Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου 2016



 Ο περιορισμός των θερμίδων οδηγεί σε μακροζωία

  • Iatronet


H διατροφή περιορισμένων θερμίδων, με κατάλληλες θρεπτικές ουσίες, μπορεί να παρατείνει τη ζωή, σύμφωνα με έρευνα που έγινε σε ζώα.
Νέα έρευνα υποδεικνύει ότι διατροφή περιορισμένων θερμίδων, με κατάλληλες θρεπτικές ουσίες, μπορεί να επεκτείνει το προσδόκιμο επιβίωσης και να καθυστερήσει την εμφάνιση νόσων που συνδέονται με τη γήρανση.
Η υπερβολική κατανάλωση φαγητού μπορεί να οδηγήσει σε προβλήματα υγείας που μπορούν να αφαιρέσουν χρόνια από τη ζωή του ανθρώπου, όπως η παχυσαρκία, ο διαβήτης και η καρδιοπάθεια. Από την άλλη μεριά, αρκετές έρευνες έδειξαν ότι ο περιορισμός της πρόσληψης θερμίδων κάτω από το επίπεδο που υπαγορεύει μια φυσιολογική διατροφή μπορεί ενδεχομένως να οδηγήσει σε μακροζωία.
Σε έρευνα που πραγματοποιήθηκε σε ζώα, οι Huiru Tang, Yulan Wang και Yong Liu, αναφέρουν τους μεταβολικούς λόγους που αυτές οι αντίθετες διατροφές μπορεί ενδεχομένως να οδηγήσουν σε διαφορές στη μακροζωία.
Η ομάδα χώρισε τους ποντικούς σε 4 διατροφικές κατηγορίες: χαμηλών λιπαρών, χαμηλών λιπαρών με περιορισμό θερμίδων, υψηλών λιπαρών και υψηλών λιπαρών με περιορισμό θερμίδων για περισσότερο από ένα χρόνο.
Στη συνέχεια εξέτασε τη μεταβολική επίδραση σε δείγματα αίματος και ούρων.
Ποντικοί με διατροφή που περιείχε περισσότερες θερμίδες είχαν αυξημένο οξειδωτικό στρες, διαταραγμένο μεταβολισμό λιπιδίων, κατεσταλμένη γλυκόλυση, σε σύγκριση με αυτούς που ακολούθησαν διατροφή με περιορισμένες θερμίδες.
Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι ο περιορισμός των θερμίδων είχε πολύ μεγαλύτερη επίδραση στο αποτέλεσμα του μεταβολισμού σε σχέση με την ποσότητα λιπαρών στη διατροφή.
Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Journal of Proteome Research.

Τρίτη 8 Νοεμβρίου 2016

Πώς θα αυξήσουμε την ''καλή'' χοληστερόλη

Πώς θα αυξήσουμε την ''καλή'' χοληστερόλη

Με ποιους τρόπους μπορούμε να ανεβάσουμε τα επίπεδα της χοληστερόλης HDL και να προστατεύσουμε την καλή υγεία της καρδιάς μας;

.iatronet.gr
Πώς θα αυξήσουμε την ''καλή'' χοληστερόλη Ακούμε (και γράφουμε) πολύ συχνά για την χοληστερόλη, και πώς μπορούμε να την μειώσουμε. Φυσικά, όταν το λέμε αυτό, αναφερόμαστε στην “κακή” LDL χοληστερόλη. Τι συμβαίνει όμως με την καλή χοληστερόλη, την HDL;
Η HDL χοληστερόλη μεταφέρει την περιττή χοληστερόλη στο συκώτι μας, ώστε να μην συσσωρεύεται στο αίμα. Όταν, όμως, η χοληστερόλη μεταφέρεται μέσω της LDL, συσσωρεύεται στα τοιχώματα των αρτηριών, στενεύοντάς τις. Τα πολύ υψηλά επίπεδα της LDL χοληστερόλης μπορούν να προκαλέσουν αθηροσκλήρωση, πόνους στο στήθος, καρδιακή προσβολή και έμφραγμα.

Ξεκινήστε γυμναστική

Η τακτική γυμναστική είναι σημαντικό κομμάτι ενός υγιεινού τρόπου ζωής, και μπορεί να αυξήσει τα επίπεδα της HDL χοληστερόλης. Η καλύτερη επιλογή σας είναι η αερόβια άσκηση, σε συνδυασμό με μερικές ασκήσεις με βάρη. Για τις γυναίκες μετά την εμμηνόπαυση, μια μελέτη που δημοσιεύθηκε τον Αύγουστο του 2016 στο περιοδικό Diabetes & Metabolism αποκάλυψε πως η διαλειμματική γυμναστική υψηλής έντασης σε ποδήλατο οδηγούσε σε καλύτερα επίπεδα HDL χοληστερόλης. Μια άλλη μελέτη, από τον Μάιο του 2016 στο περιοδικό Applied Physiology, Nutrition and Metabolism έδειξε ότι οι παχύσαρκοι άνδρες που έκαναν διαλειμματική αερόβια άσκηση σε διάδρομο, ή ασκήσεις με βάρη για τρεις ημέρες την εβδομάδα, σε μια περίοδο 12 εβδομάδων παρατήρησαν σημαντική αύξηση των επιπέδων HDL χοληστερόλης. Ακόμα καλύτερα, η άσκηση βοηθάει και στην απώλεια βάρους, που με την σειρά της φέρνει ακόμα καλύτερα αποτελέσματα. Πιο αναλυτικά…

Χάστε κιλά

Αν είστε υπέρβαροι ή παχύσαρκοι, το να χάσετε τα περιττά κιλά σας μπορεί να σας βοηθήσει να αυξήσετε την HDL χοληστερόλη. Σύμφωνα με ειδικούς του Stanford Health Care στην Καλιφόρνια, αν κάποιος χάσει το 7% του συνολικού βάρους του, ο μεταβολισμός του αλλάζει. Το κλειδί, βέβαια, είναι η διατήρηση του νέου μας βάρους. Η παχυσαρκία στην περιοχή της κοιλιάς, συγκεκριμένα, έχει συσχετιστεί ακόμα περισσότερο με τον κίνδυνο καρδιοπάθειας και τα χαμηλότερα επίπεδα HDL. Μια μελέτη του Ιανουαρίου του 2014 στο περιοδικό Surgery for Obesity and Related Diseases αποκάλυψε ότι 318 συμμετέχοντες που υπέστησαν λαπαροσκοπική γαστρική περίδεση παρατήρησαν σημαντική αύξηση της HDL χοληστερόλης μακροπρόθεσμα, σε μια περίοδο 12 ετών.

Κόψτε το κάπνισμα

Το κάπνισμα μπορεί να οδηγήσει σε μια πληθώρα επιπλοκών της υγείας, όπως γνωρίζουμε, και η καρδιακή προσβολή είναι μία από αυτές. Την ίδια στιγμή, το κάπνισμα μπορεί να ελαττώσει σε μεγάλο βαθμό τα επίπεδα καλής χοληστερόλης—είτε με το να σταματάει την σύνθεσή της εξαρχής, είτε με το να επιταχύνει τον μεταβολισμό της. Συνεπώς, αν κόψουμε το κάπνισμα, η λειτουργία της HDL χοληστερόλης θα επανέλθει στα φυσιολογικά. Αυτό έχει επιβεβαιωθεί και από έρευνες, όπως μία από τον Σεπτέμβριο του 2013 στο περιοδικό Biomarker Research, που απέδειξε πως όσοι έχουν κόψει το κάπνισμα έχουν αυξημένα επίπεδα της καλής χοληστερόλης στο αίμα τους σε σχέση με τους καπνιστές, και μάλιστα ότι αυτή η βελτίωση αρχίζει να συμβαίνει ταχύτατα με το που το κόψουμε.

Αγαπήστε τα ψάρια

Αν αρχίσετε να συμπεριλαμβάνετε ψάρια στην διατροφή σας, τα επίπεδα HDL σας θα αρχίσουν να αυξάνονται πολύ γρήγορα. Μια μελέτη από τον Φεβρουάριο του 2014 στο περιοδικό PLoS One κατέληξε στο συμπέρασμα ότι μια διατροφή πλούσια σε ψάρι μπορεί να ενισχύσει το μέγεθος των σωματιδίων της HDL χοληστερόλης, πράγμα που βοηθά στην καλύτερη μεταφορά της μέσα στον οργανισμό—αποτελέσματα που άρχισαν να γίνονται φανερά μέσα σε 12 μόλις εβδομάδες. Αυτές οι πολύ θετικές αλλαγές οφείλονται στα λιπαρά οξέα ωμέγα-3. Αν, πάλι, δεν τρώτε ψάρια ή ακολουθείτε χορτοφαγική διατροφή, καλές φυτικές πηγές είναι ο λιναρόσπορος και τα καρύδια.

Λίγο κρασί;

Αν απολαμβάνουμε ένα ποτηράκι κρασί – με μετριοπάθεια, πάντα – ίσως να δούμε τα επίπεδα της καλής χοληστερόλης μας να ανεβαίνουν. Σύμφωνα με μελέτες της Mayo Clinic, αν δεν ξεπερνάμε τα προτεινόμενα ποσοστά αλκοόλ κάθε ημέρα. Μια ακόμα μελέτη του PLoS One, από τον Φεβρουάριο του 2016, κατέληξε σε αυτό ακριβώς το συμπέρασμα. Επιπλέον, φαίνεται πως η μετριοπαθής κατανάλωση αλκοόλ φαίνεται να ρυθμίζει σχετικά τα γενικότερα επίπεδα χοληστερόλης, αλλά και να ρίχνει τα τριγλυκερίδια. Από την άλλη, η υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ έχει ακριβώς τα αντίθετα αποτελέσματα (και πολλές, πολλές ακόμα επιπτώσεις), οπότε πίνετε με προσοχή.

Περιορίστε τη ζάχαρη

Σύμφωνα με μια μελέτη του Νοεμβρίου του 2015 στο περιοδικό Nature, μια διατροφή πλούσια σε (απλούς) υδατάνθρακες, όπως ζάχαρη, λευκό ψωμί, γλυκά και ζαχαρωτά, μπορεί να μειώσει τα επίπεδα HDL χοληστερόλης, και αυξάνει τον κίνδυνο διαταραχών του μεταβολισμού. Σε μια μελέτη που δημοσιεύθηκε αυτόν τον μήνα στο περιοδικό Nutrition Metabolism Cardiovascular Disease, και στην οποία συμμετείχαν 2.500 ασθενείς με διαβήτη, αποκαλύφθηκε ότι ο περιορισμός της ζάχαρης συνδέεται άμεσα με καλύτερα επίπεδα HDL. Προσπαθήστε να αντικαταστήσετε τους απλούς υδατάνθρακες της ζάχαρης με φρούτα και λαχανικά, αλλά και να αποφεύγετε τα τρανς λιπαρά, όπως αυτά που βρίσκονται στα τηγανητά.

Μαγειρέψτε με ελαιόλαδο

Αν θέλετε να προστατεύσετε την καρδιά σας, η καλύτερή σας επιλογή για το μαγείρεμα είναι το ελαιόλαδο, όπως και το λάδι σόγιας, καθώς περιέχουν κατά βάση ακόρεστα λιπαρά, που ταυτόχρονα αυξάνουν την HDL και μειώνουν την LDL χοληστερόλη, κάτι που αποδείχθηκε και μέσα από μια μελέτη του περιοδικού The Journal of Nutrition, τον Ιούλιο του 2015. Την ίδια στιγμή, οι ειδικοί προτείνουν να μην χρησιμοποιείτε λάδι καρύδας στην μαγειρική σας, καθώς περιέχει πολλά κορεσμένα λιπαρά που αναιρούν κατά κάποιο τρόπο τα οφέλη του—αυτό, βέβαια, δεν σας σταματά από το να καρπωθείτε τα υπέροχα οφέλη που έχει όταν το χρησιμοποιούμε σαν προϊόν ομορφιάς!

Περισσότερα αντιοξειδωτικά

Ξανά στο περιοδικό Nutrients, μια μελέτη του Ιανουαρίου 2016 έδειξε ότι μια διατροφή πλούσια σε τροφές που περιέχουν αντιοξειδωτικά αυξάνει τα επίπεδα της HDL χοληστερόλης, και μπορεί να συνδέεται με μειωμένο κίνδυνο εμφράγματος και καρδιακής ανεπάρκειας. Ποιες είναι μερικές πολύ καλές τροφές για να ξεκινήσετε; Τα μούρα κάθε είδους, το αβοκάντο, οι ξηροί καρποί, τα παντζάρια και το σπανάκι. Και, ναι, σε μικρές, ελεγχόμενες ποσότητες, η μαύρη σοκολάτα. Δεν θα χάναμε ευκαιρία να αναφέρουμε την μαύρη σοκολάτα.

Πέμπτη 3 Νοεμβρίου 2016

Υπέρβαροι έφηβοι έχουν αυξημένο κίνδυνο καρδιακής ανεπάρκειας στο μέλλον

  • Iatronet
Αποτελέσματα μελέτης έδειξαν πως έφηβα αγόρια με Δείκτη Μάζας Σώματος μεταξύ 20 και 22,5 είχαν 22% αυξημένες πιθανότητες να εμφανίσουν καρδιακή ανεπάρκεια στο μέλλον.
Οι άνδρες που ήταν υπέρβαροι στην εφηβεία αντιμετωπίζουν αυξημένο κίνδυνο καρδιακής ανεπάρκειας στη μέση ηλικία, υποστηρίζει μια νέα έρευνα. Η καρδιακή ανεπάρκεια, που εμφανίζεται κατά μέσο όρο στα 47 έτη, έχει αρχίσει να αποτελεί όλο και μεγαλύτερο κίνδυνο παγκοσμίως, δήλωσαν οι ερευνητές.
Τα αποτελέσματα της μελέτης έδειξαν πως τα έφηβα αγόρια με Δείκτη Μάζας Σώματος μεταξύ 20 και 22,5 είχαν 22% αυξημένες πιθανότητες να εμφανίσουν καρδιακή ανεπάρκεια στο μέλλον. Στους παχύσαρκους εφήβους, με Δείκτη Μάζας Σώματος πάνω από 35, οι πιθανότητες δεκαπλασιάζονταν.
Οι ερευνητές δηλώνουν πως τα ευρήματά τους δείχνουν πόσο σημαντικό είναι να μαθαίνουμε, από μικρή σχετικά ηλικία, στα παιδιά μας να προσέχουν το βάρος τους και την σχέση που αυτό έχει με την υγεία τους. Στη μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο European Heart Journal,, συμμετείχαν περισσότεροι από 1,6 εκατομμύρια άνδρες, σε μια περίοδο 23 χρόνων. Η ηλικία τους ήταν 5 έως 42 ετών. Στη διάρκεια της έρευνας, μεταξύ 5,492 αντρών, σχεδόν το 47% εισήχθη στο νοσοκομείο μετά τη διάγνωση της πάθησης.
Είναι σημαντικό να δίνουμε κίνητρο στα παιδιά μας, ώστε να προσέχουν την υγεία τους, αλλά εξίσου σημαντικό είναι, επισημαίνουν οι ερευνητές, να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε την κουλτούρα της άσκοπης κατανάλωσης και της παχυσαρκίας που εξαπλώνεται όλο και περισσότερο.

Διαβήτης τύπου 2 και καρδιοπάθεια

Διαβήτης τύπου 2 και καρδιοπάθεια: Επικίνδυνος συνδυασμός

  • Iatronet


Σύμφωνα με νέα έρευνα, ο διαβήτης τύπου 2 που συνοδεύεται από οξύ στεφανιαίο σύνδρομο χρειάζεται πολύ περισσότερη προσοχή, ιδιαίτερα για να αποφευχθεί ακόμα ένα σημαντικό καρδιακό συμβάν.
Οι προοπτικές για ανθρώπους με διαβήτη τύπου 2 και καρδιοπάθεια μπορεί ενδεχομένως να είναι πιο ζοφερές σε σχέση με ότι πιστεύαμε μέχρι τώρα, αναφέρει νέα έρευνα.
Ο ερευνητής Dr. William White, Καθηγητής στο University of Connecticut, δήλωσε ότι ο διαβήτης τύπου 2 που συνοδεύεται από οξύ στεφανιαίο σύνδρομο χρειάζεται πολύ περισσότερη προσοχή, ιδιαίτερα για να αποφευχθεί ακόμα ένα σημαντικό καρδιακό συμβάν.
Η έρευνα, περιέλαβε περισσότερους από 5.300 ανθρώπους με διαβήτη τύπου 2, από διάφορες χώρες. Όσοι εισήχθησαν στο νοσοκομείο για συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια είχαν 24% έως 28% πιθανότητες να πεθάνουν εντός 18 μηνών-πέντε φορές υψηλότερο ποσοστό να εμφανίσουν σημαντικό καρδιακό πρόβλημα όσοι δε νοσηλεύτηκαν.
Ο κίνδυνος καρδιοπάθειας είναι 2 έως 3 φορές υψηλότερος σε ανθρώπους με διαβήτη τύπου 2, σε σχέση με το γενικό πληθυσμό, σημείωσαν οι ερευνητές.
Ο White δήλωσε ότι σε όλες τις μελλοντικές έρευνες για τον διαβήτη τύπου 2 και την καρδιοπάθεια, το αποτέλεσμα της καρδιακής ανεπάρκειας θα πρέπει να λάβει την ίδια έκταση λεπτομερούς ελέγχου με το εγκεφαλικό επεισόδιο, την καρδιακή προσβολή και την ασταθή στηθάγχη.
Η αιτία που η καρδιοπάθεια και ο διαβήτης τύπου 2 συνδέονται οφείλεται μερικώς στο ότι η παχυσαρκία και προβλήματα όπως η υπέρταση και η υψηλή χοληστερόλη συμβάλλουν στις 2 νόσους. Ωστόσο, υπάρχουν επίσης ανησυχίες ότι ορισμένα φάρμακα για τον έλεγχο του σακχάρου σε ανθρώπους με διαβήτη μπορεί επίσης ενδεχομένως να βλάψουν την καρδιά, σύμφωνα με τους ερευνητές.
Η έρευνα παρουσιάστηκε στο συνέδριο American Diabetes Association στη Νέα Ορλεάνη και δημοσιεύτηκε στη διαδικτυακή έκδοση του περιοδικού Diabetes Care.

Τρίτη 11 Οκτωβρίου 2016

Τα πρόσφατα ευρωπαϊκά guidelines για την πρόληψη των καρδιαγγειακών νόσων (2016) έχουν αναμφίβολα πολλά θετικά νέα στοιχεία, χρήσιμα για την καθημερινή κλινική πράξη, αλλά και για τις πολιτικές υγείας που πρέπει να ακολουθηθούν για την προστασία των πολιτών.
Η έμφαση που δίνουν στη διακοπή του καπνίσματος, στη σωματική δραστηριότητα, στη διατροφή και την καταπολέμηση της παχυσαρκίας, στην ανθρώπινη και πολύπλευρη προσέγγιση του αρρώστου και τις αναγκαίες παρεμβάσεις στο κοινωνικό περιβάλλον, είναι ιδιαίτερα ικανοποιητική.
Οι οδηγίες για την υπέρταση επίσης είναι αντικειμενικές και χρήσιμες, απορρίπτοντας τα χαμηλότερα θεραπευτικά όρια που προτείνει η μελέτη SPRINT. Υπάρχουν όμως και σημαντικές αδυναμίες, όπως η μεγάλη έκταση του κειμένου, ο μη σαφής καθορισμός προτεραιοτήτων και η ιδιαίτερα επιθετική φαρμακευτική αντιμετώπιση της υπερχοληστερολαιμίας, την οποία καμιά ευρωπαϊκή χώρα δεν εφαρμόζει.
Δυστυχώς θα μπορούσε κανείς να ισχυρισθεί πως και σε αυτά τα guidelines, τουλάχιστον στο κεφάλαιο των λιπιδίων, είναι εμφανής η επίδραση των οικονομικών εξαρτήσεων μερικών από τους 26 συγγραφείς από τις φαρμακευτικές εταιρείες.

Η ελληνική πραγματικότητα στην Πρόληψη με βάση τις πρόσφατες, αλλά και παλαιότερες οδηγίες είναι τραγική. Πολιτικές υγείας προστασίας του πληθυσμού από τα καρδιοαγγειακά επεισόδια πρακτικά δεν υπήρξαν. Η έμφαση δόθηκε στις προληπτικές εξετάσεις και όχι στα προληπτικά μέτρα και η βιαστική και υπερβολική φαρμακευτική αγωγή είναι ο κανόνας, σε αντίθεση με τις ευρωπαϊκές οδηγίες, ακόμα και εκείνες που αφορούν την υπερχοληστερολαιμία. Αυτό είχε ως συνέπεια τις τελευταίες δεκαετίες, παρά την τεράστια σπατάλη οικονομικών πόρων που προηγήθηκε, να υπάρξει στασιμότητα στους καρδιαγγειακούς θανάτους στη χώρα μας, ενώ σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες μειώθηκαν κατά 50%! Έτσι η χώρα μας μέσα σε τρεις δεκαετίες βρέθηκε από τις καλύτερες στις χειρότερες θέσεις στην κατάταξη σε αυτόν το τομέα. Δυστυχώς τα χιλιάδες ιατρικά μας συνέδρια φαίνεται να έχουν ως κύρια αποστολή την προώθηση κάθε νέας και ακριβής φαρμακευτικής αγωγής, ακόμα και τώρα σε περίοδο σοβαρής οικονομικής κρίσης και όχι την ορθολογική εκπαίδευση στην πρόληψη και θεραπεία. Οι πρόσφατες ευρωπαϊκές οδηγίες, παρά τις αδυναμίες τους, μπορούν να βοηθήσουν σημαντικά στην απαραίτητη αλλαγή της ελληνικής ζοφερής πραγματικότητας στην πρόληψη.


Ο συνολικός καρδιαγγειακός κίνδυνος

Πριν γίνει οποιαδήποτε προληπτική σύσταση ή παρέμβαση, οι οδηγίες συστήνουν τον υπολογισμό του συνολικού καρδιαγγειακού κινδύνου κάθε ατόμου. Αν λάβουμε υπόψη μας τον παγκόσμιο οργανισμό υγείας (WHO) στον οποίο παραπέμπουν τα guidelines, οι σημαντικότεροι κίνδυνοι πρόωρου θανάτου είναι για τη χώρα μας κατά σειρά σπουδαιότητας: 1.Κάπνισμα, 2.Υπέρταση, 3.Διαβήτης, 4.Έλλειψη σωματικής δραστηριότητας, 5.Παχυσαρκία, 6.Υπερχοληστερολαιμία.  Θα πρέπει να σημειωθεί πως η παχυσαρκία, εκτός από ανεξάρτητος παράγοντας κινδύνου, επηρεάζει σημαντικά σχεδόν όλους τους άλλους παράγοντες. Οι πίνακες των «scores», από 0 έως 47%, βοηθούν σημαντικά στον καθορισμό του συνολικού κινδύνου καρδιαγγειακού θανάτου την προσεχή 10ετία για κάθε άτομο. Θεραπευτική παρέμβαση με φάρμακα προτείνεται σε score από 5% και πάνω και μόνο αν αποτύχουν πρώτα τα υγιεινοδιαιτητικά μέτρα.

Το πόσο διαφορετική βαρύτητα έχει κάθε παράγοντας φαίνεται από το παράδειγμα του πίνακα, που υπήρχε και στις προηγούμενες εκδόσεις των guidelines: Γυναίκα 60 ετών, με ολική χοληστερόλη 280 mg/dL, μη καπνίστρια και χωρίς υπέρταση, έχει συνολικό κίνδυνο (score) μόνο 2% και επομένως δε χρειάζεται καμία φαρμακευτική αγωγή (το ίδιο ισχύει και για άνδρα), εκτός αν συνυπάρχει άλλη σοβαρή διαταραχή, όπως διαβήτης. Αντίθετα, άνδρας με ολική χοληστερόλη 190 mg/dL, καπνιστής και υπερτασικός, έχει score κινδύνου 21%, δηλαδή 10 φορές μεγαλύτερο! Αλήθεια, στη χώρα μας πόσοι γιατροί δε θα έδιναν στατίνη σε γυναίκα ή άντρα με ολική χοληστερόλη 280 mg/dL, χωρίς άλλους σοβαρούς παράγοντες κινδύνου;

Ένας άλλος πολύ ενδιαφέρον πίνακας που υπήρχε στις προηγούμενες εκδόσεις των ευρωπαϊκών guidelines έδειχνε κάτι ιδιαίτερα εντυπωσιακό, που εύκολα μπορεί να διαπιστώσει κανείς και σε αυτή την έκδοση, αν παρατηρήσει τους πίνακες των scores. Σε απουσία άλλων παραγόντων κινδύνου, όπως καπνίσματος και υπέρτασης, το score παραμένει στα ίδια ιδιαίτερα χαμηλά επίπεδα, ανεξάρτητα της τιμής της ολικής χοληστερόλης, που μπορεί να κυμαίνεται από 190 έως 310 mg/dL! Οι αυξημένες τιμές της ολικής χοληστερόλης δίνουν παραπάνω πόντους στο συνολικό score κάθε ατόμου όπως υπολογίζεται στους πίνακες μόνο στους καπνιστές και υπερτασικούς! Ιδιαίτερη κατηγορία υψηλού κινδύνου βέβαια αποτελούν τα άτομα με οικογενή υπερχοληστερολαιμία (1 στους 500 στο γενικό πληθυσμό), όπου όμως οι τιμές της ολικής χοληστερόλης είναι κατά κανόνα μεγαλύτερες από 320 mg/dL.

Το συνολικό καρδιαγγειακό κίνδυνο μπορεί να επηρεάσουν και άλλοι παράγοντες, όπως το οικογενειακό ιστορικό, οι κακές κοινωνικοοικονομικές συνθήκες, το εργασιακό και οικογενειακό stress, η μόλυνση του περιβάλλοντος, η κατάθλιψη και άλλες ψυχικές διαταραχές. Από εργαστηριακές εξετάσεις η εκτίμηση των τιμών της HDL-χοληστερόλης έχει μεγάλη σημασία, δεδομένης της ευεργετικής δράσης των υψηλών τιμών, ενώ αντίθετα χαμηλές τιμές αποτελούν ανεξάρτητο παράγοντα κινδύνου, καθώς συνδέονται με το μεταβολικό σύνδρομο. Οι διάφοροι βιοδείκτες αίματος( όπως η CRP), που τόσο απασχόλησαν τη βιβλιογραφία τα τελευταία χρόνια, δεν έχουν καμιά αξία για τον προσδιορισμό του καρδιαγγειακού κινδύνου για τα νέα guidelines. Επίσης δε συστήνεται ο υπερηχοκαρδιογραφικός έλεγχος του πάχους του έσω χιτώνος των καρωτίδων, ενώ η τυχαία ανεύρεση αθηρωματικής πλάκας στις καρωτίδες ή ασβεστώσεων στα στεφανιαία δεν αξιολογείται ιδιαίτερα (IIb B).

Θεραπευτική παρέμβαση στους παράγοντες κινδύνου

1. Η προσέγγιση και η επικοινωνία με τον άρρωστο

Είναι εντυπωσιακή η έκταση και η έμφαση που δίνουν τα νέα guidelines στην προσέγγιση του αρρώστου, στην κατανόηση της ψυχολογικής και κοινωνικοοικονομικής του κατάστασης, στην ανθρώπινη επαφή και το κλίμα εμπιστοσύνης που πρέπει να αναπτυχθεί με το γιατρό αλλά και τους άλλους επαγγελματίες υγείας, όπως νοσηλευτές, διατροφολόγους και ψυχολόγους. Αυτά θεωρούνται απαραίτητα στοιχεία ώστε να βοηθηθεί αποτελεσματικά στην αλλαγή στον καθημερινό τρόπο ζωής, που θα επηρεάσει θετικά τους βασικούς παράγοντες κινδύνου. Τέτοια προσέγγιση όμως προϋποθέτει μια πολύ καλά οργανωμένη πρωτοβάθμια περίθαλψη, όπως αυτή λειτουργεί σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Εμείς στη χώρα μας καταφέραμε να έχουμε τους περισσότερους γιατρούς αναλογικά με τον πληθυσμό, αλλά να μην έχουμε γενικούς γιατρούς, ούτε σύστημα πρωτοβάθμιας περίθαλψης ικανό να κατευθύνει σωστά τους πολίτες στα μέτρα πρόληψης. Οι γιατροί μας εκπαιδεύονται κυρίως στο να συνταγογραφούν φάρμακα και να παραπέμπουν για εργαστηριακές εξετάσεις.

2. Συστάσεις για φυσική δραστηριότητα.

Είναι πλέον γνωστό από πολλές μελέτες πως η έλλειψη σωματικής δραστηριότητας και η καθιστική ζωή επηρεάζουν σημαντικά τη σωματική και ψυχική υγεία. Ιδιαίτερα στο καρδιοαγγειακό σύστημα η σωματική δραστηριότητα και η άσκηση αποτελούν ισχυρό προστατευτικό παράγοντα, ενώ δρουν ευεργετικά και στους άλλους παράγοντες, όπως στη μείωση της αρτηριακής πίεσης, στο διαβήτη, στην παχυσαρκία και στις υπερλιπιδαιμίες. Τα νέα guidelines κάνουν εκτενή πολυσέλιδη αναφορά και δίνουν λεπτομερείς οδηγίες για άσκηση τόσο σε υγιείς όσο και σε καρδιαγγειακούς ασθενείς, όπου η άσκηση εξατομικεύεται, τονίζοντας πως έτσι η συνολική θνητότητα από κάθε αιτία μπορεί να μειωθεί έως 30%!

Για τους υγιείς ενήλικες συστήνεται τουλάχιστον 150 λεπτά της ώρας εβδομαδιαίως μέτριας έντασης φυσική δραστηριότητα (30 λεπτά την ημέρα, 5 μέρες τη βδομάδα) ή 75 λεπτά έντονης φυσικής δραστηριότητας (15 λεπτά την ημέρα, 5 μέρες τη βδομάδα) ή συνδυασμός των δυο. Ιδανικά προτείνεται ο διπλάσιος χρόνος από τον παραπάνω για μεγαλύτερο όφελος. Οι νέες οδηγίες συστήνουν η άσκηση να εξατομικεύεται και να «συνταγογραφείται» για κάθε ασθενή ή υγιή, να ενθαρρύνεται, να τονίζεται η μεγάλη αξία της και να ευνοείται με παρεμβάσεις της πρωτοβάθμιας περίθαλψης σε δομές της τοπικής αυτοδιοίκησης, ώστε να παρέχεται κάθε μορφή διευκόλυνσης των ασθενών, αλλά και όλων των μελών της κοινότητας! Σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες αυτά είναι καθημερινή πρακτική, στη χώρα μας απλώς ανύπαρκτα. Μπορεί να έχουμε το ρεκόρ στη συνταγογράφηση φαρμάκων, αλλά η συνταγογράφηση άσκησης ή έστω η έμφαση της αξίας της στις ιατρικές οδηγίες θεωρείται πολυτέλεια.

3. Διακοπή καπνίσματος - το αποτελεσματικότερο μέτρο

Το κάπνισμα τονίζεται πως είναι ο σημαντικότερος παράγοντας κινδύνου για τα καρδιαγγειακά, αλλά και τη συνολική νοσηρότητα και θνητότητα από όλες τις αιτίες και ορίζεται ως μια θανατηφόρος εθιστική διαταραχή! Υπολογίζεται πως ένας καπνιστής κατά μέσο όρο χάνει 10 χρόνια ζωής και συγκρίνεται με έναν υπερτασικό, που ανάλογα τη βαρύτητα της υπέρτασης χάνει 1έως 3 χρόνια! Η διακοπή του είναι επίσης η πιο οικονομικά συμφέρουσα (cost-effecive) παρέμβαση στην πρόληψη. Το όφελος της διακοπής του καπνίσματος είναι άμεσο στην επίπτωση της νοσηρότητας και θνητότητας από όλες τις αιτίες, αλλά ο καρδιαγγειακός κίνδυνος μειώνεται σταδιακά για να προσεγγίσει τον κίνδυνο των μη καπνιστών σε 10 έως 15 χρόνια. Για το ηλεκτρονικό τσιγάρο (e-cigarettes) δεν υπάρχουν ακόμα επαρκή στοιχεία, ενώ ο χρήστης δεν απαλλάσσεται από τη συνήθεια του καπνίσματος και συχνά υποτροπιάζει ή συνδυάζει τη χρήση του ηλεκτρονικού τσιγάρου με τη χρήση καπνού.

Οι οδηγίες τονίζουν πως πρέπει να γίνει κάθε δυνατή προσπάθεια να πεισθεί ο καπνιστής να διακόψει το κάπνισμα. Η πειθώ του γιατρού και η απόφαση του καπνιστή είναι το πρώτο και καθοριστικό βήμα για την επιτυχία. Σε κάθε ευκαιρία ο γιατρός πρέπει να είναι επίμονος και πειστικός σε αυτό το θέμα, αλλά να δίνει και το καλό παράδειγμα μη καπνίζοντας, τουλάχιστον μπροστά στον άρρωστο! Στους ασθενείς με έντονα ψυχολογικά προβλήματα πρέπει να προηγηθεί της προσπάθειας διακοπής του καπνίσματος ψυχολογική ή και ψυχιατρική υποστήριξη. Σε όσους ανησυχούν για την αύξηση του σωματικού βάρους θα πρέπει να τονισθεί πως συνήθως αυτή είναι παροδική και όχι σημαντική (κατά μέσο όρο 5 Kg) μπροστά στο τεράστιο όφελος της διακοπής του καπνίσματος. Αναφορά γίνεται και στα φάρμακα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως βοήθεια για τη διακοπή του καπνίσματος, αν και ο σημαντικότερος παράγοντας είναι η θέληση και η απόφαση του καπνιστή και η αποτελεσματικότερη μέθοδος είναι η απότομη και πλήρης διακοπή.

Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στις πολιτικές διακοπής καπνίσματος και στις γενικές συστάσεις. Εννοείται πως το κάπνισμα πρέπει να απαγορεύεται σε δημόσιους και κοινόχρηστους χώρους, όπως και η έκθεση στο παθητικό κάπνισμα σε επαγγελματικό και οικιακό περιβάλλον. Αναλυτικά αναφέρονται τρόποι αποτροπής του καπνίσματος, όπως η αύξηση της τιμής των προϊόντων καπνού, η απαγόρευση της διαφήμισης και οι ενημερώσεις από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, τα σχολεία κλπ.

Μια σύγκριση με την ελληνική πραγματικότητα είναι απογοητευτική. Ο αντικαπνιστικός νόμος δεν εφαρμόστηκε ποτέ, τα ποσοστά καπνιστών στο πληθυσμό παραμένουν πολύ υψηλά, στους δημόσιους και επαγγελματικούς χώρους, στα σχολεία, ακόμα και μέσα στα νοσοκομεία το κάπνισμα απαγορεύεται μόνο στις πινακίδες. Στην αντιμετώπιση του βασικότερου παράγοντα κινδύνου έχουμε αποτύχει ολοκληρωτικά!

4. Διατροφή

Στο κεφάλαιο της διατροφής τονίζεται η σημασία της αυτή καθαυτή στην πρόληψη των καρδιαγγειακών και του καρκίνου, αλλά και η επίδραση που έχει σε άλλους παράγοντες κινδύνου, όπως η υπέρταση, ο σακχαρώδης διαβήτης, η παχυσαρκία και τα λιπίδια. Επισημαίνεται πως οι οδηγίες στηρίζονται κυρίως σε μελέτες παρατήρησης, καθώς δεν υπάρχουν αρκετές προοπτικές μελέτες. Γενικά δε συστήνεται η λήψη συμπληρωμάτων σε μια πλήρη υγιεινή διατροφή. Στα τεκμηριωμένα και αποδεκτά μέτρα περιλαμβάνονται ο περιορισμός των συνολικών θερμίδων, η αποφυγή των trans-λιπαρών, που βρίσκονται στις επεξεργασμένες τροφές, η μείωση της κατανάλωσης σακχαρούχων και αλκοολούχων ποτών, γενικά η μείωση κατανάλωσης ζάχαρης και άλατος, η ευρεία κατανάλωση φρούτων και λαχανικών, ξηρών καρπών και ψαριών. Επίσης δίνεται έμφαση στη μεσογειακή διατροφή με κύριο συστατικό το ελαιόλαδο.

Σημαντική αλλαγή από την προηγούμενη έκδοση, όπως και στα τελευταία αμερικανικά guidelines, αποτελεί η μη σύσταση συγκεκριμένων ορίων στην πρόσληψη χοληστερόλης με τις τροφές, καθώς δε φαίνεται να επηρεάζεται σημαντικά η χοληστερόλη του αίματος. Τα αυγά και οι κρόκοι τους επιτέλους αθωώνονται! Εξακολουθούν όμως οι περιορισμοί στη λήψη κορεσμένων λιπών και η σύσταση για τροφές με χαμηλά λιπαρά, παρότι πολλές παλιές και πρόσφατες μελέτες το αμφισβητούν. Επίσης γίνεται παραδοχή πως τροφές εμπλουτισμένες με φυτοστερόλες (στερόλες και στανόλες), παρότι μειώνουν σε ήπιο βαθμό τα επίπεδα της χοληστερόλης του αίματος, δεν υπάρχει ένδειξη από μελέτες ότι αυτό συνοδεύεται από κλινικό όφελος στην πρόληψη.

Και εδώ η ελληνική πραγματικότητα είναι απογοητευτική: Μεγάλη κατανάλωση επεξεργασμένων τροφών με τρανς-λιπαρά, όπως βιομηχανοποιημένα προϊόντα κρέατος, μαργαρίνη, είδη αρτοποιίας κλπ. Μεγάλη κατανάλωση σαχαρούχων ποτών και υδατανθράκων. Επίσης μεγάλη κατανάλωση light γαλακτοκομικών και προϊόντων με στερόλες και στανόλες, που εκτός από τη μειωμένη περιεκτικότητα σε θρεπτικά συστατικά, δεν προκαλούν κορεσμό και στρέφουν σε συμπλήρωση με υδατάνθρακες ή ότι πρόχειρο βρεθεί.

5. Παχυσαρκία - η ανερχόμενη απειλή

Η παχυσαρκία εξελίσσεται σε μείζονα παράγοντα κινδύνου, καθώς η επίπτωσή της αυξάνει ραγδαία τις τελευταίες δεκαετίες και απειλεί να ανατρέψει το όφελος από τη δραστική μείωση του καπνίσματος σε πολλές χώρες. Εκτός από την άμεση επίδραση στη νοσηρότητα και θνητότητα, η παχυσαρκία συμβάλλει τα μέγιστα στην εμφάνιση της υπέρτασης και του διαβήτη. Ο ορισμός της παχυσαρκίας χρησιμοποιώντας το Δείκτη Μάζας Σώματος, ενώ φαίνεται χρήσιμος στις μελέτες, σε ατομικό επίπεδο δεν είναι ικανοποιητικός. Καλύτερος δείκτης είναι η περίμετρος μέσης και γενικά σύσταση για απώλεια βάρους πρέπει να δίδεται όταν αυτή ξεπερνά τα 102 cm στους άντρες και τα 88 cm στις γυναίκες. Τα κριτήρια στους ηλικιωμένους πρέπει να είναι πιο χαλαρά, ενώ και το χαμηλό σωματικό βάρος συνδυάζεται επίσης με αυξημένη νοσηρότητα και θνητότητα. Η αντιμετώπιση της παχυσαρκίας είναι δύσκολη αλλά απαραίτητη και αποτελεί την πρώτη θεραπευτική επιλογή για την αντιμετώπιση της υπέρτασης και του διαβήτη. Η χειρουργική αντιμετώπιση της σοβαρού βαθμού παχυσαρκίας σε επιλεγμένους ασθενείς φαίνεται να έχει θετικά αποτελέσματα.

Στην Ελλάδα δεν ανησυχούμε μήπως η παχυσαρκία ξεπεράσει ως παράγοντας κινδύνου το κάπνισμα, γιατί το τελευταίο καλά κρατεί! Δεν υστερούμε όμως καθόλου και στην παχυσαρκία, που συνεχώς αυξάνει τόσο στους μεγάλους όσο και στα παιδιά, όπου η αύξηση είναι ραγδαία και φαίνεται να έχουμε τα πιο παχύσαρκα παιδιά της Ευρώπης! Το πρόβλημα είναι πολύ σοβαρό, γιατί η παχυσαρκία που ξεκινά από την παιδική ηλικία έχει σοβαρότερες συνέπειες και είναι πιο δύσκολο να αντιμετωπισθεί σε μεγαλύτερες ηλικίες. Οι διατροφικές μας επιλογές που περιγράφονται παραπάνω, μαζί με την έλλειψη σωματικής άσκησης και το νοσογόνο εκπαιδευτικό μας σύστημα είναι οι κύριοι παράγοντες.

6. Υπέρταση - αντικειμενικές οδηγίες

Η μελέτη SPRINT δεν τερμάτισε στα ευρωπαϊκά guidelines! Το σημαντικότερο νέο στοιχείο των πρόσφατων ευρωπαϊκών οδηγιών για την πρόληψη είναι η απόρριψη της προσπάθειας με βάση τη μελέτη SPRINT μείωσης των θεραπευτικών στόχων της υπέρτασης από <140 στα <120 mmHg, με τη χρήση περισσότερων φαρμάκων σε ευρεία ομάδα υπερτασικών. Η SPRINT επίσης κατατροπώθηκε στο Πανευρωπαϊκό Καρδιολογικό Συνέδριο που μόλις έληξε, όπου στην επιστημονική «μονομαχία» η θέση που επικράτησε με συντριπτική πλειοψηφία ήταν πως η μελέτη SPRINT είναι τελείως αναξιόπιστη, αλλά και ηθικά κατακριτέα.

Το κεφάλαιο της υπέρτασης όμως στα νέα ευρωπαϊκά guidelines έχει και άλλες πολύ θετικές επισημάνσεις:  Μέτρα αλλαγής του τρόπου ζωής (διακοπή καπνίσματος, απώλεια βάρους και άσκηση) πρέπει να συστήνονται με έμφαση σε όλες τις περιπτώσεις και να προηγούνται της φαρμακευτικής αγωγής, εκτός αν οι τιμές είναι ιδιαίτερα υψηλές (>180 mmHg) ή το συνολικό score του κινδύνου του αρρώστου, που πρέπει να υπολογίζεται πάντα είναι υψηλό. Όλες οι κατηγορίες αντιυπερτασικών φαρμάκων δε διαφέρουν μεταξύ τους σε αποτελεσματικότητα και συνιστώνται για την αντιυπερτασική θεραπεία, εφόσον δεν αποδώσουν ικανοποιητικά τα μέτρα αλλαγής του τρόπου ζωής. Στους ηλικιωμένους φαρμακευτική αγωγή συνιστάται με προσοχή και σε τιμές >160 mmHg, με στόχο τα 140-150 mmHg.

Στη χώρα μας βέβαια κάποιοι ειδικοί στην υπέρταση βιάστηκαν να εμφανίσουν τα αποτελέσματα της SPRINT ως σωτήρια (life-saving) και ικανά να αλλάξουν τις οδηγίες για την υπέρταση (guideline-changing). Την ίδια ακριβώς περίοδο δημοσίευσα δυο άρθρα για τη SPRINT, τα μόνα στον ελληνικό χώρο που εξέφραζαν σοβαρές αντιρρήσεις. Εκείνο που χαρακτηρίζει τη θεραπεία της υπέρτασης στη χώρα μας είναι η βιαστική χορήγηση φαρμάκων και μάλιστα σε συνδυασμούς, χωρίς να προηγηθεί ή να τονισθεί η αξία της αλλαγής του τρόπου ζωής. Επίσης επικρατεί η αντίληψη ότι η αντιυπερτασική αγωγή δεν πρέπει να διακόπτεται ποτέ! Άτομα όμως που πετυχαίνουν σημαντική απώλεια βάρους ή αλλάζει ο τρόπος ζωής τους μπορούν να μειώσουν ή και τελικά να διακόψουν ακόμα και τριπλή αντιυπερτασική αγωγή, αποφεύγοντας συμπτώματα υπότασης ή και σοβαρότερες επιπλοκές.

7. Διαβήτης - η επιδημία του μέλλοντος

Ο διαβήτης τις τελευταίες δεκαετίες εμφανίζει έξαρση, ακολουθώντας την επιδημία παχυσαρκίας, που είναι η κύρια αιτία για τη ραγδαία αύξηση των περιστατικών. Η απώλεια βάρους και η άσκηση είναι τα κύρια και καθοριστικά μέτρα που προτείνονται από τα νέα guidelines για την πρόληψη αλλά και την αντιμετώπιση του σακχαρώδη διαβήτη. Η διακοπή του καπνίσματος επίσης έχει τεράστια σημασία για τους διαβητικούς. Στόχος της θεραπείας είναι μια τιμή γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης μικρότερη από 7%. Λιγότερο αυστηρή ρύθμιση προτείνεται για τους ηλικιωμένους, τους μακροχρόνια διαβητικούς και τους εξασθενημένους καθώς και αποφυγή της υπογλυκαιμίας.

Πρώτη και καλύτερη φαρμακευτική επιλογή εκεί που αποτυγχάνει μόνη της η απώλεια βάρους και η άσκηση παραμένει το παλιό και φτηνό φάρμακο, η μετφορμίνη. Στατίνες προτείνονται σε όλους τους διαβητικούς άνω των 40 ετών, με ιδιαίτερη προσοχή όμως σε ηλικιωμένους και εξασθενημένους, όπου οι στόχοι πρέπει να είναι μικρότεροι. Λήψη ασπιρίνης ή άλλων αντιαιμοπεταλιακών δε συνιστάται σε διαβητικούς χωρίς καρδιαγγειακή νόσο.

Οι έλληνες διαβητικοί ασθενείς δυστυχώς έχουν ακριβώς την αντίθετη αντιμετώπιση από εκείνη που συστήνουν οι ευρωπαϊκές οδηγίες.
Η αξία της απώλειας βάρους, της άσκησης και της διακοπής τους καπνίσματος, δεν τονίζεται όσο πρέπει και δεν τηρείται. Οι ασθενείς μπαίνουν αμέσως σε φαρμακευτική αγωγή, ακόμα και με μικρές αποκλείσεις των τιμών της γλυκόζης από το «φυσιολογικό», χωρίς να προηγηθεί δίαιτα και άσκηση. Η αγωγή με μετφορμίνη συχνά παρακάμπτεται ή συνδυάζεται πρόωρα με νεότερα και πολύ ακριβότερα φάρμακα ή και ινσουλίνη, χωρίς αντίστοιχο όφελος ή και γενικότερη επιδείνωση της κατάστασής τους. Πολύ συχνά διαβητικοί χωρίς καρδιαγγειακή νόσο λαμβάνουν ασπιρίνη ή άλλα ακριβότερα αντιαιμοπεταλιακά, ενώ οι στατίνες δίδονται σε υπερβολικές δόσεις ακόμα και σε ηλικιωμένα και εξασθενημένα άτομα, που συχνά αναπτύσσουν μυοπάθεια με μείωση της ικανότητάς τους για σωματική ή και πνευματική δραστηριότητα.

8. Χοληστερόλη - ο ολισθηρός δρόμος των λιπιδίων

Οι οδηγίες τονίζουν και για τα λιπίδια την αξία της απώλειας βάρους, της άσκησης και της διακοπής του καπνίσματος, ενώ για την απόφαση εφαρμογής φαρμακευτικής αγωγής συστήνουν τον υπολογισμό του συνολικού ρίσκου του κάθε ατόμου και όχι τις τιμές της χοληστερόλης. Άλλωστε, «φυσιολογικές τιμές» χοληστερόλης δεν αναφέρονται στα guidelines και πως θα μπορούσε άλλωστε, όταν υπάρχουν μελέτες που δείχνουν μεγαλύτερη επιβίωση σε εκείνους με τις υψηλές «παθολογικές» τιμές, όταν δεν έχουν ισχαιμική καρδιοπάθεια ή διαβήτη.6 Στην περίπτωση που το συνολικό ρίσκο είναι από 5 έως 9, τα άτομα θεωρούνται υψηλού κινδύνου και χρήζουν θεραπείας όπως και τα άτομα πολύ υψηλού κινδύνου (>9). Ο στόχος είναι τιμές της LDL χοληστερόλης μικρότερες του 100 στην πρώτη περίπτωση και του 70 mg/dL στη δεύτερη, ή και μείωση κατά 50% της αρχικής τιμής της LDL. Μικρότεροι στόχοι προτείνονται σε ηλικιωμένα και εξασθενημένα άτομα.

Όπως αναφέρεται και στην αρχή, άτομα με υψηλές τιμές ολικής και LDL χοληστερόλης μπορεί να έχουν ιδιαίτερα χαμηλό συνολικό ρίσκο και να μη χρειάζονται φαρμακευτική αγωγή, αλλά και το αντίθετο. Άλλοι δείκτες, όπως η Lp(a), δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται ως κριτήριο φαρμακευτικής αγωγής. Οι τόσο χαμηλοί στόχοι των τιμών της LDL-χοληστερόλης δεν υποστηρίζονται επαρκώς από κλινικές μελέτες όπως παραδέχονται τα ευρωπαϊκά guidelines. Άλλωστε αυτός είναι ο λόγος που γενικά οι «στόχοι» της LDL δεν είναι αποδεκτοί από τις αντίστοιχες αμερικανικές οδηγίες. Για την επιπλέον μάλιστα σύσταση για τα άτομα χαμηλού και ενδιαμέσου κινδύνου η LDL να είναι μικρότερη των 115 mg/DL, πρακτικά δεν υπάρχουν αξιόπιστες ενδείξεις (σύσταση IIa C).

Για την επίτευξη των «στόχων» πρώτη επιλογή είναι οι στατίνες και επί μη επίτευξής τους ο συνδυασμός κυρίως με εζετιμίμπη. Οι PCSK9 αναστολείς απλώς αναφέρονται, χωρίς να υπάρχει σύσταση για τη χρήση τους, σημειώνοντας πως αναμένονται τα πρώτα αποτελέσματα πολυκεντρικών μελετών όσον αφορά την αποτελεσματικότητα και ασφάλεια της χορήγησής τους. Να σημειωθεί πως μια μάλλον αρνητική σύσταση (ΙΙb C), για τις περιπτώσεις που και ο συνδυασμός στατίνης-εζετιμίμπης αποτυγχάνει, υπάρχει στις ξεχωριστές οδηγίες για τις υπερλιπιδαιμίες, που κυκλοφόρησαν μετά τις οδηγίες για την πρόληψη. Στις παρενέργειες των PCSK9 αναστολέων σημειώνουν και τις νευρογνωστικές επιδράσεις (neurocognitive effects) που παρατηρήθηκαν σε κάποιες μελέτες

Και ενώ δεν υπάρχουν πειστικές ενδείξεις πως είναι απαραίτητη η επίτευξη τόσο χαμηλών στόχων στις τιμές της LDL χοληστερόλης, πρόσφατη μεγάλη μελέτη σε ασθενείς με ισχαιμική καρδιοπάθεια που δημοσιεύθηκε στο JAMA συμπεραίνει πως «ασθενείς υπό αγωγή με στατίνες που πέτυχαν στόχους LDL μικρότερους από 70 mg/dL είχαν περισσότερες παρενέργειες από εκείνους με τιμές LDL 70-100 mg/dL, χωρίς να πετύχουν μεγαλύτερο θεραπευτικό όφελος. Αυτά τα δεδομένα δεν υποστηρίζουν τις συστάσεις των guidelines που προτείνουν πολύ χαμηλές τιμές LDL σε ασθενείς με ισχαιμική καρδιοπάθεια». Οι νέες ευρωπαϊκές οδηγίες αναφέρουν πως οι παρενέργειες των στατινών και κυρίως η μυοπάθεια κυμαίνεται από 5-10%, δεν αναφέρουν όμως πως στις υψηλές δόσεις των στόχων υπολογίζεται έως 29%, από πρόσφατη ανακοίνωση της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Αρτηριοσκλήρωσης, η οποία συμμετείχε στη συγγραφή  αυτών των οδηγιών! Επίσης πρέπει να σημειωθεί πως στις υψηλές δόσεις αυξάνει ο κίνδυνος εμφάνισης διαβήτη και νοητικών διαταραχών.

Οι παραπάνω στόχοι μείωσης της LDL-χοληστερόλης δεν επιτυγχάνονται ούτε κατά προσέγγιση σε καμία ευρωπαϊκή χώρα! Δεδομένα από τη μελέτη EUROSPIRE IV από 24 χώρες δείχνουν πως το ποσοστό επίτευξης του στόχου για την LDL-χοληστερόλη < 70 mg/dL στον πολύ υψηλού καρδιαγγειακού κινδύνου πληθυσμό της μελέτης ήταν μόλις 19,3%. Στην Ολλανδία και σε όλες τις βορειοευρωπαϊκές χώρες με τα καλύτερα συστήματα υγείας του κόσμου και τους καλύτερους δείκτες υγείας του πληθυσμού, το 80% είναι εκτός guidelines για τις τιμές της χοληστερόλης στην πρωτογενή πρόληψη!15 Σε αυτές τις χώρες η έμφαση δίνεται στη συνειδητοποίηση του πληθυσμού πως το 80% τουλάχιστον της πρόληψης επιτυγχάνεται με μέτρα για το κάπνισμα, την άσκηση, τη διατροφή και το σωματικό βάρος, καθώς και με τη βελτίωση του περιβάλλοντος. Μια τέτοια πολιτική στην πρόληψη είναι όχι μόνο «cost-effective», αλλά μπορεί να συμβάλλει πολύ θετικά στην οικονομία κάθε χώρας και πολύ περισσότερο της δικής μας, που έχει τεράστιο περιθώριο βελτίωσης σε αυτούς τους παράγοντες κινδύνου και βρίσκεται σε τόσο δύσκολη οικονομική κατάσταση.

Στη χώρα μας επικρατεί ακριβώς η αντίθετη κατάσταση. Στατίνες παίρνουν και εκείνοι που με βάση τα guidelines δεν έχουν κανένα λόγο να πάρουν. Το αμάρτημά τους είναι πως η τιμή της χοληστερόλης τους βρέθηκε πάνω από τις «φυσιολογικές τιμές», που όμως είναι αυθαίρετες και δεν υπάρχουν στις οδηγίες! Οι ηλικιωμένοι, που εμφανίζουν ευκολότερα παρενέργειες, όπως και άτομα με προχωρημένη καρδιακή ανεπάρκεια, παίρνουν στατίνες και εζετιμίμπη χωρίς καμιά ενδείξη ωφέλειας. Οι γιατροί μας δέχονται μια συστηματική πλύση εγκεφάλου από «ειδικούς» και καθώς δεν έχουν το χρόνο μέσα στις εξαιρετικά δύσκολες για αυτούς συνθήκες σήμερα να ψάξουν σωστά τη βιβλιογραφία, υπερτιμούν τη χοληστερόλη ως παράγοντα κινδύνου. Όμως μια προσεκτική μελέτη όλου του κειμένου στην πλήρη έκδοση των ευρωπαϊκών guidelines θα τους πείσει πως η κατάταξη της χοληστερόλης από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας ως έκτο παράγοντα κινδύνου, μετά το κάπνισμα, την υπέρταση, το σακχαρώδη διαβήτη, την έλλειψη άσκησης και την παχυσαρκία, είναι απολύτως δικαιολογημένη!

Αντί οι «συμφωνίες ειδικών» της χώρας μας να ασχολούνται με την αντιμετώπιση του καπνίσματος, της παχυσαρκίας, της έλλειψης άσκησης, της πολυφαρμακίας και την προστασία του πληθυσμού μέσα στις δραματικές κοινωνικοοικονομικές συνθήκες που βιώνει, ασχολούνται με το πώς θα πάρουμε όλοι στατίνες κατά προτίμηση με εζετιμίμπη, και πως θα καταναλώσουμε πρώτοι στον κόσμο τους πανάκριβους PCSK9 αναστολείς. Ο λογαριασμός πηγαίνει εκτός από τους πολίτες στον υπερχρεωμένο ΕΟΠΥΥ, ο οποίος αφήνει απλήρωτους γιατρούς και άλλους επαγγελματίες υγείας για να καλύψει αχρείαστες δαπάνες. Καμία από τις τόσες ιατρικές εταιρείες που ασχολούνται με τα λιπίδια και ιδιαίτερα με τη χοληστερόλη δε βγήκε να ενημερώσει τους ανθρώπους που ανησυχούν άδικα για τις «αυξημένες» τιμές της χοληστερόλης τους ότι, στην περίπτωση που ο συνολικός τους κίνδυνος είναι μικρός δε χρειάζεται να ανησυχούν ούτε να παίρνουν στατίνες ή άλλα φάρμακα και παραφαρμακευτικά προϊόντα.


Συμπέρασμα

Οι νέες ευρωπαϊκές οδηγίες (guidelines) για την πρόληψη των καρδιαγγειακών νόσων αξίζει να διαβαστούν προσεκτικά από τους γιατρούς και τους υπεύθυνους για τις πολιτικές υγείας, από το πλήρες κείμενο και όχι μόνο από την «pocket» έκδοση, που συχνά παραπέμπει σε «τσέπη». Περιέχουν πολλά χρήσιμα στοιχεία για όλο το φάσμα της πρόληψης, απαραίτητα στην καθημερινή κλινική πράξη, ιδιαίτερα στη χώρα μας όπου υπάρχει τραγικά διαστρεβλωμένη αντιμετώπιση σε αυτό τον κρίσιμο τομέα της υγείας. Ακόμα και η μεροληψία των νέων guidelines στο θέμα της χοληστερόλης δε συγκρίνεται με ότι συμβαίνει στην ελληνική πραγματικότητα!


Τρίτη 4 Οκτωβρίου 2016

Νοθευμένα ποτά

Νοθευμένα ποτά - Ποτά «Μπόμπες»: Αιτία ζάλης κόπωσης διαταραχών όρασις απώλειας συνείδησης.
Η νόθευση των αλκοολούχων ποτών αποτελεί σημαντικό πρόβλημα σε περιόδους οικονομικής κρίσης όπως αυτή που διανύουμε.
Τα πρόσθετα χρησιμοποιούνται για την βελτίωση της όψης της γεύσης ή την επίταση των ψυχολογικών δράσεων της αιθανόλης, της χημικής ουσίας που υπάρχει στα αλκοολούχα ποτά.
Οι πιο κοινές τεχνικές νόθευσης που χρησιμοποιούνται είναι η νόθευση με νερό, η νόθευση με χρωστικές και αρωματικές ουσίες και η νόθευση με μεθανόλη. Οι πιο συνήθεις πρόσθετες ουσίες που ανιχνεύονται στο νοθευμένο ποτό είναι το νερό και η μεθανόλη.
Ενώ το νερό αποτελεί αθώοι πρόσθετο το οποίο απλώς μειώνει τη συγκέντρωση του αλκοόλ στο αίμα και αυξάνει την ποσότητα των ποτών που καταναλώνει ο πότης για να επιτύχει τα ψυχοδραστικά αποτελέσματα που αναμένει από την αλκοόλη, η νόθευση με μεθανόλη μπορεί να αποβεί ιδιαίτερα επικίνδυνη. Τα περισσότερα περιστατικά σοβαρής αναπηρίας και θανάτων που έχουν σημειωθεί παγκοσμίως οφείλονται στην πρόσμιξη αιθανόλης. Χώρες υψηλού κινδύνου είναι με βάση ορισμένες μελέτες Ταυλάνδη Μπαγκόγκ Τουρκία.
Η μεθανόλη παράγεται τόσο κατά την φυσιολογική διαδικασία απόσταξης και  βιομηχανικής παραγωγής του αλκοολούχου ποτού όσο και με απλή βιομηχανική διαδικασία μετατροπής του  συνθετικού αερίου (synthetic gas, Syngas), που αποτελεί μίγμα υδρογόνου μονοξειδίου του άνθρακα διοξειδίου του άνθρακα σε μεθανόλη. Η απλή αυτή βιομηχανική μέθοδος γενίκευσε την χρήση της μεθανόλης σε μια ποικιλία εφαρμογών με αποτέλεσμα να χρησιμοποιείται ευρέως σήμερα ως καύσιμο, διαλύτης, σε χρώματα, εκρηκτικά, υφάνσιμες ίνες.
Η συγκέντρωση της μεθανόλης μπορεί να αυξηθεί στα αλκοολούχα ποτά ως αποτέλεσμα χρήσης φτηνών μηχανημάτων απόσταξης και κάθαρσης κατά τη μαζική παραγωγή του ποτού είτε ως πρόσθετο για να αυξηθεί η κατασταλτική επίδραση της αλκοόλης στο ΚΝΣ. Τα αρχικά συμπτώματα δηλητηρίασης είναι μείωση του άγχους, λήθαργος, ζαλάδα, πονοκέφαλος, τάση προς εμετό, προβλήματα όρασης, εφίδρωση και αναισθησία. Λόγω της άθροισης του μυρμηγκικού οξέος στο αίμα προοδευτικά επέρχεται οξέωση (acidosis) που μπορεί να οδηγήσει στο θάνατο.
Τα προβλήματα που δημιουργεί η μεθανόλη περιλαμβάνουν:

•    Νεφρική ανεπάρκεια
•    Προβλήματα με την καρδιά και την κυκλοφορία
•    Ηπατική βλάβη
•    Διαταραχές της όρασης όπως θαμπή όραση,  αλλαγές στην αντίληψη των χρωμάτων, προσωρινή ή μόνιμη τύφλωση.
•    Βλάβες νεύρων και του εγκεφάλου
Τα πρώτα σημεία της δηλητηρίασης μεθανόλης μπορεί να είναι δύσκολο να διακριθούν από τις συνήθεις συνέπειες του αλκοόλ και να χρειαστούν 12 έως 24 ώρες για να εκδηλωθούν πλήρως.   Όσο πιο υψηλής ποιότητας είναι το ποτό που έχει καταναλωθεί  τόσο πιο ανάλαφρος ξυπνά ο πότης το επόμενο πρωί, υπό την προϋπόθεση ότι δεν έχει κάνει σοβαρή κατάχρηση. Οι διαταραχές από την όραση (θαμπή όραση, διαταραχές στην διάκριση των χρωμάτων, αδυναμία όρασης) είναι αρχικά σημεία που πρέπει να θορυβήσουν τον πάσχοντα και να τον οδηγήσουν στην αναζήτηση ιατρική βοήθειας. Τα προβλήματα επιδεινώνονται εάν ο πάσχων λαμβάνει φάρμακα ή είναι ηλικιωμένος.
ΜΕΤΡΑ ΠΡΟΛΗΨΗΣ
•    Αποφύγετε την κατάχρηση αλκοόλ. H ασφαλής επιτρεπόμενη κατανάλωση αλκοόλ για τους υγιείς είναι έως δύο ποτά την ημέρα για τους άνδρες ηλικίας κάτω των 65 ετών, έως ένα ποτό την ημέρα για τους άνδρες ηλικίας 65 ετών και άνω, έως ένα ποτό την ημέρα για τις γυναίκες κάθε ηλικίας. Mία μερίδα ποτού είναι 355 ml μπύρας με συνήθη περιεκτικότητα σε αλκοόλ 5%, 148 ml κρασιού συνήθους περιεκτικότητας σε αλκοόλ 12% και 44ml ποτού με περιεκτικότητα σε αλκοόλ 40%. Ανάλογα με τα παθολογικά ευρήματα και τα νοσήματα που εντοπίζονται κατά την ιατρική εξέταση, παραμέτρους της κληρονομικότητας και τα λαμβανόμενα φάρμακα, τα όρια αυτά μπορεί να γίνουν πιο ελαστικά ή πιο αυστηρά.
•    Aποφεύγετε να ζητάτε ποτήρια ποτού και προτιμάτε τα σφραγισμένα ποτά. Όταν παραγγέλνετε μπουκάλι, να απαιτείτε να σας το σερβίρουν στο τραπέζι και να το ανοίγουν μπροστά σας.
•    Να μην ανακατεύετε διάφορα ποτά όταν πίνετε και να μην καταναλώνετε αλκοόλ με άδειο στομάχι.
•    Να επιλέγετε προσεχτικά τα μπαρ όπου συχνάζετε.
•    Μην οδηγείτε όταν πίνετε.

Δρ. Αναστασία Μοσχοβάκη
Ιατρός-Ειδική-Παθολόγος

πόνος στο στήθος;

Πόσο πρέπει να μας ανησυχεί ένας πόνος στο στήθος;

Όταν εμφανίζουμε πόνο στο στήθος, πάντα ανησυχούμε. Μπορεί να πρόκειται για κάτι σοβαρό αλλά σε πολλές περιπτώσεις σχετίζεται με άλλες καταστάσεις που δεν απειλούν τη ζωή. Ποιες είναι αυτές.

Δημοσίευση: 8 Μαρτίου 2010
Κρεμαστινός ΔημήτριοςΓράφει: Κρεμαστινός Δημήτριος
Καθηγητής Καρδιολογίας
Πόσο πρέπει να μας ανησυχεί ένας πόνος στο στήθος; Ένας πόνος στο στήθος, όσο άτυπος και εάν είναι πάντα μας ανησυχεί, γιατί πάντα υπάρχει ο φόβος να υποκρύπτει κάτι σοβαρό. Μπορεί να υποκρύπτει οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου ή ασταθή στηθάγχη ή ρήξη ανευρύσματος στην αορτή ή περικαρδίτιδα ή πνευμονία ή και πνευμονική εμβολή.
Εν τούτοις, στις περισσότερες περιπτώσεις ο άτυπος πόνος σχετίζεται με διάφορες άλλες καταστάσεις οι οποίες δεν απειλούν τη ζωή. Οι συνηθέστεροι πόνοι είναι:
Νευρόπονοι: Πρόκειται για διάφορες νευρίτιδες που συνήθως εκδηλώνονται με διάφορους πόνους στη ράχη ή τον αυχένα (λαιμό). Κατά κανόνα είναι αποτέλεσμα αρθρίτιδας των αρθρώσεων των σπονδύλων (σπονδυλοαρθρίτιδα) ή προέρχονται από βλάβες των μεσοσπονδυλίων δίσκων που βρίσκονται μεταξύ των σπονδύλων (πρόπτωση του δίσκου).
Σε άλλες περιπτώσεις μπορεί να οφείλονται σε οστεοπόρωση των σπονδύλων η οποία είναι δυνατόν να προκαλέσει καθίζηση του σπονδύλου, με αποτέλεσμα ο σπόνδυλος να πιέζει τα μεσοσπονδύλια νεύρα.
Ιογενείς λοιμώξεις: Διάφοροι ιοί, όπως το κοινό κρυολόγημα της γρίπης κλπ. είναι δυνατόν να προκαλέσουν άτυπους πόνους στο στήθος. Πρόκειται για τους πόνους που ο κόσμος αποκαλεί ψύξη.
Συνήθως οι πόνοι αυτοί εμφανίζονται στις περιοχές όπου οι πλευρές ενώνονται με το στέρνο λόγω πιθανής φλεγμονής του χόνδρου που τα ενώνει (χονδρίτιδα). Το χαρακτηριστικό γνώρισμα του πόνου αυτού είναι ότι επιδεινώνεται όταν εξασκηθεί με το χέρι πίεση στην περιοχή του πόνου ή κατά τις κινήσεις του θώρακα κατά την αναπνοή.
Το χαρακτηριστικό όλων των οργανικών πόνων πλην του πόνου της περικαρδίτιδας είναι ότι παραμένουν κατά κανόνα σταθεροί και ανεπηρέαστοι.
Μεταξύ των πόνων που προκαλούν οι ιοί ιδιαίτερη σημασία έχει ο πόνος που οφείλεται στον έρπητα ζωστήρα. Ο πόνος αυτός ακολουθεί την πορεία των μεσοπλευρίων νεύρων και συνοδεύεται από δερματικό εξάνθημα που παρακολουθεί και αυτό την πορεία των μεσοπλευρίων νεύρων.
Μυαλγίες: Πρόκειται για πόνους των μεσοπλευρίων μυών, οι οποίοι κινούν τον θώρακα κατά την εισπνοή και την εκπνοή. Οι μύες αυτοί μπορούν να υποστούν κακώσεις κατά την έντονη γυμναστική χωρίς προηγουμένως να γίνει αντιληπτή αυτή καθ’ ευατή η κάκωση.
Έτσι ο πόνος αυτός εμφανίζεται αιφνίδια εν αιθρία.
Καυστικός πόνος: Ο πόνος αυτός όταν δεν αντανακλά πουθενά και ιδιαίτερα στην πλάτη, στο λαιμό ή τα χέρια, όπου συνήθως αντανακλά ο καρδιακός πόνος, τότε μπορεί να οφείλεται σε οισοφαγίτιδα, δηλαδή σε φλεγμονή του οισοφάγου.
Ο οισοφάγος είναι ένας μυώδης σωλήνας που συνδέει το στόμα με το στομάχι και από τον οποίο περνούν οι τροφές.
Ο καυστικός αυτός πόνος (καούρα) μπορεί να εκδηλωθεί μετά το φαγητό και ιδιαίτερα τη νύχτα. Όταν ο άνθρωπος είναι ξαπλωμένος και αυτό συμβαίνει κατά τον ύπνο, τα όξινα υγρά του στομαχιού είναι δυνατόν να παλινδρομήσουν και να προκαλέσουν οισοφαγίτιδα.
Αυτό παρατηρείται κυρίως όταν υπάρχει κήλη του οισοφάγου. Ο καυστικός αυτός πόνος υποχωρεί ύστερα από λήψη αντιόξινων φαρμάκων ή γάλακτος. Αντίθετα, ο πόνος αυτός χειροτερεύει όταν ο άνθρωπος τρώει ερεθιστικά φαγητά με καρυκεύματα ή πίνει οινοπνευματώδη.
Γενικά, οι άτυποι πόνοι του θώρακος υποχωρούν ύστερα από λήψη παυσίπονων φαρμάκων. Σε αντίθεση με το στηθαγχικό πόνο που υποχωρεί με υπογλώσσια τρινιτρίνης οι άτυποι θωρακικοί πόνοι δεν υποχωρούν ύστερα από λήψη υπογλωσσίων νιτρωδών.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΜΑΝΤΖΑΛΑΡΔΑΣ...ΕΝΑς ΘΩΡΑΚΙΚΟΣ ΠΟΝΟΣ ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΡΔΙΑΚΟ ΠΟΝΟ..ΟΜΩΣ ΠΟΤΕ ΕΝΑΣ ΘΩΡΑΚΙΚΟΣ ΠΟΝΟΣ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΕΝΕΙ ΑΔΙΑΓΝΩΣΤΟΣ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΛΕΙΤΑΙ ΔΙΟΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ..ΤΙΠΟΤΕ ΕΩΣ ΤΑ..ΠΑΝΤΑ[ΠΧ..ΠΕΡΙΚΑΡΔΙΤΗΣ,ΑΝΕΥΡΥΣΜΑ ΘΩΡΑΚΙΚΗΣ ΑΟΡΤΗς,ΕΜΦΡΑΓΜΑ..ΚΛΠ]

Η άσκηση ωφελεί την καρδιά

Η άσκηση ωφελεί την καρδιά

Ανέκαθεν οι Καρδιολόγοι γινόμαστε δέκτες αγωνιωδών ερωτημάτων των ασθενών μας, ιδίως αυτών πού πάσχουν από στεφανιαία νόσο, για το πότε πρέπει να ξεκινούν σωματική άσκηση (μετά από ένα στεφανιαίο επεισόδιο), μέχρι ποιο σημείο καταπόνησης να προχωρούν, πάντα με εύλογη αγωνία.

Γράφει ο Αναστάσιος Παπαδόπουλος, Καρδιολόγος Ευρωκλινικής Αθηνών

Ανέκαθεν οι Καρδιολόγοι γινόμαστε δέκτες αγωνιωδών ερωτημάτων των ασθενών μας, ιδίως αυτών πού πάσχουν από στεφανιαία νόσο, για το πότε πρέπει να ξεκινούν σωματική άσκηση (μετά από ένα στεφανιαίο επεισόδιο), μέχρι ποιο σημείο καταπόνησης να προχωρούν, πάντα με εύλογη αγωνία.
Στην ιστορία της Καρδιολογικής Θεραπευτικής από τις αρχές του περασμένου αιώνα υπήρχαν ιατρικά ‘ταμπού’, όσον αφορά την αποκατάσταση (rehabilitation), μετά από ένα οξύ έμφραγμα μυοκαρδίου. Μάλιστα τότε η ακινητοποίηση των ασθενών ήταν βραδύτατη (λόγω κινδύνου ρήξης μυοκαρδίου, θανατηφόρων αρρυθμιών, σχηματισμού ανευρυσμάτων κλπ) και ο ασθενής υποχρεωνόταν σε ακινητοποίηση επί της κλίνης για διάστημα 6-8 εβδομάδων, πράγμα πού στις ημέρες μας είναι ‘ιατρικό ανέκδοτο’.
Μόλις στις αρχές της δεκαετίας του 1970 αναγνωρίσθηκε η αξία της γρήγορης κινητοποίησης των ασθενών με βάση την αρχή (ορισμό) του ΠΟΥ (Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας), για την αποκατάσταση (rehabilitation) των ασθενών: το σύνολο των απαιτούμενων ενεργειών ώστε να εξασφαλίσουμε πώς όλοι οι καρδιοπαθείς θα έχουν τις βέλτιστες σωματικές, πνευματικές και κοινωνικές συνθήκες, έτσι ώστε να είναι ικανοί, με τις δικές τους προσπάθειες, να επανακτήσουν με όσο πιο φυσικό τρόπο είναι δυνατόν το ρόλο τους στην κοινωνία και να απολαμβάνoυν μια ενεργό ζωή.
Όλο και περισσότερο λοιπόν αναγνωρίζεται στις ημέρες μας η αξία της άσκησης, ως μέσο σωματικής και πνευματικής ευεξίας, αλλά και σαν μέσο πρόληψης και αποκατάστασης των καρδιοπαθειών.
Παρακάτω θα θέσω υπό τύπον ερωτηματολογίου τις νεώτερες επιστημονικές απόψεις για την αξία της άσκησης.
Τα ερωτήματα αυτά είναι τα συνηθέστερα που μας υποβάλλουν οι ασθενείς μας.
Μέχρι ποια ηλικία μπορώ να ασκούμαι;
Δεν υπάρχει όριο. Σε λαούς πού αριθμούν πολλά ‘υπεραιωνόβια’ μέλη έχει παρατηρηθεί ότι αυτοί ασκούνται σωματικά και πνευματικά μέχρι τα βαθιά γεράματα.
Ποιος τύπος άσκησης θεωρείται καλύτερος για την καρδιά;
Γενικά δεν υπάρχει κανόνας. Στην καρδιά μας ‘αρέσει’, ότι αρέσει και σε εμάς. Δηλαδή ανάλογα με το πού έχει κλίση ο καθένας μας είναι καλό να καλλιεργεί αυτό τον τύπο άσκησης, διότι θα είναι πιο συνεπής να τον εκτελεί μακροχρόνια και έτσι να απολαμβάνει τα οφέλη που απορρέουν από την χρόνια άσκηση.
Ωστόσο γενικά, το βάδισμα (το οποίο είναι 3A=ανώδυνο, ανέξοδο, ακίνδυνο) επειδή είναι συνυφασμένο με την ανθρώπινη φύση, ως πιο φυσική άσκηση ταιριάζει σε όλους τους ανθρώπους και μπορεί να γίνεται καθημερινά χωρίς ιδιαίτερη προετοιμασία.
Επίσης καλύτερες για το καρδιοαγγειακό θεωρούνται οι ‘αερόβιες’ ασκήσεις όπως βάδισμα, κολύμπι (αποφυγή κακώσεων μυών και αρθρώσεων), τρέξιμο (jogging), ποδηλασία κλπ.
Πόσο συχνά να ασκούμαι και με πόση διάρκεια κάθε φορά;
Ιδανικά, τουλάχιστον 3-4 φορές εβδομαδιαίως από 30 τουλάχιστον λεπτά. Ο χρόνος αυτός είναι απαραίτητος ώστε κάποιος να αποκτήσει την απαραίτητη (και πολυπόθητη) φυσική κατάσταση αλλά και για να ‘κάψει’ τα περιττά λίπη.
Πότε και πώς μπορώ να ξεκινήσω άσκηση μετά από ένα έμφραγμα ή από το ‘μπαλονάκι’ (αγγειοπλαστική);
Συνήθως η απάντηση δεν γίνεται να δοθεί μονολεκτικά. Ανάλογα με τον συγκεκριμένο ασθενή, ο θεράπων Ιατρός θα κρίνει τον χρόνο και τον βαθμό κινητοποίησης. Γενικά, όμως, το βάδισμα είναι η προτιμητέα άσκηση μετά από ένα οξύ στεφανιαίο επεισόδιο, διότι δεν χρειάζεται κάποια εξάσκηση και μπορεί να γίνει οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας.
Ξεκινά αρχικά (την πρώτη εβδομάδα) εντός της οικείας του ασθενούς και ένα ή δύο τετράγωνα γύρω από αυτήν. Γίνεται αρχικά σε 10λεπτα διαστήματα πρωί και απόγευμα, κατόπιν 15λεπτά (αύξηση ανά εβδομάδα).
 Μετά τον πρώτο μήνα από το έμφραγμα μπορεί να γίνεται 3-5φορές εβδομαδιαίως με διάρκεια πάνω από 30 λεπτά. Είναι αυτονόητο πως στο ανωτέρω διάστημα κάθε άσκηση διακόπτεται αμέσως επί εμφανίσεως θωρακικού άλγους, δυσφορίας κλπ και ζητείται επειγόντως Ιατρική συμβουλή.
Μετά τον 3ο μήνα, ο ασθενής προοδευτικά μπορεί να επανέλθει στην προηγούμενη ‘φυσιολογική ζωή’ και τύπο άσκησης που έκανε και προτού εμφράγματος.
Ποια ώρα της ημέρας είναι κατάλληλη για άσκηση;
Aυτό καθορίζεται κυρίως από τις εποχές του έτους. Άσκηση στις έξι η ώρα το πρωί τον χειμώνα μπορεί και να είναι επικίνδυνο λόγω ψύχους, ενώ την ίδια ώρα το καλοκαίρι είναι μάλλον ευχάριστο λόγω συνθηκών ζέστης ή ακόμη και καύσωνα τις υπόλοιπες ώρες.
Γενικά αποφεύγουμε την άσκηση σε ακραίες θερμοκρασίες, χρησιμοποιούμε κατάλληλα ρούχα ανάλογα με την εποχή και φροντίζουμε πάντα την ενυδάτωσή μας με νερό, ισοτονικά διαλύματα ηλεκτρολυτών, φρούτα μετά το πέρας της άσκησης ή και κατά την διάρκεια αυτής εάν είναι πολύωρη.
Οπωσδήποτε όμως, φροντίζουμε το κυριότερο, να ξεκινούμε προοδευτικά την άσκηση κάνοντας την περίφημη προθέρμανση και τις λεγόμενες διατάσεις μυών (πριν και μετά την άσκηση) προς αποφυγήν μυϊκών κακώσεων.
Είμαι 40 ετών, παχύσαρκος, καπνιστής και θέλω να ξεκινήσω πρόγραμμα συστηματικής άσκησης αλλά φοβάμαι. Τι πρέπει να κάνω;
Καταρχήν πλήρη καρδιολογικό έλεγχο. Ηλεκτροκαρδιογράφημα, υπερηχογράφημα (triplex) καρδιάς, δοκιμασία κόπωσης και πλήρη βιοχημικό, λιπιδαιμικό έλεγχο. Το πιο σημαντικό είναι όμως που μπήκες στη διαδικασία να αναρωτηθείς πού σε οδηγεί μια καθιστική ζωή, γεμάτη stress, κακή διατροφή και κάπνισμα.
Λένε πως ‘η αρχή του γύρου της Γης ξεκινά με ένα βήμα’ και αυτό για σένα μόλις έγινε. Δεν είναι δυνατόν βέβαια να γυμνάζεσαι καπνίζοντας, τρώγοντας και πίνοντας οτιδήποτε. Η συνολική λοιπόν αλλαγή του τρόπου ζωής είναι αυτή που εξασφαλίζει μια καλή υγεία και αυξάνει το προσδόκιμο επιβίωσης και μειώνει την νοσηρότητα.
Τελικά γιατί να αθλούμαι; Τι θα κερδίσω;
Διότι έτσι ζεις περισσότερα και καλύτερα χρόνια και δεν υποφέρεις από τις σύγχρονες εκφυλιστικές ασθένειες του ‘πολιτισμένου-ανεπτυγμένου κόσμου’: τα καρδιοαγγειακά που θερίζουν σε μέσης αλλά δυστυχώς και σε μικρής ηλικίας ανθρώπους.
Πράγματι η άσκηση αυξάνει τη διάρκεια και την ποιότητα ζωής, μειώνοντας τη θνητότητα (έως και 43%) και νοσηρότητα αυτών που ασκούνται συστηματικά και χρόνια (έως και 31% μείωση εισαγωγών στο νοσοκομείο σε ηλικιωμένους πού βάδιζαν 4 ώρες ή περισσότερο την εβδομάδα).
Αυτό έχει αποδειχθεί από έγκυρες επιστημονικές μελέτες και υπάρχουν διάφοροι μηχανισμοί με τους οποίους γίνεται αυτό: Συντελεί στον έλεγχο του σωματικού βάρους, βελτιώνει τον μεταβολισμό των λιπών και των υδατανθράκων (μειώνοντας τον κίνδυνο εμφάνισης μεταβολικού συνδρόμου), βελτιώνει τη λειτουργία του ενδοθηλίου των αγγείων, δημιουργεί παράπλευρη κυκλοφορία, βοηθάει στον έλεγχο της υπέρτασης, δημιουργεί ψυχική ευφορία μειώνοντας το stress και την κατάθλιψη, βελτιώνει τη λειτουργία του αυτόνομου νευρικού συστήματος (αντιαρρυθμική δράση), μειώνει την πιθανότητα θρομβώσεων (αρτηριακών και φλεβικών) και γενικά μειώνει τον κίνδυνο επανεμφράγματος μετά από έμφραγμα μυοκαρδίου, την ολική θνητότητα (20-43% ποσοστό μείωσης θνητότητας) καθώς και την καρδιοαγγειακή.
Είναι ωφέλιμη η άσκηση σε ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια;
Σαφώς, πέραν πάσης αμφιβολίας έχει καταδειχθεί πως η άσκηση (χαμηλής έντασης) είναι ωφέλιμη και σε αυτή την κατηγορία των ασθενών, κυρίως όμως όσον αφορά την ποιότητα ζωής και την ικανότητα άσκησης, όχι όμως όσον αφορά τη μείωση της θνητότητας.
Βοηθάει η άσκηση στην απώλεια βάρους, την αλλαγή των διαιτητικών συνηθειών αλλά και στη διακοπή καπνίσματος;
Οπωσδήποτε υπάρχει μια αμφίδρομη σχέση μεταξύ των ανωτέρω συνηθειών. Δηλαδή κάποιος πού ασκείται συνήθως προσέχει τη διατροφή του και δεν καπνίζει. Επίσης, είναι γνωστό πως οι περισσότερες δίαιτες αδυνατίσματος έχουν πρόσκαιρα αποτελέσματα όταν δεν συνδυάζονται με προγράμματα γυμναστικής.
Ακόμη η συστηματική άσκηση μειώνει την όρεξη και κυρίως την ‘βουλιμία’. Ένας συστηματικά αθλούμενος αντιμετωπίζει το σώμα του ως ένα καλό καινούργιο ‘αυτοκίνητο’, που όπως όλοι μας, το προσέχει και ‘βάζει την καλύτερη βενζίνη και τα καλύτερα λάδια’.
Κάνοντας συστηματική γυμναστική μπορώ κάποια στιγμή να διακόψω τα υπολιπιδαιμικά η αντιυπερτασικά φάρμακα;
Δυστυχώς, η απάντηση εδώ δεν είναι καταφατική. Εάν η υπερλιπιδαιμία είναι ‘οργανική’ όπως λέγεται δηλαδή ομόζυγη ή ετερόζυγη οικογενής υπερλιπιδαιμία, τότε σχεδόν δεν διακόπτουμε ποτέ την αγωγή μας. Όσον αφορά την υπέρταση, τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα.
Δηλαδή περισσότερη πιθανότητα έχει να διακόψει τα φάρμακα ένας ασθενής που χάνει 20 περιττά κιλά, έτρωγε πολύ αλάτι με το φαγητό του, κατανάλωνε αλκοόλ σε βαθμό κατάχρησης παρά ένας αδύνατος, μη καπνιστής υπερτασικός. Ωστόσο, όλοι οι ανωτέρω ασθενείς ασκούμενοι συστηματικά θα μειώσουν τον αριθμό και τη δοσολογία των λαμβανομένων φαρμάκων και θα μειώσουν την πιθανότητα αύξησης αυτών με την πάροδο του χρόνου.
Είμαι διαβητικός. Μπορώ να αθλούμαι;
Σαφέστατα ναι, υπό την προϋπόθεση των συστάσεων όσον αφορά την φαρμακευτική αγωγή από τον θεράποντα Ενδοκρινολόγο. Μελέτες ετών έχουν δείξει 35-45% μείωση της καρδιοαγγειακής νοσηρότητας και θνητότητας σε διαβητικούςπου ασκούνται συστηματικά καθώς και 60% μείωση των μικροαγγειακών επιπλοκών του διαβήτη όπως νεφροπάθεια, αμφιβληστροειδοπάθεια, νευροπάθεια του αυτόνομου νευρικού συστήματος κλπ.
Επίσης, η συστηματική άσκηση προλαμβάνει και καθυστερεί την εμφάνιση διαβήτη σε άτομα με προδιάθεση της νόσου, ενώ σαφώς βελτιώνει τον γλυκαιμικό έλεγχο των διαβητικών.
Ποιοι κίνδυνοι υπάρχουν κατά την άσκηση;
Ενώ η άσκηση μειώνει μακροχρόνια την καρδιοαγγειακή θνητότητα, υπάρχει ένας μικρός κίνδυνος κατά τη διάρκεια αυτής, όπως οξέος εμφράγματος μυοκαρδίου (3,4 περιστατικά ανά εκατομμύριο ασθενείς-ώρες σε προγράμματα αποκατάστασης καρδιοπαθών) και σπανιότερα αιφνίδιου θανάτου (1,4 περιστατικά ανά εκατομμύριο ασθενείς –ώρες στα ίδια προγράμματα).
Όλοι μας έχουμε ακούσει ή διαβάσει για περιστατικά αιφνίδιων θανάτων, ακόμη και εν ενεργεία αθλητών.
Τα περιστατικά αυτά είναι ιδιαίτερα σπάνια, αλλά λόγω της βαρύτητας των οικογενειακών και κοινωνικών επιπτώσεών τους θορυβούν εύλογα το κοινωνικό σύνολο. Τα πιο συχνά αίτια αιφνίδιου θανάτου στους νέους είναι οι μυοκαρδιοπάθειες, με κύριο εκπρόσωπο την υπερτροφική, καθώς και οι μυοκαρδίτιδες και άλλα σπανιότερα συγγενή σύνδρομα.
Στους μεγαλύτερους ανθρώπους, η πιο συχνή αιτία είναι η στεφανιαία νόσος. Αποτελεί μεγάλο και παλαιό θέμα επιστημονικής συζήτησης μεταξύ των Καρδιολόγων παγκοσμίως η αποτροπή και πρόληψη των περιστατικών αυτών.
Εκείνο που πρέπει να τονίσουμε είναι πως με πλήρη και τακτικό καρδιολογικό έλεγχο (που περιλαμβάνει ηλεκτροκαρδιογράφημα, triplex καρδιάς και δοκιμασία κόπωσης σε μεγαλύτερους), αλλά και σωστή αξιολόγηση τυχόν ιστορικού αιφνίδιων θανάτων στην οικογένεια είναι δυνατόν να αποτραπεί η πλειοψηφία αυτών των δυσμενών συμβάντων.
Επίσης, είναι πολύ σημαντικό οι προσφάτου ενάρξεως ασκούμενοι, για 3-6 μήνες να αθλούνται προοδευτικά και προσεκτικά και να μην υπερβάλλουν των δυνάμεων τους, διότι η ακινησία - κακή φυσική κατάσταση ετών δεν είναι δυνατόν να έρθει σε μικρότερο χρονικό διάστημα.

Συμπερασματικά, η συστηματική άσκηση έχει δεκάδες ευεργετικές επιδράσεις στον ανθρώπινο οργανισμό.
Στις σημερινές σύγχρονες συνθήκες ζωής, όπως υπερχρησιμοποίηση του αυτοκινήτου ως μέσου μετακίνησης, καθιστική ζωή ‘του καναπέ μπροστά σε μια τηλεόραση’, γρήγορο και πρόχειρο φαγητό από ταχυφαγία (fast food), υπερκαταναλωτισμός πρέπει όλοι να αφυπνισθούμε αλλάζοντας προσανατολισμό προς ένα πιο φυσιολογικό τρόπο ζωής, μέσα στον οποίο η συστηματική άσκηση κατέχει δεσπόζουσα θέση.
Εκτός όμως από όλα τα επιστημονικά επιχειρήματα υπέρ της άσκησης, η άθληση είναι ο πιο σύντομος δρόμος για επιστροφή στην παιδική ηλικία, σε σύντομες χρονικές περιόδους ανάπαυλας και ξενοιασιάς που όλοι μας έχουμε τόσο ανάγκη.

Η υπέρταση επηρεάζει τη σκέψη

Η υπέρταση επηρεάζει τη σκέψη ορισμένων παιδιών

  • Iatronet

Νέα έρευνα έδειξε ότι παιδιά με υπέρταση είχαν χαμηλότερες επιδόσεις σε τεστ οπτικής και λεκτικής μνήμης, ταχύτητας επεξεργασίας και λεκτικών ικανοτήτων σε σχέση με την άλλη ομάδα.
Η υπέρταση μπορεί ενδεχομένως να επηρεάζει τον εγκέφαλο ορισμένων παιδιών και εφήβων, αναφέρει νέα έρευνα.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Dr. Marc Lande, του University of Rochester Medical Center, στο Ρότσεστερ, αξιολόγησαν τις νοητικές ικανότητες 150 παιδιών μεταξύ 10 και 18 ετών. Τα μισά είχαν διαγνωστεί πρόσφατα με υπέρταση, ενώ τα υπόλοιπα είχαν φυσιολογική αρτηριακή πίεση.
Συνέκριναν τις ομάδες και ανακάλυψαν ότι παιδιά με υπέρταση είχαν χαμηλότερες επιδόσεις σε τεστ οπτικής και λεκτικής μνήμης, ταχύτητας επεξεργασίας και λεκτικών ικανοτήτων σε σχέση με την άλλη ομάδα.
Ωστόσο, οι διαφορές ήταν μικρές. Οι ερευνητές τονίζουν ότι όλα τα σκορ των παιδιών ήταν εντός των φυσιολογικών πλαισίων. Κανένα παιδί δεν φάνηκε με εμφανείς βλάβες στη σκέψη ή στη μνήμη.
Η έρευνα ανακάλυψε επίσης ότι περισσότερα παιδιά με θέματα ύπνου είχαν υπέρταση, υποδεικνύοντας ότι ο φτωχός ύπνος μπορεί ενδεχομένως να έχει επίδραση σε τεστ νοητικών ικανοτήτων.
Η έρευνα ανακάλυψε σχέση μόνο μεταξύ της υπέρτασης και των νοητικών ικανοτήτων σε παιδιά.
Τα ευρήματα δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό The Journal of Pediatrics.

Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου 2016

Δίαιτα έναντι άσκησης

Τι είναι καλύτερο για την καρδιά στη μέση ηλικία

  • Iatronet
Ο μεσήλικας που ακολουθεί καθιστική ζωή και έχει σοβαρή ανάγκη να βελτιώσει την υγεία της καρδιάς του θα πρέπει να προτιμήσει να ασκείται ή να κάνει δίαιτα;
Νέα έρευνα αναφέρει ότι η άσκηση ή συνδυασμός δίαιτας και άσκησης μπορεί να έχει περίπου το ίδιο καλό αποτέλεσμα εφόόσον κάποιος χάνει βάρος.
Οι ερευνητές πρόσθεσαν ότι η άσκηση σε συνδυασμό με δίαιτα ίσως είναι ο καλύτερο τρόπος.
Σχεδίασαν τις 3 παρεμβάσεις ώστε οι συμμετέχοντες να χάσουν περίπου 7% του βάρους τους σε διάστημα 3 μηνών.
Όπως έδειξε η έρευνα, δεν φάνηκε να παίζει ρόλο η επιλογή της μεθόδου όσον αφορά το χάσιμο βάρους.
Συμμετέχοντες και στις 3 ομάδες είδαν τον κίνδυνο καρδιαγγειακής νόσου να μειώνεται από το 46% στο 36%.
Ο ερευνητής Edward Weiss, του Saint Louis University, δήλωσε ότι η άσκηση και η υγιεινή διατροφή, με χαμηλές θερμίδες, είναι γνωστό πως βελτιώνουν τους παράγοντες κινδύνου για καρδιαγγειακή νόσο, ακόμα και όταν δεν σημειώνεται απώλεια βάρους.
Βάσει αυτού, οι ερευνητές περίμεναν ο συνδυασμός διατροφής και άσκησης να έχει πρόσθετα οφέλη σε παράγοντες κινδύνου και επομένως να φανούν μεγαλύτερες βελτιώσεις στην ομάδα συνδυασμού έναντι των άλλων ομάδων χωριστά.
Αντίθετα, η έρευνα ανακάλυψε ότι το μέγεθος του οφέλους δεν εξαρτάται από το αν για το στόχο της απώλειας βάρους χρησιμοποιείται η διατροφή, η άσκηση ή συνδυασμός των δυο. Αυτό που είχε σημασία ήταν ότι οι άνθρωποι αδυνάτιζαν.
Ερευνητές χώρισαν 52 υπέρβαρους άντρες και γυναίκες σε μια από 3 κατηγορίες: ομάδα δίαιτας, ομάδα άσκησης και ομάδα συνδυασμού των δυο.
Όσοι έκαναν δίαιτα έπρεπε να μειώσουν κατά 20% την πρόσληψη θερμίδων, ενώ όσοι ασκούνταν έπρεπε να αυξήσουν τα επίπεδα άσκησης κατά 20%. Η ομάδα του συνδυασμού έπρεπε να κάνει και τα δυο κατά 10%.
Ο Weiss περιέγραψε 20% μείωση των θερμίδων ως μέτρια για τους περισσότερους ανθρώπους- περίπου το ισοδύναμο 2 σακχαρούχων αναψυκτικών.
Στο τέλος, και οι 3 ομάδες είχαν τον ίδιο βαθμό βελτίωσης όσον αφορά την αρτηριακή πίεση, τα επίπεδα χοληστερόλης και τον καρδιακό παλμό, καθώς και το ίδιο ποσοστό μείωσης του κινδύνου καρδιοπάθειας.
Ο Weiss παρόλα αυτά, υπέδειξε ότι συνδυαστική προσέγγιση μπορεί ενδεχομένως να είναι καλύτερη.
Η ομάδα του συνδυασμού έχασε πιο γρήγορα βάρος και ήταν πιο πιθανό να συνέχιζε το στόχο της. Περίπου 30% των συμμετεχόντων στις ομάδες άσκησης ή διατροφής αποχώρησαν αλλά μόνο 5% από την ομάδα συνδυασμού.
Ο συνδυασμός δίαιτας και άσκησης μπορεί ενδεχομένως να έχει αθροιστικά οφέλη σε άλλες πτυχές της υγείας, δήλωσε ο Weiss. Για παράδειγμα, μεγαλύτερη μείωση του κινδύνου για διαβήτη τύπου 2 φάνηκε σε όσους υιοθέτησαν και τις δυο μεθόδους.
Η πρόσθεση της άσκησης στη διατροφή φαίνεται να προσφέρει καρδιαγγειακό πλεονέκτημα.
Ο Weiss πρόσθεσε ότι αν δυο άνθρωποι έχουν την ίδια αρτηριακή πίεση, χοληστερόλη, οικογενειακό ιστορικό, ηλικία κλπ, αλλά ο ένας ασκείται ενώ ο άλλος όχι, ο δεύτερος έχει διπλάσιες έως τριπλάσιες πιθανότητες να εμφανίσει καρδιοπάθεια.
Η έρευνα δημοσιεύτηκε στη διαδικτυακή έκδοση του περιοδικού American Journal of Clinical Nutrition.

κολπική μαρμαρυγή

Πιο επικίνδυνη από όσο νομίζαμε η κολπική μαρμαρυγή

  • Iatronet
Σχετίζεται με 46% μεγαλύτερο κίνδυνο θανάτου από οποιαδήποτε αιτία, 61% αυξημένο κίνδυνο καρδιακής νόσου και 88% αυξημένο κίνδυνο αιφνίδιου καρδιακού θανάτου.
Η κολπική μαρμαρυγή, μία καρδιακή αρρυθμία που “ενοχοποιείται” για αυξημένο κίνδυνο εγκεφαλικού επεισοδίου, μπορεί επίσης να συνδέεται με κίνδυνο καρδιακής προσβολής, καρδιακή ανεπάρκεια, νεφρική νόσο και αιφνίδιου θανάτου, σύμφωνα με μια νέα έρευνα.
“Η αύξηση του κινδύνου για καρδιακή ανεπάρκεια ήταν η υψηλότερη μεταξύ όλων των αποτελεσμάτων που εξετάστηκαν και ακόμη πιο υψηλή από τον κίνδυνο εγκεφαλικού επεισοδίου”, σχολίασε ο επικεφαλής ερευνητής Ayodele Odutayo, υποψήφιος διδάκτωρ στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης.
Στην κολπική μαρμαρυγή, οι ανώτεροι θάλαμοι της καρδιάς “φτερουγίζουν” ή λειτουργούν ακανόνιστα.
Οι ερευνητές αξιολόγησαν 104 μελέτες για την κολπική μαρμαρυγή και την καρδιακή, τη νεφρική νόσο ή τον θάνατο, συμπεριλαμβανομένης μίας μελέτης στην οποία συμμετείχαν συνολικά πάνω από εννέα εκατομμύρια ασθενείς.
Μετά τη συγκέντρωση των αποτελεσμάτων, η ομάδα διαπίστωσε ότι η κολπική μαρμαρυγή σχετίζεται με 46% μεγαλύτερο κίνδυνο θανάτου από οποιαδήποτε αιτία, 61% αυξημένο κίνδυνο καρδιακής νόσου, 88% αυξημένο κίνδυνο αιφνίδιου καρδιακού θανάτου, πενταπλάσιο κίνδυνο καρδιακής ανεπάρκειας και 64% μεγαλύτερο κίνδυνο χρόνιας νεφρικής νόσου.
Τα εγκεφαλικά επεισόδια ήταν δύο έως τρεις φορές πιο συχνά σε άτομα με κολπική μαρμαρυγή από ό,τι σε ανθρώπους που δεν εμφάνιζαν το συγκεκριμένο πρόβλημα.
Ρυθμός
“Η κολπική μαρμαρυγή εκδηλώνεται με έναν ακανόνιστο καρδιακό ρυθμό και τα παρεκκλίνοντα ηλεκτρικά ερεθίσματα που την προκαλούν ενδέχεται να προέρχονται από διαφορετικά μέρη της καρδιάς”, διευκρίνισε ο κ. Odutayo.
Κάθε κατάσταση – σημείωσε – που επηρεάζει τα ηλεκτρικά ερεθίσματα στην καρδιά, μπορεί να προκαλέσει κολπική μαρμαρυγή.
Λαμβάνοντας υπόψη την παρατήρηση μας ότι η κολπική μαρμαρυγή σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο καρδιακής ανεπάρκειας, αιφνίδιου θανάτου και χρόνια νεφρική νόσο, είναι πιθανό ότι μπορεί να ενεργεί σαν ένας δείκτης υποκείμενου νοσήματος.
Τα συγκεκριμένα ευρήματα αναδεικνύουν την περίπλοκη φύση της κολπικής μαρμαρυγής.

Τρίτη 20 Σεπτεμβρίου 2016

Το κάπνισμα αυξάνει τον κίνδυνο καρδιακής ανεπάρκειας

  • Iatronet
Νέα έρευνα αποκαλύπτει σαφή μηχανισμό μέσω του οποίου ο καπνός μπορεί ενδεχομένως να αυξάνει τον κίνδυνο καρδιακής ανεπάρκειας.
Το κάπνισμα συνδέεται με παχύτερα τοιχώματα στην καρδιά και μείωση της ικανότητας να αντλεί αυτή αίμα-δυο παράγοντες που σχετίζονται με αυξημένο κίνδυνο καρδιακής ανεπάρκειας, προειδοποιεί νέα έρευνα.
Η νέα έρευνα, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Circulation: Cardiovascular Imagin, αποκαλύπτει σαφή μηχανισμό μέσω του οποίου ο καπνός μπορεί ενδεχομένως να αυξάνει τον κίνδυνο καρδιακής ανεπάρκειας.
Ο ερευνητής Wilson Nadruz Jr, του Brigham and Women's Hospital, στη Βοστόνη, δήλωσε ότι τα στοιχεία υποδεικνύουν ότι το κάπνισμα μπορεί, ανεξάρτητα, να οδηγήσει σε πάχυνση της καρδιάς και επιδείνωση της λειτουργίας της, που με τη σειρά τους μπορούν να οδηγήσουν σε υψηλότερο κίνδυνο καρδιακής ανεπάρκειας, ακόμα και σε ανθρώπους που δεν έχουν υποστεί καρδιακή προσβολή.
Η έρευνα, που πραγματοποιήθηκε σε ανθρώπους μέσης ηλικίας 75,7 ετών, οι οποίοι δεν είχαν σημάδια καρδιαγγειακής νόσου επίσης ανακάλυψε ότι υψηλότερα επίπεδα αθροιστικής έκθεσης στον καπνό συνδέονταν με μεγαλύτερη καρδιακή βλάβη.
Ο Nadruz Jr δήλωσε ότι όσο περισσότερο κάπνιζαν οι συμμετέχοντες τόσο μεγαλύτερη ήταν η βλάβη στη δομή και στη λειτουργία της καρδιάς.
Η έρευνα εξέτασε στοιχεία 4.580 συμμετεχόντων που υποβλήθηκαν σε ηχοκαρδιογράφημα.
Ακόμα και όταν ελήφθησαν υπόψη παράγοντες όπως η ηλικία, το φύλο, ο ΔΜΣ, η αρτηριακή πίεση, ο διαβήτης και η κατανάλωση αλκοόλ, οι καπνιστές είχαν παχύτερα καρδιακά τοιχώματα και μειωμένη ικανότητα άντλησης σε σύγκριση με τους πρώην καπνιστές ή με ανθρώπους που δεν κάπνιζαν.

πρόωρη εμμηνόπαυση

Η πρόωρη εμμηνόπαυση συνδέεται με μεγαλύτερο κίνδυνο καρδιακής νόσου και πρόωρου θανάτου

  • Iatronet
Ανάλυση έδειξε ότι  ο κίνδυνος καρδιοπάθειας είναι 50% μεγαλύτερος στις γυναίκες που μπήκαν στην εμμηνόπαυση πριν την ηλικία των 45 ετών.
Γυναίκες που μπαίνουν πρόωρα στην εμμηνόπαυση έχουν ενδεχομένως μεγαλύτερο κίνδυνο καρδιοπάθειας και πρόωρου θανάτου, υποδεικνύει νέα ανάλυση.
Δανοί ερευνητές επισκόπησαν 32 έρευνες σε περισσότερες από 300.000 γυναίκες. Συνέκριναν γυναίκες που ήταν νεότερες των 45 ετών όταν άρχισε η εμμηνόπαυση με αυτές που ήταν 45 και άνω στην αρχή της εμμηνόπαυσης.
Γενικά ο κίνδυνος καρδιοπάθειας φάνηκε να είναι 50% μεγαλύτερος στις γυναίκες με ηλικία κάτω των 45 ετών όταν άρχισε η εμμηνόπαυση.
Η πρόωρη εμμηνόπαυση φάνηκε επίσης να ενισχύει τον κίνδυνο θανάτου από καρδιαγγειακά και από όλα τα αίτια. Ωστόσο δεν έδειξε σχέση με τον κίνδυνο εγκεφαλικού επεισοδίου, δήλωσαν οι ερευνητές.
Η έρευνα δεν απέδειξε ότι η σχέση είναι αιτιατή.
Ο ερευνητής Dr. Taulant Muka, του Erasmus University Medical Center στο Ρότερνταμ, δήλωσε ότι τα ευρήματα υποδεικνύουν ότι γυναίκες με πρόωρη έναρξη της εμμηνόπαυσης μπορούν ενδεχομένως να αποτελούν ομάδα-στόχο για στρατηγικές πρόληψης καρδιαγγειακών παθήσεων.
Οι ερευνητές δήλωσαν ότι για την πρόωρη εμμηνόπαυση αυτό μπορεί να σημαίνει ορμονική θεραπεία.
Μια στις 3 γυναίκες παγκοσμίως πεθαίνει από καρδιαγγειακή νόσο. Για λόγους που δεν είναι εντελώς σαφείς ο κίνδυνος αυξάνει στην εμμηνόπαυση.
Τα ευρήματα δημοσιεύτηκαν στη διαδικτυακή έκδοση του περιοδικού JAMA Cardiology.

Τετάρτη 14 Σεπτεμβρίου 2016

κολπική μαρμαρυγή

Πιο επικίνδυνη από όσο νομίζαμε η κολπική μαρμαρυγή

  • Iatronet
Σχετίζεται με 46% μεγαλύτερο κίνδυνο θανάτου από οποιαδήποτε αιτία, 61% αυξημένο κίνδυνο καρδιακής νόσου και 88% αυξημένο κίνδυνο αιφνίδιου καρδιακού θανάτου.
Η κολπική μαρμαρυγή, μία καρδιακή αρρυθμία που “ενοχοποιείται” για αυξημένο κίνδυνο εγκεφαλικού επεισοδίου, μπορεί επίσης να συνδέεται με κίνδυνο καρδιακής προσβολής, καρδιακή ανεπάρκεια, νεφρική νόσο και αιφνίδιου θανάτου, σύμφωνα με μια νέα έρευνα.
“Η αύξηση του κινδύνου για καρδιακή ανεπάρκεια ήταν η υψηλότερη μεταξύ όλων των αποτελεσμάτων που εξετάστηκαν και ακόμη πιο υψηλή από τον κίνδυνο εγκεφαλικού επεισοδίου”, σχολίασε ο επικεφαλής ερευνητής Ayodele Odutayo, υποψήφιος διδάκτωρ στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης.
Στην κολπική μαρμαρυγή, οι ανώτεροι θάλαμοι της καρδιάς “φτερουγίζουν” ή λειτουργούν ακανόνιστα.
Οι ερευνητές αξιολόγησαν 104 μελέτες για την κολπική μαρμαρυγή και την καρδιακή, τη νεφρική νόσο ή τον θάνατο, συμπεριλαμβανομένης μίας μελέτης στην οποία συμμετείχαν συνολικά πάνω από εννέα εκατομμύρια ασθενείς.
Μετά τη συγκέντρωση των αποτελεσμάτων, η ομάδα διαπίστωσε ότι η κολπική μαρμαρυγή σχετίζεται με 46% μεγαλύτερο κίνδυνο θανάτου από οποιαδήποτε αιτία, 61% αυξημένο κίνδυνο καρδιακής νόσου, 88% αυξημένο κίνδυνο αιφνίδιου καρδιακού θανάτου, πενταπλάσιο κίνδυνο καρδιακής ανεπάρκειας και 64% μεγαλύτερο κίνδυνο χρόνιας νεφρικής νόσου.
Τα εγκεφαλικά επεισόδια ήταν δύο έως τρεις φορές πιο συχνά σε άτομα με κολπική μαρμαρυγή από ό,τι σε ανθρώπους που δεν εμφάνιζαν το συγκεκριμένο πρόβλημα.
Ρυθμός
“Η κολπική μαρμαρυγή εκδηλώνεται με έναν ακανόνιστο καρδιακό ρυθμό και τα παρεκκλίνοντα ηλεκτρικά ερεθίσματα που την προκαλούν ενδέχεται να προέρχονται από διαφορετικά μέρη της καρδιάς”, διευκρίνισε ο κ. Odutayo.
Κάθε κατάσταση – σημείωσε – που επηρεάζει τα ηλεκτρικά ερεθίσματα στην καρδιά, μπορεί να προκαλέσει κολπική μαρμαρυγή.
Λαμβάνοντας υπόψη την παρατήρηση μας ότι η κολπική μαρμαρυγή σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο καρδιακής ανεπάρκειας, αιφνίδιου θανάτου και χρόνια νεφρική νόσο, είναι πιθανό ότι μπορεί να ενεργεί σαν ένας δείκτης υποκείμενου νοσήματος.
Τα συγκεκριμένα ευρήματα αναδεικνύουν την περίπλοκη φύση της κολπικής μαρμαρυγής.

Τρίτη 6 Σεπτεμβρίου 2016

Η μεσογειακή διατροφή

Καρδιαγγειακή νόσος: Η μεσογειακή διατροφή περιορίζει τη θνησιμότητα

  • Iatronet
Νέα έρευνα συνδέει τη μεσογειακή διατροφή με  μειωμένο κίνδυνο θανάτου, σε ασθενείς που έχουν εμφανίσει καρδιαγγειακή νόσο.
Η μεσογειακή διατροφή συνδέεται με μειωμένο κίνδυνο θανάτου σε ασθενείς με ιστορικό καρδιαγγειακής νόσου, σύμφωνα με αποτελέσματα της έρευνας Moli-sani που παρουσιάστηκε στο συνέδριο ESC.
Ο καθηγητής Giovanni de Gaetano, του I.R.C.C.S. Neuromed Institute, δήλωσε ότι η μεσογειακή διατροφή είναι ευρέως αναγνωρισμένη ως μια από τις πιο υγιεινές διατροφικές συνήθειες παγκοσμίως.
Μέχρι τώρα, η έρευνα εστίασε στο γενικό πληθυσμό, που κυρίως απαρτίζεται από υγιείς, πρόσθεσε. Ωστόσο τι γίνεται με ανθρώπους που ήδη έχουν εμφανίσει καρδιαγγειακή νόσο;
Είναι η μεσογειακή η κατάλληλη διατροφή και για αυτούς; Η απάντηση είναι θετική, σύμφωνα με έρευνα σε ασθενείς με ιστορικό καρδιαγγειακής νόσου, όπως στεφανιαία νόσο και εγκεφαλικό επεισόδιο.
Οι ασθενείς περιλαμβάνονταν στους συμμετέχοντες που εγγράφηκαν στο Moli-sani project, επιδημιολογική έρευνα με 25.000 ενήλικες που ζούσαν στην Ιταλία.
Η ερευνήτρια Dr Marialaura Bonaccio, δήλωσε ότι μεταξύ των συμμετεχόντων οι ερευνητές εντόπισαν 1.197 ανθρώπους που ανέφεραν ιστορικό καρδιαγγειακής νόσου.
Καταγράφηκε η πρόσληψη τροφίμων και σε διάστημα 7,3 ετών, κατά μέσον όρο, σημειώθηκαν 208 θάνατοι.
Αύξηση 2 μονάδων στο Mediterranean diet score (MDS) συνδέθηκε με 21% μειωμένο κίνδυνο θανάτου, αφού ελήφθησαν υπόψη η ηλικία, το φύλο, η πρόσληψη ενέργειας, η πρόσληψη αυγών και πατατών, η εκπαίδευση, η σωματική δραστηριότητα, η αναλογία μέσης-ισχίου, το κάπνισμα, η υπέρταση, η αυξημένη χοληστερόλη, ο διαβήτης και ο καρκίνος, στην έναρξη.
Σε όσους ακολουθούσαν πιο πιστά τη μεσογειακή διατροφή η θνησιμότητα από οποιοδήποτε αίτιο μειώθηκε κατά 37% σε σύγκριση με όσους ακολουθούσαν φτωχά τη μεσογειακή διατροφή.
Όταν εξέτασαν χωριστά τροφές, η Dr Bonaccio δήλωσε ότι οι πιο σημαντικοί παράγοντες που συνέβαλλαν στη μείωση του κινδύνου θνησιμότητας ήταν η υψηλότερη κατανάλωση λαχανικών, ψαριών, φρούτων, ξηρών καρπών και μονοακόρεστων λιπαρών.
Η ερευνήτρια σημείωσε ότι πρόκειται για έρευνα παρατήρησης, επομένως δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι η σχέση είναι αιτιατή. Περιμένει πως διατροφική επίδραση σε παράγοντες που είναι κοινοί σε χρόνιες νόσους, όπως η φλεγμονή, θα μπορούσε να οδηγήσει σε μείωση της θνησιμότητας από οποιοδήποτε αίτιο, αλλά χρειάζεται νέα έρευνα.

Πέμπτη 1 Σεπτεμβρίου 2016

Κάπνισμα


Κάπνισμα
Το κάπνισμα αποτελεί μια από τις σημαντικότερες αιτίες νοσηρότητας και θνητότητας που μπορεί να αποφευχθεί. Στην Ελλάδα το ποσοστό των καπνιστών φθάνει το 42%, και βρισκόμαστε στην 3η θέση σε κατανάλωση καπνού παγκοσμίως. Η πλέον διαδεδομένη κατάχρηση ουσίας που γίνεται παγκοσμίως είναι η νικοτίνη .
Σύμφωνα με στοιχεία της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας 1,1 δισεκατομμύρια άτομα σε όλο τον κόσμο είναι καπνιστές, ενώ σχεδόν κάθε δευτερόλεπτο ένα νέο άτομο εθίζεται στη νικοτίνη. Κάθε χρόνο 5.000.000 άνθρωποι θα χάσουν τη ζωή τους από νοσήματα που σχετίζονται άμεσα ή έμμεσα με την βλαπτική επίδραση του καπνίσματος, αναμένεται δε οι θάνατοι να φθάσουν τα 10.000.000 το 2020.
Ανησυχητικά διαδεδομένη είναι η συνήθεια αυτή και στις μικρές ηλικίες ,με τα στοιχεία να αναφέρουν ότι περίπου οι μισοί μαθητές της Γ` λυκείου τουλάχιστον στα μεγάλα αστικά κέντρα είναι καπνιστές. Επίσης τα τελευταία χρόνια έχει παρατηρηθεί στο γυναικείο πληθυσμό αυξημένη νοσηρότητα και θνησιμότητα από καρκίνο του πνεύμονα και έμφραγμα του μυοκαρδίου και αυτό οφείλεται στη μεγάλη αύξηση του ποσοστού καπνιστριών συγκριτικά με τα προηγούμενα χρόνια.

Το κάπνισμα συνδέεται άμεσα με μία σειρά σοβαρών παθήσεων

της Καρδιάς(ισχαιμική καρδιοπάθεια)

των Αγγείων (Αρτηριοπάθεια, Αγγειακό Εγκεφαλικό Επεισόδιο, Σεξουαλική δυσλειτουργία, κλπ)

του Αναπνευστικού (ΧΑΠ, καρκίνο του πνεύμονα)

του Δέρματος (ρυτίδες, πρόωρη γήρανση,κυτταρίτιδα)

του Γαστρεντερικού Συστήματος (Γαστρικό Έλκος, Γαστρο-οισοφαγική Παλινδρόμηση, κλπ)

αποτελεί κύριο αιτιολογικό παράγοντα για ανάπτυξη Καρκίνου (στόματος, λάρυγγος, πνεύμονος, ουροδόχου κύστεως, μήτρας κλπ)

Στις εγκυμονούσες: Γέννηση λιποβαρών νεογνών με συχνές λοιμώξεις του αναπνευστικού και προδιάθεση για χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια

Μεγάλο οικονομικό κόστος

Δεν πρέπει να ξεχνάμε επίσης και τις βλαπτικές συνέπειες του παθητικού καπνίσματος, ειδικά όταν πρόκειται παιδιά (συχνές λοιμώξεις – βρογχίτιδες,βρογχιολίτιδες) και στα βρέφη : σύνδρομο αιφνίδιου θανάτου.

Η νικοτίνη, η οποία είναι υπεύθυνη για την εξάρτηση, είναι η τρίτη πιο εθιστική ουσία μετά την κοκαίνη και τα οπιοειδή. Η νικοτίνη μεταφέρεται στους πνεύμονες, απορροφάται από την κυκλοφορία του αίματος  και στη συνέχεια δεσμεύεται από ειδικούς υποδοχείς του εγκεφάλου. Με τον τρόπο αυτό η νικοτίνη προκαλεί ευφορία ,καλή διάθεση και ενισχύει την εγρήγορση. Μόλις τα επίπεδα νικοτίνης στον οργανισμό του καπνιστή μειωθούν, ο ίδιος νιώθει την ανάγκη να ανάψει ξανά τσιγάρο. Επιπλέον, η διακοπή του καπνίσματος και η απουσία της νικοτίνης από τον οργανισμό οδηγεί στην εμφάνιση των συμπτωμάτων στέρησης. Εμφανίζονται συνήθως λίγες ώρες μετά τη διακοπή για να κορυφωθούν τις επόμενες 2-3 ημέρες, ενώ βαθμιαία υποχωρούν μετά την πρώτη εβδομάδα.

Τα σημαντικότερα συμπτώματα στέρησης είναι τα εξής;

Αϋπνία / διαταραχές ύπνου

Πονοκέφαλοι

Νευρικότητα, ευερεθιστότητα

Θυμός ή απογοήτευση

Άγχος

Δυσκολία συγκέντρωσης και προσοχής

Δυσφορία ή κατάθλιψη

Αύξηση όρεξης και πρόσκηψη βάρους

Η εξάρτηση που προκαλεί η νικοτίνη είναι και σωματική αλλά και ψυχική (επειδή ο καπνιστής έχει συνδυάσει το κάπνισμα με την καθημερινή του ζωή όπως το φαγητό, τον καφέ, τις συναισθηματικές αλλαγές όπως άγχος, χαρά, στεναχώρια κλπ).

Μεγάλη βάση πρέπει να δοθεί στην πρόληψη. Παρολ’ αυτά πλέον υπάρχουν τρόποι να διακόψει το κάπνισμα ακόμα και ένας βαρύς καπνιστής.

Για να είναι η προσπάθεια διακοπής του καπνίσματος αποτελεσματική, θα πρέπει να υπάρχουν 2 απαραίτητες προϋποθέσεις :

Θέληση από τον ίδιο τον καπνιστή να διακόψει το κάπνισμα

Η κατανόηση από τον καπνιστή των βλαπτικών επιδράσεων του καπνίσματος καθώς και τα ευεργετικά αποτελέσματα από την διακοπή του, τα οποία αρχίζουν σχεδόν άμεσα.

Σε λίγα λεπτά (περίπου μισή ώρα) μετά την διακοπή η αρτηριακή πίεση, ο καρδιακός ρυθμός και η θερμοκρασία του σώματος επανέρχονται σε φυσιολογικά επίπεδα. Σε 8 ώρες το επίπεδο του μονοξειδίου του άνθρακα κατεβαίνει σε φυσιολογικά επίπεδα και αυξάνεται το Οξυγόνο στο αίμα. Μετά το πρώτο 24/ωρο βελτιώνεται η γεύση και η όσφρηση, 2 μήνες αργότερα, κι ενώ έχουν παρέλθει τα συμπτώματα στέρησης, μειώνεται ο βήχας, οι λοιμώξεις και βελτιώνεται η φυσική κατάσταση. Μακροπρόθεσμα τα οφέλη είναι εξίσου σημαντικά. 1 χρόνο μετά την διακοπή του μειώνεται στο μισό ο κίνδυνος για καρδιοπάθεια σχετικά με αυτόν που διατρέχει ο καπνιστής. 2 χρόνια μετά μειώνεται σημαντικά ο κίνδυνος για αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο, στα 10 -15 χρόνια ο κίνδυνος για ανάπτυξη βρογχογενούς καρκίνου.

Σημειώνεται ότι υπάρχει ειδικό ερωτηματολόγιο που αξιολογεί την εξάρτηση από το κάπνισμα.

Οι μέθοδοι που βοηθούν την διακοπή του καπνίσματος είναι η συμβουλευτική και η φαρμακευτική. Ο συνδυασμός και των δύο επιφέρει καλύτερα αποτελέσματα.

Υποκατάστατα νικοτίνης

Mορφή τσίχλας (τσίχλες Nicorette, 2 & 4 mg) ,αυτοκόλλητο ( TTS Nicorette, 5,10 & 15 mg) ρινικά sprays, μορφή inhaler (sprays για εισπνοές), υπογλώσσια δισκία.

Εκτός από τα παραπάνω σκευάσματα μπορεί να χρησιμοποιηθεί και η υδροχλωρική βουπροπιόνη(Zyban) που είχε χρήση ως αντικαταθλιπτικό. Επίσης, έχει εγκριθεί από τον Αμερικάνικο Οργανισμό Φαρμάκων, ένα νέο φάρμακο για τη διακοπή του καπνίσματος, και κυκλοφορεί ήδη με δραστική ουσία την Βαρενικλίνη(Champix).

Τα σκευάσματα αυτά μπορούν να δοθούν μόνα τους ή σε συνδυασμό. Η δε δοσολογία τους πρέπει να εξατομικεύεται σύμφωνα με τις οδηγίες του Πνευμονολόγου και εξαρτάται από το βαθμό εξάρτησης του καπνιστού σύμφωνα με την κλίμακα FAGERSTROM (test αξιολόγησης του βαθμού εξάρτησης).
ΒΙΟΛΑΤΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ-life club



ΕΝΙ - ΕΟΠΥΥ
ΕΝΩΣΗ ΙΑΤΡΩΝ Ε.Ο.Π.Υ.Υ.  - ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΕΝΙ-ΕΟΠΥΥ 1/9/2016
 Προς τον Πρόεδρο του Πανελληνιου Ιατρικού Συλλόγου, Μ.Βλασταράκο
Αξιότιμε κ. Πρόεδρε,
Σας γνωστοποιούμε την άκρως απογοητευτική εικόνα εκκαθάρισης των υποβολών του Μαρτίου 2016 του ΕΟΠΥΥ καθώς πολύ μικρό ποσοστό ιατρών (10%) έχουν πληρωθεί.
Παραμένει ακόμη σε εκκρεμότητα η εκκαθάριση:3.200 υποβολών επισκέψεων..  480 υποβολών διαγνωστικών εργαστηρίων.130 υποβολών ιατρικών πράξεων κατηγορίας Α  (καρδιολογία, γαστρεντερολογία, νευρολογία, γυναικολογία και φυσιατρική) .115 υποβολών ιατρικών πράξεων κατηγορίας Β (πνευμονολογία, ΩΡΛ, οφθαλμολογία, κλπ).
Δεν υπάρχει καμία συσχέτιση του ανακοινωθέντος χρονοδιαγράμματος πληρωμών του ΕΟΠΥΥ από την διοίκηση του, με την πραγματική εικόνα εκκαθάρισης, ενταλματοποίησης και πληρωμών των συμβεβλημένων ιατρών.
Δεν έχει δοθεί κανένα χρονοδιάγραμμα αποπληρωμής των ληξιπρόθεσμων οφειλών των πρώην ταμείων και του 10% 2012-2015 από τον Οργανισμό, ενώ ήδη έχουν δρομολογηθεί η πληρωμή 283 εκατομμυρίων ληξιπρόθεσμων οφειλών φαρμακευτικής δαπάνης. Μικρό ποσό της τάξης των 29 εκατ. έχει χορηγηθεί στον ΕΟΠΥΥ για ληξιπρόθεσμες οφειλές ιατρών και παρόχων, ενώ το συνολικό ποσό εκτιμάται στα 450 εκατ.
Ταυτόχρονα, ζητείται από τους κλινικοεργαστηριακούς και εργαστηριακούς ιατρούς να καταβάλουν μερίδιο των «ανύπαρκτων» πληρωμών τους για την εξόφληση του clawback, με τους δεύτερους να είναι σε κατάσταση συστηματικής απόγνωσης καθώς καλούνται να καλύψουν το clawback και το κόστος των αναλωσίμων αντιδραστηρίων με υποκοστολογημένη αποζημίωση κατά 50% από τον ΕΟΠΥΥ κατά το τρέχον έτος.
Τέλος, όπως ήδη καλά γνωρίζετε, από τις αρχές του 2017, οι ασφαλιστικές υποχρεώσεις θα υπολογίζονται επί της έκδοσης των τιμολογίων παροχής υπηρεσιών προς τον ΕΟΠΥΥ και όχι επί των εισπραχθέντων. Η ψαλίδα της στάσης πληρωμών γιγαντώνεται, δημιουργώντας και άλλα εικονικά χρέη ιατρών προς το κράτος.
Καθότι δεν αρμόζει σε επαγγελματίες επιστήμονες υγείας να καταλήξουν στη φυλακή για «πλασματικά» χρέη, κάνουμε έκκληση για τις δικές σας άμεσες ενέργειες με την ιδιότητα του προέδρου του Π.Ι.Σ., αλλά και της θέσης σας ως μέλος στο Δ.Σ. του ΕΟΠΥΥ.
Μετά τιμής-Για το Διοικητικό Συμβούλιο
Η Πρόεδρος              Ο Γενικός Γραμματέας
Άννα Μαστοράκου   Χρήστος Παπασιδέρης