επηρεασμένη λειτουργικότητα απαιτεί προσεκτικό ζύγισμα του οφέλους έναντι των πιθανών ανεπιθύμητων ενεργειών. Οι β-αποκλειστές σε εμφραγματίες είναι γνωστό ότι συνδέονται με μείωση της θνησιμότητας κατά 25-30%.
Αμερικανοί ερευνητές ανέλυσαν δεδομένα από 15.270 ασθενείς άνω των 65 ετών που ζουν σε οίκους ευγηρίας ή άλλες παρόμοιες δομές υποβοηθούμενης διαβίωσης και υπέστησαν οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου. Εξ αυτών, περί το 60% έλαβε β-αποκλειστές μετά το έμφραγμα. Η ανάλυση έγινε με υπολογισμό βαθμολογίας επιρρέπειας (propensity score) βάσει της οποίας δημιουργήθηκαν δύο συγκρίσιμες κοόρτες 5.496 ασθενών η καθεμιά (η μία περιελάμβανε ασθενείς που έλαβαν και η άλλη ασθενείς που δεν έλαβαν β-αποκλειστές). Η μελέτη επιβεβαίωσε ό,τι γνωρίζουμε για το όφελος των β-αποκλειστών στους μετεμφραγματικούς ασθενείς μειώνοντας τον κίνδυνο θανάτου κατά 26% (95% διάστημα αξιοπιστίας 17-33%). Ωστόσο, αυτή η ευεργετική δράση συνοδεύτηκε από αυξημένο κίνδυνο κατά 14% (95% διάστημα αξιοπιστίας 2-28%) σημαντικής έκπτωσης της λειτουργικότητας των ασθενών (στην κλίμακα Morris εκτέλεσης των καθημερινών δραστηριοτήτων). Ο κίνδυνος ήταν μεγαλύτερος σε αυτούς που είχαν μέτρια ή σοβαρή άνοια. Θα πρέπει πάντως να σημειωθεί ότι η μελέτη, αν και περιέλαβε μεγάλο αριθμό ασθενών, δεν ήταν τυχαιοποιημένη, αλλά παρατηρησιακή (επομένως οι αρχικές ομάδες ασθενών ήταν μη συγκρίσιμες ως προς τα βασικά τους χαρακτηριστικά). Ωστόσο, η ανάλυση μετά από propensity score matching είναι η πιο αξιόπιστη ίσως μέθοδος εξαγωγής συμπερασμάτων από ένα τέτοιο σύνολο δεδομένων.
Το συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι σε ασθενείς με μέτρια ή σοβαρή άνοια η χορήγηση β-αποκλειστών θα πρέπει να συνοδεύεται από αυξημένη εγρήγορση και παρακολούθηση της γνωσιακής κατάστασης και της λειτουργικής κατάστασης των ασθενών αυτών, αφού μακρότερη επιβίωση δεν σημαίνει και καλύτερη επιβίωση.
Παραπομπές
Steinman MA, Zullo MR, Lee Y, et al. Association of beta-blockers with functional outcomes, death, and rehospitalization in older nursing home residents after acute myocardial infarction. JAMA Intern Med 2016; DOI:10.1001/jamainternmed.2016.7701.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου