Η κολπική μαρμαρυγή αποτελεί τη συχνότερη καρδιακή αρρυθμία και η κλασική αντιμετώπισή της αποσκοπεί στην πρόληψη των υποτροπών στην παροξυσμική μορφή και στον έλεγχο της κοιλιακής ανταπόκρισης στη χρόνια μορφή της. Αρκετά συχνά οι στόχοι αυτοί αποδεικνύονται ανέφικτοι με τη χρήση μόνο φαρμακευτικής αγωγής.
Η σύγχρονη ηλεκτροφυσιολογική θεώρηση της αντιμετώπισης της κολπικής μαρμαρυγής συγκλίνει υπέρ της επεμβατικής αντιμετώπισης, ειδικά σε ασθενείς νεότερης ηλικίας με παροξυσμική αρρυθμία και φυσιολογική καρδιά, που εξακολουθούν να παρουσιάζουν έντονα συμπτώματα, παρά την αντιαρρυθμική φαρμακευτική αγωγή.
Οι αρχικές προσπάθειες επεμβατικής αντιμετώπισης της κολπικής μαρμαρυγής στόχευσαν στον έλεγχο της κοιλιακής ανταπόκρισης με κατάλυση του κολποκοιλιακού κόμβου με υψίσυχνο ρεύμα (Radiofrequency Ablation). Με τον τρόπο αυτό επιτυγχάνεται συμπτωματική ανακούφιση των ασθενών, ενώ σε επιλεγμένες ομάδες έχει συσχετιστεί και με βελτίωση της λειτουργικότητας της αριστερής κοιλίας.
Η μέθοδος χαρακτηρίζεται από ποσοστό επιτυχίας 95% σε δεξιά προσέγγιση, ενώ σε 5% των περιπτώσεων απαιτείται κατάλυση του κολποκοιλιακού κόμβου από αριστερά. Παρά ταύτα, επειδή προκαλείται πλήρης κολποκοιλιακός αποκλεισμός, οι ασθενείς παραμένουν βηματοδοτοεξαρτώμενοι.
Η σύγχρονη ηλεκτροφυσιολογική θεώρηση της αντιμετώπισης της κολπικής μαρμαρυγής συγκλίνει υπέρ της επεμβατικής αντιμετώπισης, ειδικά σε ασθενείς νεότερης ηλικίας με παροξυσμική αρρυθμία και φυσιολογική καρδιά, που εξακολουθούν να παρουσιάζουν έντονα συμπτώματα, παρά την αντιαρρυθμική φαρμακευτική αγωγή.
Οι αρχικές προσπάθειες επεμβατικής αντιμετώπισης της κολπικής μαρμαρυγής στόχευσαν στον έλεγχο της κοιλιακής ανταπόκρισης με κατάλυση του κολποκοιλιακού κόμβου με υψίσυχνο ρεύμα (Radiofrequency Ablation). Με τον τρόπο αυτό επιτυγχάνεται συμπτωματική ανακούφιση των ασθενών, ενώ σε επιλεγμένες ομάδες έχει συσχετιστεί και με βελτίωση της λειτουργικότητας της αριστερής κοιλίας.
Η μέθοδος χαρακτηρίζεται από ποσοστό επιτυχίας 95% σε δεξιά προσέγγιση, ενώ σε 5% των περιπτώσεων απαιτείται κατάλυση του κολποκοιλιακού κόμβου από αριστερά. Παρά ταύτα, επειδή προκαλείται πλήρης κολποκοιλιακός αποκλεισμός, οι ασθενείς παραμένουν βηματοδοτοεξαρτώμενοι.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου