Από μια χώρα που δεν ζει

του Ευάγγελου Σταυριανάκη
Από μια χώρα που δεν ζει
Περιμένω εγώ να ζήσω
Τα νιάτα μου με ζυγό να τα προικίσω...

Από μια χώρα που δεν ζει
Που δε λε να ξυπνήσει
Που ξυπνά το πρωί και δεν έχει δουλειά για ν’ αργήσει

Από μια χώρα που δεν ζει
Που τρώει της σάρκες της για να ζήσει
Μήπως και έτσι την πείνα της ικανοποιήσει

Από μια χώρα που δεν ζει
Τον ήλιο της να αντικρύσει δεν μπορεί
Τον αέρα της να μυρίσει προσπαθεί

Από μια χώρα που δεν ζει
Και νομίζει ότι υπάρχει
Ο νους της την λευτεριά δεν θωρεί
Και καταλήγει τον εαυτό της να επιτάσσει

Από μια χώρα που δεν ζει
Ζητιανεύει και παρακαλεί
Το αυριανό ψωμί της
Δεν μπορώ να χωρέσω εγώ στην φυλακή της

Από μια χώρα που δεν ζει
Που τους νέους της τους βλέπει
Να καταρρέουν
Να παίρνουν αντικαταθλιπτικά
Για να ακούσουν τους αρχηγούς της αυτά που λέγουν

Από μια χώρα που δεν ζει
Και να πολεμήσει στερείται
Η ζωή να κυλήσει καθυστερείται

Από μια χώρα που δεν ζει
Την αξιοπρέπεια της ευτελίζει
Τον εαυτό της ξεφτιλίζει

Από μια χώρα που δεν ζει
Και νομίζει ότι χρωστά
Παρακαλεί για ιδανικά που έχει ήδη στην καρδιά της
Και κοιτά με πόνο τα ίδια τα παιδιά της

Από μια χώρα που δεν ζει
Σπαρταράει σαν το ψάρι δίχως θάλασσα
Που τα κορόιδα τον εαυτό τους κοροϊδεύουν
Άλλα κάνουν και άλλα πρεσβεύουν

Την χώρα αυτή θέλω να αλλάξω
Έφτασα στο τέλμα
Σε ένα κελί την ελευθερία μου να στοιβάξω
Μα ο καιρός θα ξαγρυπνήσει και η μοίρα τους

Μπρος σε εμάς θα λιποθυμήσει
Περιμένω τη στιγμή
Που θα σπάσει η σιωπή
Και θα ακουστεί γέλιο
Από αυτό που κρύβουμε όλοι μας
Από το φοβισμένο μας παιδί

freepen.gr

Categories: eikones, politika